Noraine's life

Moving out

"Mag ik binnenkomen?", hoorde ik Ramzi vragen.

Ik veegde snel mijn tranen af en zag Ramzi naar mij staren. "Je hebt gehuild?", zegt ie en neemt plaats op bed. Ik zei niks en keek naar mijn ketting van Anouar. "Je mist hem he?", ik knikte bedroefd. "Het spijt me van net. Het was niet mijn bedoeling om zo tegen je uit te barsten, maar het is mijn taak om jullie te beschermen en ik wist niet dat dit al maanden speelden", zei hij en hield mijn handen vast. "Het is goed. Ik snapte je aan de ene kant wel". Ik gaf hem een knuffel. Amani kwam binnen lopen. "Oke mensen. Gaan jullie naar mij luisteren?! Ik zag dus tickets naar Nederland?? En ik vind dat jullie moeten gaaaaaan!!! Vooral jij Noraine", zei ze blij. Ramzi keek mij blij aan. "En?", vroeg hij. "Niks en? Ik heb al geboekt zussie". "Omg neee Amani!", zei ik geschrokken. "Je hebt het nodig. Jij en Roumaissa". Ik keek haar lang aan. Ramzi hield mijn hand nog steeds vast en kneep er zachtjes in. "Oke is goed. Maar ik wil je nog even spreken Amani", zei ik. "Ja dat kan altijd nog. Inpakken want je vertrekt overmorgen". Ik lachte en begon met inpakken. Ramzi hielp mij ermee en eindelijk waren we klaar met inpakken. Ik trok mij terug in mijn werkkamer om wat dingetjes af te maken. En ik had een zakelijk gesprekje met Amani. Ze zou een CEO worden samen met mij en Roumaissa. Ze doet het echt perfect!!!

5 maanden later
We zijn al een paar maanden verder en er is veel gebeurd. Roumaissa is zoals jullie weten zwanger en we hebben dit al verteld sinds de dag dat we naar Nederland gingen. Iedereen was echt super boos, maar ze waren blij dat ze het niet weg had gehaald. Rayan was degene die het meeste moeite had hiermee. We snapten het ook maar niet veel later vroeg hij haar ten huwelijk. Mijn kleine meid is getrouwd!!! Roumaissa wilde het klein houden. Ze is gelukkiger dan ooit en woont nu samen met hem in Nederland. Daar werkt zij verder in ons bedrijf die wij ook daar hebben gevestigd. Het mooiste wat Rayan zei op de kleine bruiloft was; "Ik kan niet wachten tot de kleine mijn achternaam draagt".

Amani en ik werken nog steeds in New York en Ramzi komt vaak genoeg om mij hier te steunen en mij de liefde te geven. Ik ben echt helemaal in de wolken. Mijn heimwee is helaas te erg geworden dat ik heb besloten om terug naar Nederland te gaan. Helaas moet ik Amani hiervoor alleen laten, maar in de tijd is Imane (secretaresse van Roum) haar beste vriendin geworden. Ik ga om bde 2 maanden naar New York voor 2 weken om alsnog op werk te verschijnen en bij te staan bij vergaderingen.

Met hudeyfha gaat het ook heel goed!!! We spreken hem niet vaak, maar hij heeft het echt naar zijn zin in Dubai.

"SPEEDY", riep Anouar vanuit de woonkamer. Ik snelde mij naar beneden en struikelde over een doos heen. Ohja! Anouar en ik gaan verhuizen naar een iets kleiner huis. Dit huis begint te groot te worden. Ik kwam hinkelend aan in de woonkamer en weer had Anouar heel de buurt uitgenodigd. "Omar!!", riep ik en knuffelde hem dood. "Haha dat jij nog leeft", zei ik lachend. Hij snapte wat ik bedoelde. Een stuk of 10 jongens verzamelde in de woonkamer. Anouar vroeg ze om hulp en ieder van hun hadden best grote auto's. "Ik doe mijn eigen kamer he! Dus daar hoeven jullie niet naar binnen te gaan." "Heb je een dood lijk in je kamer dan", grapte een jongen. "Jij bent de volgende", zei ik dreigend maar als grap bedoelend. Hij lachte zich kapot.

De bel ging en ik deed open. Manuela, Rayan en Roumaissa met haar bolle buikje kwamen
binnen. Rayan groette mij met een box en de andere twee met een dikke kus. Rayan ging de jongens helpen en wij zaten met z'n 3 in de keuken. Ik begon met koken. "Hoe is het met de kleine?", vroeg ik. Ze antwoordde blij terug en wreef over haar buikje. "Wanneer is het jou beurt?", zei Manuela. Ik keek haar lachend aan en haalde mijn schouders op. "Soon In sha Allah", hoorde we Ramzi zeggen. We keken alledrie op naar de deur. Ik lachte en bloosde. Hij kwam naar mij toe lopen en gaf me een kus op mijn voorhoofd. Ramzi en ik hebben een rare liefde. De ene momenten schieten we elkaar maar meestal houden we elkaar levend. "Onderneem actie jij!", zei Roumaissa moederlijk. Ik ben al 21 en nog een moeder. Mijn droom was om nu al een kind te krijgen.

Ramzi keek teder op mij neer. "Speedy!", hoorde ik in ene. Ik snelde naar boven. "Ga je nog beginnen met inpakken of wat?" "Jaa ik heb gekookt. Dus kom eerst even eten", zei ik. "Is goed. Ik roep de jongens bij een",

Ik liep terug naar de keuken en de meiden hielpen mij met de tafel dekken. Laatste diner in dit huis. "We hebben hier veel meegemaakt he", hoorde ik Roum zeggen toen we alleen in de eetkamer stonden. Ik knikte en deed mijn arm om haar heen. "Ik ga het missen hier. Samen met mama Rahma zoveel meegemaakt", zei ik en kon het niet laten en liet wat traantjes vallen. "Zie het als een nieuw begin. Ik zou niet eens uitpakken. Voor hetzelfde geval ben je in ene weer in een ander huis". Ik keek haar niet begrijpend aan. Ze knipoogden naar mij en liep naar de keuken met haar bolle buikje.

Wat zouden jullie ervan vinden als ik een nieuw verhaal schrijf. Blijven stemmen he❤️❤️❤️ als jullie een nieuw verhaal willen reageer, laat dan wat van jullie horen💋 dan vertel ik welke twee onderwerpen ik in mijn hoofd heb. Goooodnight people💙