Noraine's life

Graduation✌️

We waren een aantal maanden verder. Vandaag zouden we horen of geslaagd waren of niet.  Ik heb 1 keer met Damir gesproken. En dat was geen pretje. We hadden een fikse ruzie. En wat hij deed was onvergeeflijk.

Flashback
Ik liep zijn ouderlijke huis binnen. Zijn ouders waren er niet. En hij was alleen thuis. Ik liep naar de woonkamer en nam plaats. "Ik snap niet waarom je eigenlijk nog een gesprek met mij wilt voeren", zei ik. Hij begon gelijk met schreeuwen. Dit leid nergens naar. Ik stond op. En wilde weg gaan. "Noraine wacht".
"Damir. Dit leidt serieus nergens naar. Heel de tijd geef je mij de schuld van alles wat mis gaat bij JOU!, schreeuwde ik terwijl ik tegen zijn borst tikte. "Je ziet hoeveel pijn je mij doet wanneer jij elke keer van die domme appjes stuurt. Wij hebben de ruimte nodig zeg jij? Doe dat dan. Ga met andere sloeries om als je van hun aandacht toch al geniet". Ik had mezelf niet in de hand. Ik ademde hevig. Hij kwam naar me toe en wilde mij een kus geven. "Nee donder op van mij". En PATS!
Daar kwam die klap. Van degene van wie ik het nooit verwacht had kreeg ik de pijnlijkste klap ooit. Ik kijk hem nog 1 keer aan en rende vervolgens het huis uit. Voor de mensjes die niet snappen wat er gebeurd is. Ik heb Damir gezien met wat vrienden in een lounge. Dat vond ik al erg. De sloeries die om hem heen hingen was de druppel. Dat eentje hem nog volop aan het zoenen was, was de aanleiding van World War 3.

Ik werd van mij gedachte afgehaald door mijn telefoon die afging. Kennelijk liet ik een traan zonder dat ik het wist. Ik nam op en ging een gesprek aan met een klant van Halima die morgen een feestje had. Ik ronde het gesprek af en Ik kleedde mij aan. Ik deed een zwarte jurk aan die strak over mijn lichaam viel tot aan over mijn knieën. Daaronder deed ik mijn Beige hakken aan. En liet mijn haren stijl en  los. Met extra volume. Ik maakte mij lichtjes op en liep naar beneden. Dagenlang zet ik mijn fake lach op, maar ik mis Damir met de dag meer. Ik ontwijk hem ook zo vaak mogelijk. Alleen Roum en Anouar weten van dit alles.

Ik kwam beneden aan. Heel de familie stond klaar voor Anouar, Roumaissa en Ik. Van nichten tot neven tot aan ooms en tantes. Ook mijn vriendinnen waren er. We stonden te stressen voor ons leven. Alledrie werden we tegelijk gebeld. Roum liet een gil. "Ik wil niet opnemen!" "Neem op a zeekoe". We namen tegelijk op. Na een paar minuten hingen we alle 3 op. "GESLAAAAGGDDD", riepen Anouar en Roumaissa.

Ik keek emotieloos voor mij uit. Iedereen gilde en was blij. Maar werden stil bij het zien van mijn blik. Roum kwam gelijk bij mij zitten. "Nor het maakt niet uit! We kunnen ook volgend jaar naar New York", fluisterde ze. Ik schudde van niet. "WE GAAAN DIT JAAR BEEBBEE!!!!" Ik gilde het uit. "GOTCHHAAAA!!"  Ik lachte mij kapot. En knuffelde Roumaissa dood. "We gaan naar New York", fluisterde ik.

"Yallaah kom naar jullie school. Kijken of er shi knappe meiden zijn geslaagd die willen trouwen", zegt mijn neef Younes. Iedereen lachte zich kapot. We maakten ons klaar en gingen naar school.

Aangekomen op school liepen we met zn alle naar de kantine. Het was zo druk. Ik zocht Hudayfha. Wij zijn in korte tijd echt beste vrienden geworden. Rayaan en Roumaissa zijn nog steeds samen. En ik? Ik ben mijn soulmate kwijt. "NORAINE", hoor ik achter mij. "OMAR!! Geslaaagd??" "Jaaa man" ik ren naar hem toe en knuffel hem dood. We spraken nog wat en ik zag Hufayfha. "HUDAYFHA! GESLAAGD OF WAT?"  "Jaaaa man! Verlost van de boeken". Ik knuffel hem helemaal dood.
Onze gezichten stonden gevaarlijk dicht bij elkaar. Hij lachte naar me en ik lachte terug. "NOR", riep Anouar. "We gaan beginnen", iedereen nam plaats in de grootste congreszaal. De studenten zaten beneden. Ze hadden het zo leuk georganiseerd. Net als die Amerikaanse kleding en hoedje. Te leuk. Ieder deed deze op. Onze opleiding kreeg de kleur blauw.

Roumaissa en ik werden geroepen. We liepen hand in hand naar het podium. We kregen ons diploma en er werden foto's gemaakt. Vervolgens kwam het verhaaltje die de docenten over ons vertelde.
Angelina begon. "Roumaissa en Noraine. De meest actiefste leerlingen die ik ooit heb gehad. Regel nummer 1 was. Elke les hadden zij een kwartier nodig om te stuiteren. Hierna waren ze helemaal in de focus", heel de congreszaal begon te lachen. Roum en ik lachten mee. "Angelina!!!" Riepen we tegelijk. "Ohja ohja. Ze zijn de leukste leerlingen die ik in heel mijn docentenjaren heb gehad". "EN!" Riepen we beiden. "Ik zou ze voor geen goud willen missen". "Aaaawwwhhh" hoor je door heel de zaal. We knuffelden haar dood en toen gingen de andere docenten vertellen. Ik lachte mij kapot en keek de zaal in. Mijn ogen zaten vast in 2 Blauwe ogen. Die mij blij aankeken. Mijn glimlach vervaagde. En Anouar volgde mijn blik. Hij zag Damir staan en kijk mij weer aan.

Ik hield mij sterk en zette mijn fake lach op. 
We gingen van het podium af en Hudayfha werd geroepen. Roum en ik gilde erop los en klapte overdreven. Het was stil en wij gingen door. Angelina pakte de microfoon. "Dit bedoelde ik met Actiefste!", doelend op ons. Iedereen lachte en wij ook. Ze deden een goed woordje en Hudayfha kwam onze kant op. Hij knuffelde mij en vervolgens Roumaissa.

Roum liep naar Rayan die ook was gekomen. Ik bleef achter met Hudayfha. "Je weet dat je wordt aangestaard door de ogen die jou liefdevol aankijken", ik keek hem niet begrijpend aan. Hij knikte naar Damir. Mijn ogen kruisen met die van hem. Ik keek Hudayfha weer aan. "Hij houdt van je. Praat het uit. Ik weet niet wat er is gebeurd, maar vergeef het hem". En hij liep naar zijn broertje en zusje die waren gekomen.

Ik stond alleen en zag hem naar mij toe lopen. "Noraine", ik keek hem emotieloos aan. Ik keek door hem heen. "Aub, wat is er met je? Wat heb ik je aangedaan?" "Hoe durf je dit nog te vragen?" "Ik snap je niet" "ik wil je nooit meer zien. Snap dat!" Ik draaide mij woest om. En liep naar Anouar.
We maakten nog wat foto's en we gingen weg.
Richting huis en inpakken!!! Morgen zouden we al vertrekken naar New York.
Ik kwam thuis aan begon met inpakken. Alles wat ik mee zou nemen ging in dozen. Anouar kwam binnen. "Speedy?", ik draaide mij om. "Jaa", "cadeautje". We hadden allebei een cadeau gehaald. "Open deze pas als je in je appartement zit." Ik knikte en gaf zijn cadeau. Er lagen 2 sleutels in. "Buiten", zei ik. Hij rende naar buiten en ik liep hem achterna. Daar stond zijn gloed nieuwe motor die hij al jaren wilde. "Neeeee speedy!!! Hij is gruwelijk!!"  Hij knuffelde mij dood. "Voor wat is die andere?" "Mijn huisje in New York". "Aii". Ik liep terug naar binnen.

Na te hebben ingepakt liep ik naar beneden. Er lag wat post. Ik keek er doorheen en zag een brief met mijn naam. Ik nam hem mee naar boven en ging zitten op mijn bed.

Lieve noraine,

STEMMEN STEMMEN STEMMEN🤗🙊 een nieuwe deel voor de babes ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
Mijn vingers doen zomaar pijn😭😭😭
Hoop dat jullie hebben genoten van dit stukje!
Big kisses💙😱