Noraine's life

Huize El fadir

POV JAWDAN;
Wauw ze zag er prachtig uit. Ik kon mn ogen niet van haar afhouden. Te mooi dit. Ze schrok van mijn reactie. Dat was niet mijn bedoeling haha. Ik was snel gekomen om sleutels af te geven bij Jouweria. Die van haar lagen op haar werk.
"Hij staat je prachtig", zei ik tegen haar. "Dank je", zei ze blozend. Wat was ze toch schattig.
Helaas heeft ze al een vriend😔 tenminste. Dat is wat ik zag op de snap van Hiba. Ik groette ze en nam gelijk weer afscheid, want moest door naar werk.

POV: NORAINE
Hij gaf me een compliment en ik wist even niet wat ik moest doen. Ik zei maar dank je wel en liep terug naar de paskamer. Hij schonk me een glimlach en gaf een knipoog.
Amani kwam de paskamer binnen en vroeg wie die lekkerding was. "Dat is Jawdan", zei ik. Ze deed haar wenkbrauwen op en neer. En ik wist wat ze bedoelde. "Nee Amani, ik doe er niet aan", zei ik lachend.
Amani was eerder klaar dan ik en liep alvast naar de kassa. Ik pakte de brief en las het

Lief dochtertje van mij. Ik geef jou deze jurk namens jou moeder. Zij heeft mij deze gegeven zodat jij hem kon dragen. Hij is uniek en zelfgemaakt. Aicha weet van de situatie. Je kunt bij haar terecht voor meerdere dingen, maar dat zal je merken. Draag deze jurk met trots! Er is veel liefde en tijd in gestoken om hem perfect voor jou te maken.

Veel liefs mama Rahma.

Ik kreeg tranen in mijn ogen. Ze heeft hem speciaal samen met Assiyah gemaakt. Ik kreeg een glimlach en droogde mijn tranen af. En stopte de brief weg. Ik deed mn schoenen aan en liep naar de kassa.
"Ben je gek", zegt Aicha. "Neem hem mee voordat ik hem in je tas prop", het was duidelijk. Ik hoefde niet te betalen. Ik mocht deze Aicha wel. Ik gaf haar een stevige knuffel.
"Dank je wel voor alles", zei ik. "Geen dank lieverd", zei ze waarnaar ze een klein briefje in mijn jas stopte. Weer een brief? Dacht ik. Ik word er moe van.

We namen afscheid van Aicha en gingen weg. Ik zette Amani en Hiba af. En ging met Jouweria eerst naar mijn huis waar we ons zouden aankleden.

"ANOUAR!", riep ik toen ik het huis binnen kwam. Jouweria lachte. "Wat is er?" "Haha alsof hij je hoort in dit huis". gelijk had ze. Ik belde hem op.
"Hey zusje" , "hoooii waar ben je", "in de garage. Ik kom eraan". "Is goed", en ik hing op. Jouweria en ik liepen door naar de woonkamer en ik pakte wat te drinken. Ik zag dat Anouar pizza had besteld. Meskien. Ik wilde voor hem gaan koken, maar hij wilde dat niet.

Hij kwam de woonkamer in met alleen een jogging broek. Ik zag Jouweria blozen en ze wist niet waar ze moest kijken. "Anouar trek eens wat aan." Hij zag Jouweria namelijk niet. "Waarom?" "Omdat ik dat zeg.", zei ik terwijl ik knikte naar Jouweria. "Ooh sorry! Ik zag je helemaal niet", zei Anouar. "Jullie zijn allebei heel klein", zegt ie dan. Hij gaf haar een hand en een knipoog. "Yallah genoeg gechant, naar boven jij!" Zeg ik tegen hem. "Oke speedy! Ik ben te vinden in de sportkamer", zegt hij waarnaar hij mij een kus op mn wang geeft.

Jouweria en ik spraken nog over ditjes en datjes. Ze vroeg me in ene of wij hier helemaal alleen woonden. Ik schrok eerst maar herstelde snel. "Uum, mn moeder is overleden en mn vader heb ik nooit gekend", zeg ik dan met tranen in mn ogen. "Sorry! Ik wist het niet.", zegt ze snel. Ze had spijt van wat ze zei. Ik nam het haar helemaal niet kwalijk. "Doe normaal gek. Je had het toch niet kunnen weten", zei ik lachend. "Wil je een foto zien van mijn moeder?", vroeg ik haar. Ik was trots op Rahma dus waarom niet vertellen over haar? We liepen naar de gang en ik liet haar het portret zien van ons drie. Ze keek er glimlachend naar. "Prachtig", fluisterde ze. "Je hebt haar krullen", zegt ze dan. Je moest eens weten😔, dacht ik. "ja he", zei ik maar.

Anouar kwam weer naar beneden en ik was verhalen aan het vertellen over mijn prachtige moeder. Anouar pakte de pizza en liep onze kant op. Hij glimlachte naar me. Hij wist wat er achter mijn glimlach verborg. En gaf me een kus op mn voorhoofd. "yallah bolle. Heel de dag zeur je om eten. En dan heb ik pizza voor je.. En dan val je niet aan", zegt hij om van gesprek te veranderen. "Zegt de bolle van dit huis die geen ene reet doet", zeg ik lachend.
Jouweria keek ons met pretoogjes aan. "Echt leuk hoe jullie met elkaar omgaan." Zegt ze. "Je moet weten hoe ze doet als we alleen zijn", hij laat vervolgens een litteken zien op mijn arm die hij kreeg omdat ie tegen een glas aankwam. "Zweepslagen", zegt hij dan. "DAT IS NIET WAAR", riep ik ter bescherming. Hij lachte en Jouweria kwam niet meer bij van het lachen. "Ik ga stuk", zegt ze. Anouar schudde lachend met zijn hoofd en zei; "was maar een grapje".

Ik keek hem quasi boos aan. "Straks denkt ze dat ik een martelkamer heb", zeg ik lachend. "To late", zegt ze waarnaar ze een hap neemt van haar pizza. We lachten en spraken over van alles. Om elkaar beter te leren kennen. Het was tijd om ons om te kleden. "Jouweria, are u done with eating", we moesten ons klaarmaken.

"Kom naar mijn kamer", en ze liep met me mee. We maakten nog grappen en ik maakten ons beiden op. Gewoon een Naturel look. Ik hing mijn jurk op in de kast en zocht naar een outfit voor mij en Jouweria. Ik vond gewoon dat ze iets van mij aan mocht. Ze stribbelde tegen, maar uiteindelijk ging ze akkoord

Ik pakte een legergroene strakke stretch jurk die net over mn knieën ging. En liet mn "speedy" ketting om en deed een goud horloge om. Met wat armbanden erbij. De jurk had drie kwart mouwen dus ik hoefde geen vest overheen. Ik pakte mn witte lerenjas en witte superstars met zwarte strepen.
Mn krullen liet ik los en aan de zijkant van mn hoofd. Vlocht ik mn haren in. Je weet wel.

Ik was klaar en kwam uit mn inloopkast. "En?" Vroeg ik een beetje onzeker. "Prachtig. Je bent beeldschoon Noraine", zei ze en gaf me een kus op mijn wang.

Voor haar hadden we precies dezelfde outfit maar dan met een rode jurk en zilveren sieraden. Ze ging zich aankleden en ik liep naar mijn tas. Pakte de brief en liep naar Anouar

"Anouar" "oui" "kijk", zei ik en hield de brief omhoog. "Oke ten eerste. Je ziet er beeldschoon uit zusje". Hij pakte de brief en las het. "Zo.. Wie zitten er allemaal in dit complot???" "Reda en Raija en Aicha", zei ik.
"Tenminste dat denk ik". Hij gaf mijn brief terug. "We zullen hier straks over praten oke lieverd! En maak je geen zorgen. We komen hier samen uit. En we raken elkaar niet kwijt!"
Ik knikte en gaf hem een dikke knuffel en zei dat we zo zouden vertrekken. Op dat moment kwam Jouweria. Ze klopt aan terwijl de deur open stond. "Waarom klop jij nog aan", zei Anouar. "Dit is ook jou huis geworden sinds je een stap hebt gezet.", zei hij lachend. "Gelijk heeft ie", zei ik overdreven knikkend.
"Haha voel me nu al thuis!" "Je ziet er trouwens super leuk uit. Jullie lijken wel tweeling met jullie outfits", zegt Anouar goedkeurend. We lachten nog en Anouar maakte nog foto's van ons. Toen we van de trap naar beneden stiekem en toen we onze schoenen aan gingen doen. Sukkel (ze waren prachtig die foto's😳)