Noraine's life

Maybe he was not the one?

Deze weken heb ik het zo druk. Elke dag ben ik bezig met school. Vervolgens ga ik door naar mijn werk en help ik ook nog een Reda met zijn bedrijf. Anouar en ik werken er soms.

Het was donderdag en vandaag hadden we les tot 12 uur. Ik zou dan gelijk naar huis gaan en mezelf opsluiten in mijn werkkamer. Ik had Damir al 3 dagen niet gesproken. Ook hij had het druk met zijn bedrijf. Hij was laatste tijd zo afstandelijk.

Het was 6 uur 's ochtend en ik was al wakker. Ik stond op nam een snelle douche en liet mijn haar zoals het was. Krullend.. Ik trok gewoon een nike trainingspak aan. Je weet wel die nieuwe grijze. Daaronder deed ik huaraches aan. Het was half 7 ik had nog 2 uurtjes en besloot verder te kijken naar de appartementen. Ik liep naar mijn werkkamer en ging zitten aan mijn bureau. Ik zat te twijfelen tussen 2. Ik besloot te bellen voor meer informatie. Ik deed mijn oordopjes in en liep bellend naar de keuken om ontbijt te maken. Na een halfuur had ik al mijn informatie en ging meubels zoeken.

Ik zag hele leuke dingen en sloeg het op. Ik had Anouar over mijn plan verteld. Dit was onze laatste weken school en wij moesten echt bikkelen. Roumaissa en ik waren dan ook deze dagen zo serieus. Samen met Hudayfha natuurlijk. Hij houdt ons echt in de focus. Vandaag zouden ze allebei komen om verder te werken aan ons werkje. Plus gaan leren. Knutselen jeej...😒. En ook de presentatie zelf. Die na het weekend zou plaatsvinden.

Anouar zou Hudayfha vandaag zien. Ik heb Anouar over hem verteld en hij vond het wel prima. Als het maar om school ging. Ik ging snel verder met mijn planning die ik aan het maken was. Dan zou ik minder in de stress raken. Na een paar minuten was ik klaar en besloot om naar mijn telefoon te kijken. Ik heb dit ding al 3 dagen niet aangeraakt. Mijn app liep gewoon vast. Jeetje.

Ik reageerde op iedereen. En in ene zag ik het appje van Damir.
"Wat is er laatste tijd met jou? Je bent afwezig en geeft mij nauwelijks tijd"
Dat was van eergisteren. Gisteren schreef hij;
"Ik ben op zakenreis. App maar als je nog weet wie ik ben.."
Ugh kinderachtig. Ik liet hem op blauw en ging verder met mijn werk. Morgen was onze eerste toets. Ik kreeg een appje van Hudayfha;

H: Salaam wa alaikoem Noraine. Hoe is het met je? Ik had een vraagje. Kan je je engels boek meenemen. Die met die aanzichten. Ik kan de mijne nergens vinden.
N; wa alaikoem salaam. Alhamdoulilah. Hoe is het met jou? Ja is goed. Welke deel? het zijn er 2.

Ik besloot Anouar wakker te maken het was al half 8. Ik liep naar zijn kamer. En hij kwam er net uit. "He slaapkop. Wilde je net wakker maken". Hij gaf me een kus op mijn wang. "Thanks zusje", hij was zo stil deze dagen.
We gingen allebei zitten in de woonkamer. "Wat is er met je Anouar. Je bent zo stil," hij keek me aan. "Ik stress hem dood voor school. Ik sta net die tering 6en. En ik moet minstens 2 7's hebben." "Het lukt je wel. Allah is met jou. Je hebt toch gewoon goed geleerd. En als je het niet snapt. Vraag je Reda om hulp. Komt goed broerlief." Ik gaf hem een dikke knuffel. "Yallaah maak je klaar. Ik ga alvast naar Roumaissa en Jouweria." "Safi zie je op school". Ik pakte mijn boeken en het boek dat Hudayfha nodig had. Ik trok mijn jas aan en ging naar school. Ik zag er deze dagen net als een junk uit. School geeft je zoveel stress.

Ik kwam aan bij Roum en zoals gewoonlijk moest ik weer wachten. Ik pakte mijn telefoon en ging op app.
Damir: negeren?
Hudayfha: shokran!
Jouweria: ik heb me verslapen! Omg
Manuela; wanneer kom je weer langs
Bibi: Alexandra mist je!

Verder waren er appjes van werk en feestjes waarbij ik moest fotograferen. Je weet wel bruiloften enzo. Ik had het voor deze week afgezegd. Maar volgende week kon ik weer werken en al.
Ik reageerde op Damir
N; heb het te druk op school. Dat weet je toch?
D: Maar toch.. Kan je niet even tijd vrij maken?
N: Je bent in het buitenland.. Volgens mij ben ik niet diegene die zomaar verdween.
D: laat ook maar.