Diabolik Lovers Yui Değişti?

-32-

Ne yazsam bilemiyorum o yüzden,
İyi okumalar!
-umarım beğenirsiniz-
*
"Ha..."
Elimi iki yana sabitleyince otel odamda olmadığımı fark ettim.
"Ne..."
Yatakta doğruldum ve elimi sertçe alnıma vurdum.
"Rüyaymış."

"Yapabileceğim şeyleri kafamda oluştururken uyuya kalmış olmalıyım..."
Saat kaç ki acaba?
"Saat sabah beş... Daha çok erken..."

Demek bu sabah yanlarına gitmeliyim.

"Babam cidden oraya gideceğimi düşünüyor mu acaba?"
Bavulumu toplamıştım, Sakuya beni bir şeylere ikna etmeye çalışmıştı, babam benimle konuşmuştu ve bana aldığı kalem, kutusuyla beraber duruyordu.
Kısaca, sadece bir otele falan gitmemiştim.

"Oraya gitmeyeceğim ama ne yapmalıyım bilmiyorum..."
Tak. Tak. Tak.
"Hm? Girebilirsiniz?"
Kapı açılınca Sakuya içeriye girmişti.
"Ahah, uyanık olduğun içime doğmuştu. Altıncı hisler işte."
Sakuya sessiz bir şekilde güldükten sonra durdu.
"Eee, prensesimiz neden uyanık?"

"Bilmiyorum. Rüya görmüştüm..."

"Ah rüyalar işte... İnsanı etkiliyor..."

"Öyle..."

***

"Günaydın Yui..."

Hemen yanımdan yumuşak bir ses geliyordu.

"Uyanıyorsun..."

Gözlerimi hafifçe araladığımda başımda Sakuya belirmişti. Gözümü rahatsız eden güneş ışığının etkisini gidermek için bir kaç saniye tekrar gözümü kapattım.

"Çok tatlı." Sözünün ardından sessiz bir kıkırdama duydum.

"Bavulun hazır Yui."

"Uyumak istiyorum... Yanımdan gitme ihtimalin var mı?.."

"Maalesef hanımefendi. Babanız kahvaltıya çağırıyor..."

Yüzümde bir tebessümün oluştuğunu hissediyordum.

"Acil mi?.."

"Seni götürmemi ister misin?"

Tek gözümü açıp başımı salladım.

"Evet, lütfen."

...

"Anlaşmanız çok güzel. İkinizde mutlu görünüyorsunuz."

Sakuya gülümseyerek babama bir şeyler anlatmaya başladığında bende saçlarının arasında olan örgüleri incelemeye başladım.
Elim refleks olarak ilgilendiğim şeye gidince Sakuya bana döndü.
"Pardon... Kendimi durduramadım birden."
Güldü ve başımı pat patladı.
"Sorun yok. Sadece model olsun diye örüyorum."

"..."
Sakuya benim tepkilerimden sonra daha da mutlu görünmüştü gözüme.

Demek ki onu mutlu edebiliyorum. Bu güzel...

"... Evet Yui bence de biraz isteksiz duruyor."

"Yui?"

"Ha? Kusuruma bakmayın. Dalmışım... Ne demiştiniz?"
Babam parmaklarını birleştirip elini çenesine götürdü.
"Hazır mısın diyorum. Sonuçta yine Sakamakiler'e dönüyorsun."

"Şey... Yani-"

"İstemiyorsun herhalde?"

"Yok, hayır-"

"Kendini onlarla buluşmaya hazır hissetmiyorsan yanında Sakuya'yı da gönderebilirim."

Fena fikir değil aslında. Yanımda Sakuya olursa daha rahat hissedebilirim.