Noraine's life

Hope?

Ik dacht dat ze nu wel een fout had gemaakt. Ik hoopte zo erg op die fout. "Ik zal even moeten navragen of zij wel echt degene is." Ik begon hoop te krijgen. We liepen naar haar kantoor.
Een uur later kreeg ik weer de uitslag..

Roumaissa Jafaari is helaas overleden....
Mijn hart stond stil. Ik keek dood voor mij uit. Nooit geweten dat deze zin mij kapot zou maken. Roumaissa was er niet meer. Ze was er gewoon niet meer. Nooit meer haar domme grappen. Nooit meer haar lompe acties. Nooit meer samen wakker worden. We hadden een hele leven voor ons en alles was voor mijn neus weggeveegd. Alles!! Opnieuw werd ik gek.
"ROUMAISSAA!!! Alles werd zwart voor mij.. En ik viel weg.

.......
Ik werd wakker door geluiden in de kamer. Ik opende mij ogen en keek om mij heen.. Het was geen droom. Ik ging zitten en daar zat iedereen. Reda, Damir, Anouar, Amani, Manuela, Jouweria, Selena en Rayan.... Bij Rayan stopte ik en we keken elkaar lang aan.
Ik barste in het huilen uit en Rayan kwam naar mij toe en knuffelde mij. Ik hoorde hem snikken. "Ze is er niet meer", zei ik dood. Ik schrok van mijn stem. "Het spijt mij Rayan", "Je hoeft je nergens voor te verontschuldigen. Het is niet jou schuld.."

We hoorden geklop en Rayan liet mij los. Anouar en Damir gingen naast mij staan. Ik zag aan Damir dat hij mij dood wilden knuffelen en hij hield mij hand vast. De dokter kwam binnen met 2 politie agenten. Alsof het alleen maar erger kon.

"Mevrouw Yasrin?" Ik knikte. De politieagent keek iedereen aan in de kamer. "Familieleden?" Ik knikte opnieuw.
De agent begon met een hele verhaal. "Zou je nu je punt willen noemen?", vroeg ik ongeduldig en gebroken. "Iemand heeft een bom onder de auto gezet van Roumaissa. En door de verwonden heeft zij het helaas niet gered". "Vertel mij iets wat ik niet weet", zei ik spottend. Het irriteerde mij dat geen actuele nieuws hadden. Dit was mij allemaal al duidelijk. De agent wilde net praten toen er een verpleegster binnen kwam rennen.
"Haar lichaam is weg!", riep ze. Reda, Rayan, Damir, Anouar en ik werden gelijk alert. Manuela en selena hielden elkaar vast.
Reda was gedurende tijd stil.. tot nu!

Hij barste helemaal los en schold iedereen uit. Hij dreigde de dokters en Damir nam hem vervolgens mee. Iedereen schrok en was stil. Ik keek de dokters aan en de politieagenten. Ik gaf ze een veelbetekenende blik. "We zullen het zo snel mogelijk onderzoeken!" "WAT DACHT JE VAN NU!", en ze liepen gelijk weg.

Ik huilde opnieuw. Hoe kan je nou een lichaam kwijtraken. Wat voor ziekenhuis is dit!!! De dokters wilden net weggaan. "Niet denken dat jullie hiermee weg komen. Wanneer dit is afgehandeld, komt de zaak tegen jullie en dit ziekenhuis", zei ik kalm maar boos. Ze draaiden allemaal mijn kant op en liepen bang weg.

Paar maanden verder...

Het lichaam van Roumaissa is nog steeds verdwenen. De daders die mijn Roumaissa hebben meegenomen zullen boeten. Ik zal niks meer van ze over laten houden. Mijn wraak zal zoet zijn! We zijn maanden verder en nog geen aanwijzing naar Roumaissa. Iedereen heeft het geaccepteerd. Alleen ik niet.. Ik ben in deze maanden veranderd. Niet positief.. Ik stort mij op mijn werk en ben van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat op werk. Nauwelijks tijd voor andere en ik ben niet al te lief voor mijn omgeving. Alles is zakelijk geworden. Diana is zowat bang van mij geworden en durft mij amper te groeten.
En Damir.. Die durft zijn liefde amper tegenover mij te tonen. Ik heb het goed verpest bij iedereen! Ik ben niet meer de Noraine die iedereen lief had. Mijn gelach vult de ruimte niet meer. Mijn gezicht staat boos. Ik ben harteloos geworden en toon geen genade meer. Ik ga geen leuke gesprekken meer aan met mensen. Een hele muur staat er om mij heen. Niemand kan er nog doorheen.

Ik werd uit mijn gedachten gehaald door Diana die op mijn deur klopte. "Binnen". Ze kwam onzeker binnen lopen. Amani die bij mij is komen werken en het werk van Roumaissa doet zat op de bank. Ik zag Amani haar wenkbrauw optrekken en mij aankijken.
"Eum.. Er is eeum... Post", krijgt ze moeilijk uit haar mond. Ze zette het op mijn bureau en liep snel weer weg.

"Noraine, dit kan zo niet langer. Zag je niet hoe dat arme meisje vreesde voor haar leven!", zegt Amani streng. "Mensen moeten goed hun werk doen in dit bedrijf. Geen tijd meer voor gezelligheid", zei ik emotieloos. "Bullshit!", riep ze kwaad. "Iedereen rouwt nog steeds om Roumaissa! Niet denken dat jij de enige bent die het moeilijk heeft. Reda is zichzelf verdomme niet meer. Anouar herkent zijn eigen zusje niet meer. Zijn ride or die!! Zijn soulmate is veranderd! En laat me niet beginnen over Damir!!!! Hij weet zelfs niet meer of jij nog van hem houdt!!!, "HOU OP!", riep ik kwaad. Ze schrok van mijn reactie. "HOU VERDOMME GEWOON OP!" "Oh ja hoor. Als het even niet lekker loopt, roept ze halt", ik gaf haar een dodelijke blik. "Je kunt mij wel zo aankijken. Maar ik ken jou langer dan vandaag. Je bent veranderd Noraine", zegt ze en loopt dan weg.

Ik plofte neer op mijn stoel en bekeek de brieven die ik kreeg. Bij eentje stond er geen geadresseerde. Vaag.. Ik opende de brief en mijn hart begon te kloppen in mijn keel...

Maybe there is hope

OMG BABES! HET SPIJT MIJ ZO ERG!!!! IK BEN ZIEK GEWORDEN SINDS IK TERUG BEN. MAAR VANDAAG GAAT HET BETER ALHAMDOULILAH!

Een nieuwe deel voor jullie❤️❤️ hoop dat jullie ervan hebben genoten en of het allemaal wel spannend genoeg is!!

BLIJVEN STEMMEN HE!🤗💞
LAAT VAN JULLIE HOREN! DIKKE KUSSIE💙💙