Noraine's life

@amani's homeparty

"We zijn er!", riep Amani vrolijk terwijl ze klapte in haar handen. Ze was zoo blij. We stapten uit en Damir kwam naast mij staan. Hij pakte mijn hand vast. Anouar deed een arm om Roumaissa heen. Khalid kwam aanrijden en liep naar ons toe. "Faka broer!", zegt ie. "Ewa", zeggen Damir en Anouar. Khalid gaf ons een hoofdknik en een knipoog.

"Gaan we nog. Ik begin het koud te krijgen en heb honger", zei ik. Roumaissa trok mij lachend mee achter Amani aan. We liepen het gigantische huis binnen en stonden beiden stil. Alle ogen waren op ons gericht. Amani helemaal voorop. Jouweria, Manuela, Roumaissa en ik in een rij achter haar. En achter ons de 3 jongens.
Amani zei ons om door te lopen naar de mooie grote hal waar iedereen zich bevond. "Wesh denken ze museum, dat ze heel de tijd zo gaan lopen staren", zegt Roumaissa. "Het begint inderdaad irritant te worden. Rare mensen", zei ik. Zoals gewoonlijk waren Roum en ik mensen aan het checken, elk meisje doet dit, wees eerlijk! Haha.
"Roum, wat vind je van haar noedelharen", zei ik knikkend naar een meisje. "HAHA omg ik ga stuk". Jouweria en Manuela konden het goed met elkaar vinden. Ik zocht naar Damir, hij stond te praten met Khalid.
Ik voelde iemand mijn hand pakken en draaide met een ruk om... Jawdan. Ik trok snel mijn hand terug, voordat Damir mij afmaakt. "Hooi", zegt ie. "Hey", zei ik. "Leuk om jou hier ook te zien", "Ja he, maar ik zoek Damir. Dus als je het even niet erg vindt", zei ik en liep gelijk weg zonder te wachten op zijn reactie. Ik liep snel naar Damir en deed mijn linkerhand op zijn borst en stond naast hem. Hij hield me bij mijn middel vast en was ondertussen nog een gesprek aan het voeren met Khalid.

Ik pakte mijn telefoon even snel.
Roumaissa: jawdan loert je dood vriendin. Niet gelijk kijken, hij staat bij de drinken met Jouweria.

Ik deed mijn telefoon weer weg en keek naar Roum die het leuk had met Manuela. En keek onopvallend naar de tafel met drinken. Ik zag Jawdan inderdaad. Ik wilde net naar Amani lopen die met Anouar stond, toen Damir mij steviger vast hield. "Waar ga jij naartoe dame?"  "Amani", zei ik wijzend naar haar. "En wat als ik dat niet wil?", zei hij plagend. "Dan heb je pech. Ik wil haar moeder nog groeten", "is goed, maar eerst een kus", "Ben je gek, iedereen kijkt", "Kan me niks schelen. Waarom zou ik mij moeten inhouden", ik lachte. Hij hield me bij mijn onderrug vast en ik stond een beetje op mijn tenen en gaf hem een zachte kus. "Nu goed?", "mission accomplished", zegt hij lachend. Ik liep weg en hij ging met Khalid bij een paar jongens staan. "Amani! Waar is je mami"? "Die komt zo naar beneden. Ze is zich aan het omkleden". Ik knikte en Anouar pakte mijn hand vast. "Van wie heb je die ring?", zegt hij lachend. Ik werd helemaal rood. "Damir", zei ik terwijl ik rustig mijn hand terug trok. Hij spande zijn kaken. "Ben je boos?", vroeg ik teleurgesteld. "Neenee, maar elke broer zal zo reageren", zegt ie lachend en deed zijn arm om mij heen. Ik keek omhoog. Hij is echt een kop of 2 groter dan ik. Damir kwam aanlopen en in lachte naar hem. "Ewa, jou moet ik even spreken", zegt Anouar. Damir keek me vragend aan. "Nu?", "ja", zegt Anouar.

Ze liepen weg en ik stond met De meiden. We kregen wat te drinken en Amani vertelde even wie er allemaal was enzo. Na een tijdje werd er aangekondigd dat haar moeder zou komen. Net alsof de koningin zou komen. We keken naar de trap. Haar moeder liep met haar vader naar beneden. Ze kwam mij zo erg bekend voor. Ik bleef haar aankijken en onze ogen kruiste met elkaar. Ze stopte even en herstelde zich snel!
Amani keek mijn kant op. Ik keek haar ook vragend aan.

"Lieve Dames en Heren", begin haar moeder. Ze heette iedereen welkom en zo ging ze haar verhaal doen. Ik keek vol bewondering naar haar. Anouar en Damir kwamen terug. Ik zag ze naar ons toe komen een keek Anouar aan. Huh???? Ik keek van Anouar naar Amani's moeder en weer terug. Waarom lijken ze op elkaar?

Anouar en Damir kwamen bij ons staan. "En? Wat was er?", vroeg ik aan Damir. Hij kwam achter me staan met zijn handen om mijn middel en kwam met zijn hoofd naar mijn nek. "Hij wilde zijn prinsesje beschermen lieverd. Hij heeft me een kleine preek gegeven en hij wist al dat ik een lange tijd jou op het oog had. Vandaar dat hij mij vertrouwde bij jou". Ik lachte en keek Anouar die nogal ongemakkelijk keek naar mij en Damir, want we stonden nogal dicht bij elkaar. "Haha Damir. Hij is er nog niet aan gewend, kijk hem kijken." We gingen stuk van het lachen.

Amani riep haar moeder. Yes. Nu heb ik een beter beeld van haar. Ze stond naast Anouar. Ik keek haar met grote ogen aan. "Hallo ik ben Assiyah", zei ze en gaf eerst Jouweria een hand. Roum, Manuela, Anouar en ik keken geschrokken naar elkaar. Ze gaf ons ook een hand. "Aangenaam", zeiden ze. Ieder noemde zijn naam. Damir ging naast mij staan zodat hij haar een hand kon geven. "Damir", zegt hij. Ze keek hem doordringend aan. Ze kwam aan bij mij. "Noraine", haar hand verslapte!

"Mooie namen", zei ze en ze excuseerde zich. Ze liep naar haar man. Ze bespraken iets en ze keken beiden ons kant op. "Damir?" "Ja?", zegt ie. We gingen even zitten. "Ik moet je straks wat vertellen als we thuis zijn." "Wat is er? Is het dringend?!"  Meskien hij was helemaal bezorgd. "Nee joh, het kan wel wachten. Maar wil je het vertellen als we alleen zijn." Hij knikte. "Safi is goed, kom je mee naar mijn huis? Reda komt morgen en het moet er opgeruimd worden", zegt ie terwijl hij op zijn achterhoofd krabt. "Yek! Je vraagt me alleen mee, zodat ik kan opruimen", zei ik en gaf hem een speelse klap en stond op. "Nee tuurlijk niet schatje, wil je even voor mezelf", en hij hield mijn been vast.

"Noraine", ik draaide mij om. Assiyah stond er. Ik keek in haar ogen. De oogkleur van Anouar.
"Assiyah". Ze keek me heel lang aan en was stil. Ik was ook stil. Dit is Assiyah. Mijn echte moeder. Ik wilde bevestiging. Ik dacht goed na en uiteindelijk zei ik; "True love knows no reason"
Waarnaar zij zei; no boundaries
En ik weer zei; no distance

"De brief", zegt ze met tranen in mijn ogen.
"Mama?" Zei ik vragend. Ze nam mij in haar armen en ik hield haar stevig vast. Ik voelde haar warme tranen op mijn schouder. "Sorry, sorry, wallahi Noraine het spijt mij. Hoe kon ik!!

NOU LEZERTJES. IK WAS HELEMAAL GEFOCUST MET HET TYPEN DAT IK BIJNA MIJN STATION HAD GEMIST. 🤓😭🤓😭

NIEUW STUKJE VOOR JULLIE❤️
ALS ER VOOR 23:00 30 LIKES ZIJN, PLAATS IK NOG EEN DEEL💜💕