Noraine's life

Rode enveloppen

We zijn een paar dagen verder en zijn dus al verhuisd. Ik mis het oude huis zo erg, maar misschien was het ook beter om een kleinere villa te nemen. Vandaag zou ik Reda helpen bij zijn werk en verder had ik niet echt een planning.

Aangekomen bij Reda
Ik liep zijn kantoor binnen en hij was druk bezig met tikken. "Laat je je laptop nog heel", grapte ik en nam plaats op de bank. Hij deed vermoeid zijn handen voor zijn gezicht. "Oke pauze", zei ik snel. Deze man werkt zichzelf naar de dood. Hij stemde in en we liepen naar de kantine. "Um mevrouw Yasrari", ik keek op. "Er is post voor u", zei ze erbij. Ik nam het briefje aan en opende deze.

18:00 bij de Traan zaal!
Kom alleen! Anders🔫

Ik keek geschrokken naar de brief en liet deze aan Reda zien. "Wat moet dit betekenen?", zei ik geïrriteerd, maar toch wel bang. "Is dit een grap Reda? Want dan moet je het nu zeggen". "Ik weet van niks", zegt hij. Hij nam de brief van mij over en keek er goed naar. "Ik weet wel dat je niet alleen gaat". "Hallo, kan je niet lezen?? Er staat ALLEEN, als in 1 persoon!", zei ik overdreven. "Maakt mij niet uit. I got your back". "Tegen niemand zeggen ja. Geen woord. Tegen niemand!! Ook niet Ramzi", zei ik dreigend. Ontwapend deed hij zijn handen omhoog. Ik hielp hem verder en het was inmiddels half 6.

Mijn hart klopte in mijn keel toen ik in de auto zat. Reda reed achter mij en ik keek continu om mij heen. Aangekomen bij de zaal was het helemaal afgelegen. Er scheen ook geen licht hier. Een angstig gevoel bekroop mij, maar toch stapte ik uit. Ik kuchte en zette mijn jurk goed. Ik had trouwens een zwarte strak jurkje tot mijn knieën aan met gouden sierraden. En mijn haren had ik loshangen.

Ik keek om mij heen en zag Reda nergens meer. Shit shit shit!!!! Waar is deze man.... Zijn auto stond er nog wel. Ik liep alsnog naar binnen. Het was pik en pik donker hier binnen. Ik zag een stoel waar licht op scheen. Precies recht voor mij. Ik liep er naartoe en zag een brief erop liggen. Ik pakte deze op en las hem.

Ga zitten op de stoel en wacht af..
Doe je dit niet, dan kom je er niet meer uit.

"Lol", zei ik in mijzelf en ging alsnog zitten.
"Blijf stil zitten", hoorde ik een mannen stem. Ik schrok en hield mijn handen tussen mijn benen in. Hij deed een blinddoek om. "Waar is dit voor?", zei ik. Geen antwoord. "Ik vroeg waarvoor dit was". "En ik zeg jou dat je stil moet zijn. Opstaan!!", zei hij bot en ik stond op. En hoorde de deur dichtknallen. We liepen naar een auto dacht ik en ik stapte in. Ik hoorde 3 mannenstemmen.. Het kwam mij echt heel bekend voor. Maar ik bleef stil zitten.

Na een kwartier stapten we uit. En liepen we ergens naar binnen dacht ik. "Als je de deur hoort dichtvallen , doe je je blinddoek af, begrepen". "Jaa", zei ik en ik wachtte af.
De deur viel met een knal dicht en ik deed mijn blinddoek af. "Manuela???", zei ik geschrokken. We waren in een spa resort iets. Ik keek verbaasd om mij heen. "Niks vragen, kleed je uit en doe deze bikini aan. We gaan even genieten". Ik was sprakeloos.. "Wat moet dit voorstellen", zei ik verbaasd. "Ik zei toch niks vragen", zegt ze lachend en liep weg. Ik kleedde mij toch om en riep haar terug toen ik klaar was. "Kom", zegt ze. We liepen naar een prachtige ruimte. Een soort prive eilandje in een zwembad. Ik keek met grote ogen om mij heen. We gingen beiden in het water en genoten. Vervolgens namen we een massage. Toen we klaar waren kleedde ik mij weer om en liep naar Manuela. "Kan je mij nu uitleggen wat er gaande is?" Ze schudde lachend haar hoofd en gaf me een rode envelop. Ik opende deze en zag een ander adres staan. "Word ik weer ontvoerd ofzo?" Zei ik stomverbaasd! "Het busje wacht op je", en ze gaf me een blinddoek.

Ik werd begeleid naar de auto en niet veel later stapten we weer uit. "Hetzelfde geldt nu ook". Ik knikte en wachtte op een seintje. Die krijg ik en vervolgens deed ik mijn blinddoek af. Een manicure.. Ik zag Selena daar staan. "Selena?", vroeg ik vragend. Ze keek mij lachend aan en gaf mij een dikke knuffel. "Kom. Niks vragen", zei ze enthousiast. "Jaajaa ik ken de procedure", zei ik nog steeds verbaasd. Ik genoot van de manicure en heb gewoon mijn eigen nagels gelaten. We spraken over van alles en nog wat en ook van haar kreeg ik een rode envelop. "Dit geeft mij migraine", zei ik en opende de envelop. Ik hoorde Selena lachen.
En weer stond er een adres..

Dit keer was het Bibi en gingen we een fishbad iets nemen. Je weet wel. Die visjes die aan je sabbelen.  We hebben ons rot gelachen. En ook nu kreeg ik een envelop. En daar stond mijn prachtwijf Roumaissa met 2 kaarten in haar handen. "Wat is het?", vroeg ik. We waren in de Magna Plaza in Amsterdam. "Shoppen!", zegt blij. Zo gezegd zo gedaan. En als laatste ging ik naar de kapper die mij een heerlijk massage gaf samen met mama.

"Lieve schat, ik snap dat je nu denkt. Wat is dit allemaal. En stop met het geven van die rare rode enveloppen, maar ik moet je er helaas nog 1 geven", zegt ze lachend en geeft mij een dikke kus. Ik opende de envelop en kreeg weer een adres en een blinddoek. Ik liet mij begeleiden en we kwamen aan.

"Je mag hem afdoen liefje", hoorde ik mama zeggen. Ik deed de blinddoek af en ik kon mijn ogen niet geloven. We waren op het strand en er waren letterlijk overal lichtjes. Tig mensen om ons heen een pad met rozen op het zand. Ik keek om mij heen en snapte niet wat er gebeurde. Ik liep het pad af en daarom heen stonden er allemaal kinderen die mij een voor een een roos gaven. Ik kwam uiteindelijk aan bij een veranda. En wie stond daar met de mooiste pak en geweldigste lach naar mij te kijken met nog een bos bloemen in zijn handen? Ramzi.. Ik kreeg tranen in mijn ogen en liep verder naar hem toe. En strekte zijn hand uit en ik nam hem aan. Hij trok mij in een innige omhelzing. "Wat is dit allemaal ramzi?", vroeg ik. Iedereen kwam om de veranda heen staan. Van nichten tot zusjes tot vrienden. Zo zag ik Reda Roumaissa en die hele gang.

Ramzi pakte mijn handen vast en keek mij recht in mijn ogen aan.
"Lieve Noraine. Vanaf dag 1 kon ik mijn ogen niet van je afhouden. Je straalde kracht en liefde uit. En twijfelde nooit om mij tegen te spreken. Je kwam altijd met een glimlach thuis en als iemand een beetje down was, was jij er om diegene op te vrolijken. En zo was dat ook bij mij. Ik wilde mij altijd stoer gedragen, maar altijd kon jij ervoor zorgen dat de lieve kant omhoog schoot", hij ging op zijn knieën. " Mijn prinsesje, ik vraag jou, wil je mijn vrouwtje worden en mij voor de rest van ons leven hoofdpijn bezorgen", zegt hij lachend. Iedereen moest mij lachen en ook ik moest lachen. "Jaa ik wil jou voor de rest van ons leven hoofdpijn bezorgen", zei ik. Hij schoof de perfecte ring in mijn vinger en knuffelde mij. Hij gaf me stiekem een kus in mijn nek en ik moest lachen.

-
We bleven nog met zn alle op het strand en genoten van de zonsondergang. Heerlijk met mijn man aan mijn zij. Ik keek naar hem op en hij gaf me een dikke zoen op mijn wang. "Ik hou van je kleintje", zegt hij teder. "En ik van jou", zei ik met een brede lach terug. En hij gaf me een tedere lichte kus...