Noraine's life

Strangers

Ik pakte mijn spullen, zover die in dit huis waren en gooide dit uit het raam. Vervolgens liep ik de kamer uit. Ik schrok want ik struikelde over Ramzi heen die op de grond lag. Op zijn rug. Hij schrok direct wakker. "Heb je geen bed?", zei ik bot. "Ik wilde mijn excuses aanbieden. Had niet zo tegen je moeten praten.." "En daar kom je nu pas achter. Zou ik erlangs mogen. Ik wil mij gaan douchen". Hij stapte opzij en ik nam mijn weg naar de badkamer. Ik douchte mij snel en liep naar de kamer van het nichtje. Tesnim heet ze trouwens. Heb haar nog niet ontmoet, maar vond het niet relevant. Ik pakte een broek met lichte scheuren. Heeft ze toch wat normaals in haar kast hangen.

Ik kleedde mij aan met een zwarte broek met scheuren dus en een trui van Omar. Ik deed mijn haren in een knot. En liep terug naar het raam. Ik kom eruit en keek om mij heen. Ik weet niet eens hoe je hier weg komt. Ik liep maar gewoon een richting op. Ik kwam uiteindelijk in een bos terecht en liep gewoon door, tot ik een weg zou vinden.

Na een halfuur was ik nog steeds in een bos. Ik kon er niet meer uit.. Ik was gewoon verdwaald. "Goed gedaan Noraine. Zelfs verdwalen in een bos lukt je", zei ik in mijzelf. Het was inmiddels al avond. En nog steeds was ik in het bos. Ik had telkens het gevoel dat ik achtervolgt werd. Of nagekeken. Ik bleef doorgaan lopen en in ene hoorde ik een geluid komen van een struik. Gelijk pakte ik mijn pistool erbij en schoot richting de struik. Je zag vogels wegvliegen vanuit de boom die ernaast stond. Ik bleef staren naar de struik. Het was stil. Ik wilde net mijn pistool weg doen toen mijn mond gesnoerd werd door doekje. Het rook zo sterk. Ik stribbelde tegen en na een tijd viel ik weg..

....

Ik werd wakker door de koude vloer die ik onder mij voelde.. Ik stond op en paniek overspoelde mij.. Waar ben ik? Ik liep door de ruimte. Het was donker en ik zag helemaal niks. "HALLO", schreeuwde ik boos. "Als je mij ontvoert kan je mij best wel goed verzorgen!!" Ik hoorde een deur open gaan en het licht scheen op mij. Ik verborg mijn gezicht. "Mag dat licht uit?", zei ik boos. Ik werd ruw bij mijn arm gepakt. Een brede man die echt 3 koppen groter is en een bivak muts droeg keek mij boos aan. Hij had donkere ogen. "Je mag wel wat blijer kijken", zei ik. "Hou je klep dicht!!", schreeuwde hij boos en hij gaf me een harde klap. Ik raakte in shock. "Doorlopen" en hij duwde mij naar voor.

We liepen een lange gang af en ik struikelde over een drempel heen. "Opstaan hoer!", en hij schopte tegen mijn buik aan. Woede borrelde in mij. Ik stond woedend op. "Hoe noemde je mij? Vuile flikker dat je bent. Wat voor lafaard ben je om zo tegen een dame te praten. Ik had je zusje kunn...." PATS. Daar volgde de tweede klap. Hij sleurde mij mee naar een kamer en gooide mij er praktisch in en gooide de deur met een harde klap dicht.

Ik keek snel om mij heen. Het was een gewone kantoor. Wat doe ik hier?? Vervolgens ging de kamer met een ruk open. Ik schrok en keek naar een bekend gezicht. Hiba... "Hallo Noraine", "Jij vuile verrader!", zei ik boos en ik wilde haar aanvallen, maar haar 2 bewakers waren mij voor. Ik kreeg een harde stomp in mijn buik en deinsde terug. "Hou haar vast", zei Hiba. "Je was.. Weg.. Dat zeiden.. De mensen", probeerde ik te zeggen. "Dat klopt. Maar ja, zoals je ziet ben ik terug voor wraak", "Waarom doe je dit?", zei ik boos. "Je verdient het. Net zo veel als je lieftallig nichtje.." Ik sloeg de bewakers van mij af en sprong over haar bureau heen. Ik viel haar aan en sloeg der zo veel als ik kan. Ze schreeuwde het uit. "Vuile hoer! Ga van mij af!!" De bewakers pakte mij weer op. "Kunnen jullie dan niet eens jullie werk doen!" Schreeuwde ze boos! Ze hielden mij nog strakker vast! "Je zult spijt krijgen van alles Noraine....Ik zal je kapot maken. En we gaan beginnen met jou oh zo perfecte lichaam". Ik schrok zo erg van haar. Hoe kan een persoon zo snel omschakelen in een vijand. Hoe??

Ze maakte een la open en pakte er een mes uit. Ik keek haar geschrokken aan. "Wat ben je van plan?", vroeg ik haar. "Dat zul je merken", zei ze en ze lachte kwaadaardig. Ze kwam naar me toe lopen en ging met het mes langs mij heen. Ze ging langs mijn gezicht en stopte bij mijn kin. "Maar niet nu!", zei ze met een neppe lach. "Gooi haar bij die andere hoer!" Ik keek haar aan. "Wat??" Zei ik. Wie bedoelde ze?? De bewakers namen mij mee. "Je krijgt hier spijt van!", schreeuwde ik. "Ik maak je af!!!!", schreeuwde ik erbij.

De bewakers gooiden mij in een donkere ruimte. Ik zag vaag een gedaante in een hoek zitten. "Haal me hier weg!", schreeuwt ze. Haar stem! Haar stem!!!! "ROUMAISSA?!?!?", schreeuwde ik. "BEN JIJ DAT??!".....

In ene hoorde ik een harde knal! En ik viel voorover. Ik kwam met een harde val op de grond en ik voelde dat ik bloedde. De deur vloog open en ik zag nog zo'n bewaker daar staan met een bivakmuts op. Hij gooide mij over zijn schouder en nam mij mee. "Neeee laat mij los!!" En ik sloeg op zijn rug. "LAAT MIJ LOS KLOOTZAK!" Hij liet mij staan en hield mijn gezicht stevig vast. Ik keek recht in zijn ogen. Die ogen! Ik herkende ze. "Ik ben het. We moeten hier weg" "Neee. Roumaissa was in die kamer!!" "Roumaissa?" "Jaa!" En ik rende terug. Ik keek naar de kamer en zag iemand liggen. "RAMZI RAMZI AUB SNEL!" Hij rende naar mij toe en keek naar het meisje die op de grond lag. Hij pakte haar op en samen rende we weg. Ik wilde kijken wie hij eigenlijk had opgepakt. Maar door de stress en paniek kon dit niet. Ik zag vele bewakers dood en bebloed op de grond liggen. "Niet kijken", zei hij en hield mijn hand vast. Omar kwam uit het niets en richtte zijn pistool op ons. Ramzi kwam snel voor mij staan. "Oh sorry! Zag jullie niet. Snel! Het busje staat voor de deur. Ik handel het hier verder af".

We renden verder en in de hal beneden zagen we Hiba gewond op de grond liggen. Ik zag iemand een pistool op haar richten. "Neeee!!" Schreeuwde ik. "Hij hoort bij ons Noraine", zei Ramzi rustig. "Nee! Hou haar in leven! Ze is nog steeds iemand zusje", zei ik en keek haar recht in haar ogen aan. Ze keek mij dankbaar aan. "Maar dat praat niet goed dat ze pijn zal lijden", zei ik emotieloos. Ramzi trok mij mee naar het busje en legde het meisje neer. Ik keek geschokt naar het meisje. "Roumaissa..", zei ik fluisterend. Tranen stroomden over mijn wangen heen. Ramzi verzorgde haar en ze was nog bij bewust.

Ze sliep weer nadat ze net hysterisch om zich heen schreeuwde. Ze herkende mij niet. Het brak mijn hart. . Ramzi sloeg zijn arm om mij heen. "Het komt goed", zei hij fluisterend en ik leunde op zijn schouder. "Dank je Ramzi", zei ik. "Waarvoor", zei hij. "Alles", "Het is goed".

We reden terug naar het huis van Omar. We kwamen binnen en Anouar viel mij aan. "WAT DACHT JIJ! LAAT IK MAAR EVEN WEGLOPEN EN IEDEREEN HIER EEN HARTAANVAL BEZORGEN. BEN JE WEL HELEMAAL LEKKER IN JE HOOFD. JE HAD DOOD KUNNEN ZIJN. DOOD!! BEGRIJP JE DAT WEL", "Anouar!" Onderbrak Ramzi hem. "Ze is pas binnen en ze is er nog", zei hij rustig. "BOEIT MIJ GEEN ENE MOER. NU JE GAAT NU NAAR DE KAMER EN IK MAAK JE AF ALS JE NOG HET LEF HEBT OM ERUIT TE KOMEN. BEGREPEN?" Ik knikte en wilde weglopen naar de kamer. Anouar pakte mijn arm vast en trok mij in een innige omhelzing. Ik huilde omdat ik blij was weer bij hem te zijn. "Sorry", zei ik gebroken. "Doe het aub nooit meer. Ik hou van je speedy. Ik wil je niet kwijt", ik knikte en hij liet mij weer los.

"Heb ik nog huisarrest?" Vroeg ik lachend. "Moet er een nachtje over slapen", ik lachte en porde hem. "Ik moet je wat laten zien.", zei ik. "Watdan?"  Ramzi kwam aanlopen met Roumaissa aan zijn zij. De blik in Anouars gezicht was priceless!! "Roumaissa", "ik ken je niet!", zegt ze bot. Anouar schrok. "Ik ben je neef", "ja dat kan je mij wel wijsmaken. Maar god mag weten wat je met mij wilt doen!"

Ik keek haar vragend aan. Anouar wilde op haar afkomen, maar ze deinsde achteruit. Ze was bang! "Anouar" en ik hield zijn hand vast. "Wil je met mij meelopen Roumaissa?" Ze keek mij lang aan en knikte toen. Anouar en Ramzi keken mij vragend aan. "Zo", zei ik. Ze knikten en liepen weg. Ik liep met Roumaissa naar een kamer. "Wil je wat eten?", ze schudde haar hoofd. "Wat ben je van mij", zei ze terwijl ze de kamer rond keek. Ze kent mij niet meer...

STEMMMEN BABES!!💜
Omg ik heb mn maandelijkse feestje weer! Ik wilde zo erg janken (heb ik al gedaan). Maar goed. Het doet te veel pijn😭😭😭😭😭😭😭