Noraine's life

Just another day

Ik werd rond 4 uur wakker door de gekste pijn in mn onderbuik. "Aaaauw", ik hield mijn buik stevig vast. "Damir!", kwam er moeilijk uit mij. "DAMIR", hij hoorde mij niet. Met alle kracht gaf ik hem een stoot in zijn buik. "WAT", hij werd geschrokken en woedend wakker. Maar veranderde gelijk bij het zien van mijn pijnlijke blik. "Nor wat is er?", "Mijn buik, tering he".
Ik was in ene best chagrijnig. "Misschien moet je naar de wc". Hij hielp me met opstaan en keek verbaasd naar het bed. "Je bloed". Ik keek naar het bed. NEE MENSEN WE HEBBEN HET NIET GEDAAN. "Je bent gewoon ongesteld. Kom". Hij draaide de douchekraan open en liep naar mij toe. Hij hielp me naar de badkamer en liet me even zitten op de rand van het bad.  Ik begon alvast mijn kleren uit te trekken en stapte de douchecabine in terwijl Damir wegliep.

Damir liep terug naar mijn kamer en haalde een nieuwe dikke pyjama en ondergoed. Ik ging nog steeds dood van de pijn. Ik waste mijzelf en ik hoorde Damir kloppen. "Kan ik binnen komen?" "Ja". Hij liep naar binnen en zette mijn kleren neer. Gelukkig kon je niet door de cabine heen kijken. "Welke smaak heb je liever?" Ik stak mijn hoofd uit en keek hem vragend aan. "Smaak?" "Jaa voor je thee lieverd", "ooh maakt niet uit", "is goed" en hij liep weg. "Damir wacht!" Hij kwam terug. "Oui". "Ik heb zin in chocomelk. Met 3 suikerklontjes en slagroom". "Hahahahahaha saf is goed. Anders nog iets." "Nee dat was het", zei ik lachend en hij liep weg. "Ohnee Damir!" Hij liep weer terug. "Na3am?", zegt ie terwijl hij moest gapen. "Thee en chocomelk svp". "Lastig kind. Safi is goed hbiba." Ik ging verder met douchen en was klaar. Hij had alles netjes bij de wasbak gezet. Echt een schatje is hij ook. Zeekoe djelie. Van maatverband tot aan pillen tot aan dikke pyjama's en sokken. Ik trok alles aan gooide mijn andere kleren in de wasmand. Ik deed mn haren in een knot en liep terug naar de kamer.

Op dat moment kwam Damir binnen met een dienblad vol met eten. "Oh je bent al klaar". Ik knikte en wilde hem helpen met de dienblad. "Begin je reet in je bed te zetten", "oke oke" zei ik lachend en ging wankelend naar mn bed. Hij had zelfs het dekbed verwisseld. Wat kan deze gast niet. Even serieus😭. Ik ging liggen en hij zette die dienblad naast mij op het nachtkastje. Hij hielp me met zitten. Net alsof ik zwanger ben. "Je lijkt wel zwanger man", zegt hij lachend. "hou op! Hier mag je geen grappen over maken". "Wat?", zei hij quasi spottend. "Dat je ze3ma bloedt", zegt ie erachter aan. Ik gaf hem een klap. "Damir!" "Grapje schatje. Yallaah ga zitten". Ik ging zitten en volgde de bewegingen van Damir. Hij zette het dienblad tussen ons in en gaf me mijn thee. En ik zette het op mn nachtkastje. Hij pakte de kruik en deed die onder mijn pyjama. "Thanksss", zei ik terwijl ik smullend naar het eten keek. Hij had wat chocola, snoepjes en snacks voor me meegenomen. "Dit is te veel", zei ik. "Je dacht toch niet dat je alles op kan krijgen". Ik keek hem lachend aan en leunde half tegen hem aan.

Hij gaapte weer. Meskien ik heb hem wakker gemaakt om uur. Tis alweer 5 uur en nog zijn we wakker. Hij was helemaal kapot terwijl hij morgen zijn zusjes naar school moet brengen. "Damir je kan gewoon slapen. Je bent moe". Hij schudde zijn hoofd. "Liar", zei ik. "Ik ben niet moe", "En ik lijd geen pijn", zei ik sarcastisch. Hij prikte in mijn zij en gaf me een kus.

Hij werd in ene gebeld. Ik keek hem geschrokken aan. "Slapen jou vrienden niet ofzo?" Hij lachte en nam op. "Ja". Zo lekker vrolijk ook. "Ja saf is goed" en hing op. "Wie was dat?" vroeg ik terwijl ik een hap nam van een aardbei. "Souhail". Ik knikte. Alsof het mij eigenlijk boeide.

Ik zette de dienblad op het nachtkastje en ging liggen. Damir stond op om naar de plee te gaan en ik sloot mijn ogen. Damir kwam binnen en ging naast me liggen. "Heb je je pillen ingenomen" "hmm" "woorden a Noraine" "jaahaa". Hij lachte en ging even op zijn telefoon. Ik draaide mij naar hem om en ging tegen hem aanliggen. "Hou je weer van me?", vroeg hij. "Nee". Ik hoorde hem lachen. En hij deed zijn telefoon weg. Ik kreeg weer last van mijn buik en rug. "Damiirr", zei jammerend. Zonder te vragen wat er was tilde hij mij op en liet hij mij op hem liggen. Op de een of andere manier slaap ik heerlijk als hij dat doet. Hij was 3 seconden later al in slaap gevallen.

Even later werden Damir weer wakker. Hij gaf mij een kus op mijn voorhoofd en stond op. Hij moest zijn zusjes naar school brengen. Zelf had ik mij ziekgemeld. Het was half 8 in de ochtend. Hij liep naar zijn eigen kamer en ging douchen in zijn eigen badkamer. Ik bleef nog even in bed liggen.
Even later werd ik gebeld door Roum. "WOLLAH VRIENDIN ALS JIJ NU NIET OPSTAAT MAAK IK JOU DOOD". "Zuster ben ziek, zit rustig". "Hallo! Je gaat me toch niet alleen laten op school met die sloeries". Ik lachte. "Ik moet wel! Hahaha je hebt Jouweria. Wat zit je nou te zeuren". "Ik wil jou", zei ze jammerend. "Ik weet ik ben leuk!" "Oke, laat maar ik heb Jouweria al doei". "Love u bebe" "love u to Duivel". En ze hing op.

Damir kwam weer binnen. Het was inmiddels 8 uur. "Ik ga" zegt hij. Ik was in de badkamer en hoorde hem niet.
"Noraine" "hmm" "woorden!!", zegt hij. Ik praat soms niet met woorden. Gewoon omdat dat makkelijker is.  "Badkamer a hoofd". Ik was mn tanden aan het poetsen. En net toen hij binnen kwam spuugde ik het uit. "Ik ga", zegt hij nog een keer. "Oke is goed. Wil je trouwens wat voor me doen". "Watdan?", zegt ie terwijl hij zijn schoenen aan deed. Ik liep langs hem heen naar mijn tas en gaf hem mijn pinpas. "Haal eten", hij lachte en nam mijn pinpas aan.

Ik liep terug naar de badkamer. Terwijl Damir mijn pinpas terug stopte in mijn tas. Die shitan ook.  Ik was klaar en liep met hem mee naar de voordeur. We waren beiden helemaal kapot. Ik liep snel naar de keuken en pakte wat croissantjes voor hem. "Hoeft niet", zegt hij. "Eet voordat ik het in je mond prop", hij lacht en nam het aan. Ik opende de deur en schrok.

"DAMIR! Ga terug naar boven en pak je muts en handschoenen". "Nee is niet nodig",zegt hij.
"Wa kijk die sneeuw a hoofd". Er lag echt een pak sneeuw voor de deur. Hij deed zijn woulrich aan, gaf mij een kus en vertrok uit huis. Echt een sukkel.

Ik liep direct terug naar mn bedje en ging verder slapen. Een paar uur later kwam Anouar binnen stormen. "A BOLLE WAKKER WORDEN!!!"  Ik schrok wakker en keek verward om mij heen. "HAHA JE GEZICHT. Jammer deze had ik moeten filmen", zegt hij lachend. Hij plofte naast mij neer. "Waarom ben jij zo vrolijk man. Sbah lilah". "Weet niet man. Heb je lekker geslapen?" "Ja jawel". Hij knikte en keek naar de blouse van Damir die op de grond lag. "Wat doet dat hier?" Shit shit shit. "Uum, nou toen we gisteren van het ziekenhuis kwamen, ging hij zich hier omkleden.", zei ik snel. Hij knikte en stond weer op.

"Ik ga zo naar Khalid", ik knikte. "Kun je hem zeggen dat wij nog goed moeten praten". "Saf is goed. Beslama". "Doei". Gelukkig vroeg hij niet door. En ik was alleen thuis. Wat zal ik eens gaan doen.

Ik liep naar de keuken en maakte een uitgebreid ontbijtje. Ik keek op de kalender die hing aan de koelkast. Februari! Damir Anouar en ik zijn alledrie bijna jarig. Damir is op 10 februari dat al over een weekje is. Anouar en ik op 15 februari. Ik ging zitten op de bank en begon met mijn ontbijtje. Ik werd gebeld door Selena. "Helloo". "Olla babe". "Hoe is het?" "Goed hoor met jou"."Goed". "Ik vroeg me af of je vandaag wat te doen hebt". "Nops", antwoordde ik. "Oeh zullen we naar de stad. Ik wil wat dingetjes kopen voor Benjamin (haar broertje)." "Jaa hoor, hoe laat?" "Uum 12 uur?"  Het was nu 9 uur. "Ja prima". En we hingen op. Ik ging nog even douchen en besloot om mijn haren te stijlen. Lang niet gedaan.

Ik pakte al mijn haar producten en liet de stijltang opwarmen. Ik rende nog snel naar de keuken om de rest van mijn ontbijt mee te nemen naar boven.

10:30
Ik was eindelijk klaar met stylen en ging kijken wat ik aan moest doen. Ik had mijn outfit en wachtte tot het tijd was. "Ohja mijn tas". Ik liep naar mijn MK tas en ging hem vullen. Huh. Wat doet mijn pinpas hier? Ik belde Damir op. "Salam wa alaikoem hbiba" "wa alaikoem salam". "ben je weer wakker" "oui ik ga zo de deur uit". "Waar naartoe?" "De stad", "met wie?" "Selena" "hmm". Ik lachte. "Woorden a Damir!" Hij lachte.  "Yek je wilt mij terug pakken". "Ewa jij zegt het altijd tegen mij. Waar ben jij eigenlijk". "Bij mijn tante thuis" "a oke oke. Maar kifesh je hebt mijn pinpas gewoon weer terug gezet". "Je denkt toch niet dat ik je geld aanneem sukkel". Ik moest lachen. "Okeeee yallaaah doeii!!!" "Doeeii".

Ik lachte en trok mijn kleertjes aan.
Ik liep langs de hal en zag ons portret weer. "Ik vergeet je nooit mama". En ik streelde over haar gezicht. "Huh?" Haar gezicht voelde raar aan. Alsof er wat onder zat. Ik pakte het portret en zette het op de grond neer. Ik draaide het om en zag een briefje. Nog een briefje?? Houdt dit dan ook nooit op?

MENSJES SORRY SORRY DAT HET TELKENS ZO LANG DUURT!
Ben al 5 jaartjes niet in marokko geweest. En mijn familie heb ik dus ook echt gemist!
Maar ik beloof jullie!!! Er komen vele delen achter elkaar! 💕💕💙