Noraine's life

How is it possible?

Mijn lieve prinses,

Zo ook een brief van je vader. Blijf aub lezen. Ik weet dat ik het recht niet heb om jou te contacteren, maar ik vraag je om vergeving.  Het spijt me dat ik al deze jaren niet bij je kon zijn. Ik heb je van afstand zien opgroeien. Dit heb je nooit gemerkt, voor je eigen veiligheid en zo ook die van je broer, Anouar. Volgens mij heeft je moeder het verhaal al verteld, maar ik wil ook mijn verhaal aan jou vertellen. Zoals je al weet waren wij belangrijke mensen op een eiland. Je moeder was zwanger van een tweeling en alles verliep prima.. Totdat er vijanden waren ontstaan.  De bedreigingen waren serieus, zo hebben zij jou moeders familie keer op keer kapot gemaakt. Het brak mij hoe jou moeder eruit ziet. Nu schrijf je ik jou deze brief dat je extra op jezelf moet letten.
Ik heb gezien dat je Aicha hebt ontmoet! Dit deed mij zo goed. Je hebt ook nog eens een ander belangrijke persoon ontmoet en haar in je leven genomen.

De tranen sprongen in mijn ogen. Mijn vader?!een brief van mijn vader. Hoe weet hij dat ik Aicha heb ontmoet? En een belangrijk meisje in mijn leven heb gelaten? Bedoelde jij Manuela? Ik las weer verder.

Ik heb jou zien groeien. En 1x van dichtbij gezien. Met moeite hield ik mij in! Ik wilde je vasthouden en niet meer los laten mijn dochter! Ik vraag jou 1 ding. Vergeef je het mij mijn kleine prinses? Zo ja? Draag dan deze armband. Ik weet dat het raar klinkt dat ik jou in de gaten houd. Maar ik die dit voor jou veiligheid. Ik zie ook hoe je omgaat met Damir. Hij is zo een goede jongen. We hebben elkaar 1x ontmoet. Hij weet niet dat ik jou vader ben. Maar hij heeft een goed hart! Roumaissa en Reda heb ik ook zien opgroeien. Kleine gekkies van me! Hou ze vast lieve dochter van mij! En ooit, ooit in sha allah zullen wij weer samen zijn! Ik hou van jou. Met heel mijn hart!

Veel liefs,
Papa Issam

Ik barste in tranen uit. Ik pakte de armband met trillende vingers. Mijn naam stond erop en aan de achterkant. Vader♥️Dochter. De tranen stopte niet en ik deed hem gelijk om. Hij mocht weten dat ik het hem vergeven heb. Ik heb het hem nooit kwalijk genomen. Alleen het feit dat Rahma; mijn moeder er niet meer was. Ik keek naar de armband en streelde het met mijn vingers. "Ik hou van je papa", al ken ik hem niet. En hoorde hij mij ook niet.

Ik werd verstoord door een appje. Het was Dina. Shit!! Het was al kwart voor 1. Zat ik hier serieus 3 kwartier. Ik rende naar mijn kamer en kleedde mij om. Ik pakte mijn kleren en trok het snel aan (zie foto). Ik gooide wat mouse in mijn haren en nam mn mascara mee naar de auto. Ik pakte mijn tas en rende naar mijn werkkamer. Pakte mijn 2 telefoons en mijn benodigdheden en rende naar mijn auto. Ik stapte in en toetste het adres in de ingebouwde tomtom. Ik reed als een bezetene naar het bedrijf. Na 10 minuten was ik er en parkeerde ik snel. PRECIES OP TIJD MENSEN! Ik verdien wahed medaille.

"Hooi, ik kom voor Dina Amer? Mijn naam is Noraine", zei ik tegen de balie mevrouw. Ze keek mij afkeurend aan. Automatisch ging mijn wenkbrauw omhoog. "Noraine Yasrari is de naam", zei ik nogmaals. Ze tikte een nummer in en zei bot aan de telefoon: "Ik heb hier ene Noraine voor je". Ik keek haar nog steeds arrogant aan. She asked for it, tho.

Dina kwam aanlopen op haar hakken die je in Tokio kon horen. "Noraine!! Noraine!! Je hebt mijn leven gered serieus!!" Ik lachte om haar manier van lopen. Ze nam mij mee naar haar kantoor. We namen beiden plaats. "Als je secretaresse zo door gaat, zijn als je modellen weg", zei ik. Ik kon het gewoon niet laten. "Ja, ik ben al van plan haar te ontslaan, maar dan heb ik niemand meer in dit bedrijf". Ik wist dat Manuela administratief werk deed. En ander werk zoekt, dan als catering. "Uum, misschien ken ik wel een dame voor je. Wil het haar wel als eerst vragen", zei ik. Ze gaf me gelijk een kaartje. "Jaa aub! Laat haar hier naartoe bellen." Ik knikte. We bespraken vervolgens wat en hoe. Ik belde ook even mijn manager die we op luidspreker hadden gezet. Ik zou in een bruidsjurk worden gefotografeerd. Ik vond alles prima. Er zou geen man in beeld komen, dus ik had er geen problemen mee. Vervolgens mocht ik de jurken kiezen, waarbij ik mij goed zal voelen. Ik had keuzes uit 3 boeken. Oh god! Uiteindelijk had ik mijn jurken uitgekozen en was het tijd om te vertrekken. Ik stond op en schudde haar de hand. "Bedankt Dina, ik zie je morgen dan". "Aangenaam kennis met je te maken!", zegt ze vrolijk. "Insgelijks", zei ik en ik liep weg langs de servicebalie. "Nou eh! Doei he", zei ik tegen haar. Met een onderdrukte lach. Ze glimlachte fake naar mij. Achja. Doe je ding, dacht ik.

Ik stapte mijn auto in en deed wat muziek op. Ik had super veel honger; het was namelijk al half 3. Ik had nog niet geluncht. Manuela belde mij.
M; Heey lieverd
N; Heey moppie
Ik reed achteruit en bedacht nog wat ik zou gaan eten.
M; kom je nog langs?
N; ja! Maar wat vind je ervan als we met z'n 3 wat gaan lunchen. Ik verga van de honger.
M; Galtoe! Vind je het goed als we gaan lunchen met Noraine.
Ik hoorde op de achtergrond dat Aicha het goed vond

M; ze vind het goed! Waar zien we je?
Ik vertelde waar we konden lunchen en ik zou ze daar meeten. Ik reed er alvast naartoe en ging een parkeerplek zoeken. Yes! Eentje gevonden. Ik parkeerde mijn auto en pakte mijn spullen. Ik zette nog wat mascara op, had er zin in. Verder had ik niks op mijn gezicht. Vond het niet fijn om dat elke dag te dragen. Ik klepte mijn spiegeltje open en zette was mascara op. Ik was klaar en spoot nog parfum, pakte mijn tas en deed mijn jas aan.

"Hey Noraine". Ik draaide mij om. Mijn god..
"Oh hey Jawdan", ik dacht gelijk aan de woorden van Damir. "Wat ga je doen?" "Lunchen met Manuela en haar tante. Maar ik ga eerst even naar de Douglas", zei ik terwijl ik mijn jas dicht ritste. "Oh, ik moet er ook naartoe". Mijn wenkbrauw ging automatisch omhoog. "Gezellig", zei ik maar. Ik liep naast Jawdan. Ik voelde me zo niet op gemak. Allemaal door Damir. Wat verbergt Jawdan dan voor me?

"Noraine? Noraine?!" Ik keek opzij. "Ja". "Ik sprak de hele tijd tegen je", "oh sorry. Ben er niet helemaal bij. We liepen de Douglas in. Ik liep naar de vrouwen afdeling en zocht naar de parfum die ik voor mezelf wilde halen en ook voor Manuela en Aicha. Ik zocht ze uit en liep met Jawdan mee. Hij vroeg mijn hulp. Ik koos een lekkere parfum. Wat ik niet in de gaten had, was dat ik de parfum pakte die Damir altijd op had. "Hij is lekker", zegt Jawdan. Ik glimlachte en we gingen het afrekenen. "Oh wacht. Ik pak nog even wat make-up". Ik liep naar de make-up afdeling en zocht war MAC dingen uit. Ik was eindelijk klaar. Hij stond er per se op om mijn spullen ook te betalen. "Neenee echt niet ik betaal ze zelf", "Geef nou maar", "Nee, ik koop ze als cadeau. Niet voor mezelf". Hij gaf uiteindelijk op. Hehe. Ik betaalde mijn spullen en liet ze inpakken door de mevrouw.

Ik werd gebeld. "Hey Manuela" "Haaaaaiii. We zijn er waar ben jij?" "Ik ben er met 5 minuten". "Is goed, we zoeken dan alvast een plekje." "tot zo babe". Ik hing op en we liepen de Douglas uit. Hij wilde de andere kant op gaan. "Uum ik ga deze kant op, dus ik spreek je wel weer". Hij knikte. "Is goed schat", schat? Oke dan. Ik knikte en hij hield me even vast en gaf me een kus op mijn wang.

Ik liep snel weg richting de dames. Wat dacht hij? Ik kon even niks tegen hem zeggen en liep dus maar weg. Het was 3 uur en ik kwam aan. We gingen zitten en Aicha keek mij vol bewondering aan. "Is er wat?", vroeg ik beschaamd en lachend. "Je bent prachtig. De ogen van je vader". Ze had gelijk spijt van haar woorden. "Je kent mijn vader ook? Weet je hoe hij eruit ziet Aicha", ze was aan het twijfelen en gaf op. "Ja ik weet hoe hij eruit ziet en ik weet ook dat hij hier is. Op de uitkijk voor zijn prinses". Ik keek om mij heen, hopend dat ik hem zal zien. "Ik heb deze brief van hem gekregen Aicha! En deze armband. Ik wil hem zien😔", zei ik hopeloos.