Noraine's life

Leugens..

"Hoe kun je Khalid", "Wat bedoel je Noraine", "Hiba!! Dat bedoel ik". Hij keek naar beneden en kon niks zeggen. "Oh nu zijn we ineens stil. Waarom bleef je niet met je gore poten van haar af!!" Hij keek mij geschrokken aan. "Van haar afblijven??"  "Draai er niet om Khalid. Ik weet dat je haar ontmaagd hebt". Hij was stil, bloosde en ik meende een lachje te zien. "Ooh je vindt dit dus grappig Khalid????" Hij zag dat ik het echt meende en ik had door dat we elkaar niet begrepen. Ik werd wat rustig en ging naast Khalid zitten. Hij keek mij niet begrijpend aan. "Noraine. Wat is er?", zegt hij serieus. "Oke 1.  Ik weet niet of jij het normaal vindt om een meisje te ontmaagden. Maar je weet dat dat niet hoort. Ten tweede ik snap niet waarom je zo koeltjes reageert terwijl je Hiba hebt verkracht", "WAT!!", schreeuwde hij. Ik deinsde naar achter. "WAT ZEI ZE???"  "Dat je haar hebt verkracht en dat ze helemaal niet wilde. Ze vertelde me vandaag dat jullie wat hadden en dat jullie dat niet wilden zeggen tegen iemand". "Meen je dit Noraine", "Ja khalid". Ik zag pure onschuld in zijn gezicht. Hij wist hier niks van. "Oke Noraine. Jaa we hebben het gedaan. Maar ze wilde het zelf. Ik meen het. Wollah ik zweer jou ik heb haar niet verkracht. Je weet hoe ik ben a Noraine". Hij was bang, want hij wist dat hij dood was als Damir hier achter zou komen. "Aub Noraine, zeg me dat je liegt en dit een grap is." "Nee Khalid ik meen het. Ze vertelde me dit huilend. Maar iets in mij zei al dat het niet de hele waarheid was. Khalid kijk mij in de ogen en zeg dat je haar niet hebt verkracht, maar dat het uit vrije wil is." Hij keek mij recht in de ogen aan en hield mijn gezicht tussen zijn handen. "Noraine ik zweer bij Allah dat ik haar niet heb verkracht. Ja ik weet ik mocht haar maagdelijkheid niet van haar afnemen. Maar ze stemde zelf toe. Echt waar" ik zag tranen in zijn ogen. "Hoe kon ze dit doen Noraine. Ik hou met heel mijn hart van haar en dan flikt ze me dit. Hoe!" Zegt hij boos en staat op. "Khalid. Om niet te vergeten. Ik mocht niet naar jou toe van haar. Maar dit betekent dus dat we erachter kunnen komen waarom ze dit deed."
Hij keek me niet begrijpend aan. "Bel haar", zei ik. "Vraag of ze meegaat met het etentje. Anouar had je toch gebeld." "Ja klopt, vanavond toch?" "Jaa. Nou als ze afzegt weet je genoeg, want dat wilt ze niet dat wij 3 in een kamer zitten." Khalid keek mij lang aan. Ik wist dat het moeilijk voor hem zal worden. Hij hield met heel zijn hart van haar. Dat merkte je al sinds begin af aan. Hij zocht haar nummer en belde haar op... Anoniem.. "Met Hiba" "hey schatje" "ooh heeey liefje". Khalid spande zijn kaken aan. "Wat ben je aan het doen". "Ik ben thuis", "ooh ga je niet mee met het etentje schatje?" Hij moest wel zo klef doen. Alleen walgde hij er nu heel erg van. "Nee ik voel me niet helemaal lekker" loog ze. "Jammer! Zal ik zo even langskomen?" vroeg hij. "Uum". Ze was duidelijk aan het nadenken. Je hoorde haar twijfelen. "Jaa is goed", zei ze uiteindelijk. Niet echt overtuigend. Khalid boog naar voren en leunde met zijn ellebogen op zijn knieën. Met zijn hand over zijn gezicht. "Is goed dan zie ik je zo babe", "doei lieverd hou van je". Opnieuw spande hij zijn kaken aan. Arme Khalid. "Ook van jou", zei hij snel en hing op.

"Noraine. Hoe moet ik haar onder ogen zien. Ik walg van der en weet niet wat ik in staat ben om te doen". "Geduld", zei ik. Ik gaf hem een knuffel. "Sorry dat ik je aanviel. Zonder dat ik echt wist wat er aan de hand was.", "Maakt niet uit. Ik verdiende het". "Kom je mee naar mijn huis?" Ik schudde van niet. "Ik moet even wat werk afmaken". Ik knikte en gaf hem een knuffel. We namen afscheid en ik reed terug naar huis. Het was al bijna avond dus ik zou mij alvast klaarmaken.

Aangekomen thuis liep ik naar Alexandra. Ze huilde toen ik wegging. Want ik vertelde niet waar ik naartoe ging. Ik nam haar in mijn armen en we keken samen naar Dora.
Damir kwam naast mij zitten. Iedereen was zich aan het vermaken. "Wat wilde je mij nou vertellen", zei ik. "Manuela", zei hij? "Wat is er met haar? Gaat het wel goed!?" Ik wilde opstaan. Mijn angst dat er wat met haar gebeurt is groot. Hij hield me tegen. "Nee, niks ze is even gaat rusten, die krukken maken haar moe meskiena." Ik zuchtte opgelucht. "Ik weet wat Manuela doormaakt. Ze kwam mij al bekend voor. Ze is op zoek naar haar broertje, is het niet?" "Hoe weet je dit?", vroeg ik vol verbazing. "Tijdens het etentje, kwam ze me al bekend voor. Haar broertje Mounir, hij is hier in Nederland. Hij vertelde over zijn zus. Ik was toevallig met wat vrienden op een pleintje. En hij vertelde dat verhaal. Haar broertje leeft nog Noraine". Ik kon geen woord uitbrengen. "Hij leeft nog?" "Jaa", zei hij met een glimlach maar die verdween weer. "Er komt een maar he?" "Niemand van mijn vrienden weet waar hij woont. We zullen moeten afwachten tot hij weer op het pleintje komt. Mijn vrienden heb ik op de hoogte gehouden. Ik heb ze niks vertelt over Manuela. Alleen dat ik hem nog een keer moet spreken". Alexandra was inmiddels al weer met Mina aan het spelen. "Je bent de beste Damir". Ik gaf hem een knuffel en toen we ons terugtrokken, keken we elkaar recht in de ogen aan. Het voelde super fijn aan. "Noraine!" Riep Anouar. Ruined the moment!

"Jaa Anouar", hij vroeg of ik hem wilde helpen met zijn outfit. Ik koos een zwarte broek met een witte shirt en daaroverheen een zwarte vest met rood/wit/zwarte huaraches. "Perfect", zei ik. Damir had zijn spullen ook al in ons huis. Hij heeft zelfs een eigen kamer net zoals Roumaissa. Maar toch slaapt hij liever in mijn bed😭. Voor Damir koos ik een zwarte broek met een bordeaux rode shirt en zwarte vest. En dezelfde schoentjes als Anouar.

Zelf koos ik voor een bordeaux rode jurk die strak over mijn taille liep en wijd viel tot mijn knie. Hieronder deed ik gouden hakken aan en blote benen. Ja mensen i know het is winter😭. Mijn haren ging ik stijlen en liet ik los over 1 schouder. De jurk had namelijk een mooie opening aan de achterkant. Ik droeg gouden sierraden en deed mijn zwarte woolrich aan. 
Roum had een zwarte lerenrok aan tot haar knie en een witte blouse in haar rok gestoken. Hieronder deed zij zwarte hakken aan. En beiden namen we onze superstars mee. Voor als we last krijgen van onze voetjes.

Manuela had een zwarte broek aan met een super leuk fel koningsblauwe blouse aan. En daaronder haar platte gouden schoenen met gouden sierraden. Haar haren liet ze los.

Amani belde aan. Ik deed open en knuffelde haar stevig. "I missed you", "missed you to babe", zei ik waarnaar ik haar een kus gaf. Ze groette iedereen en plofte naast Anouar. "Mensen ik ben kapot! Ik heb echt een hekel aan openbaar vervoer". Amani had haar rijbewijs niet, wel die van haar scooter. Maar haar scooter is gestolen. Anouar deed zijn arm om haar heen. "A meissie toch. Waarom neem je mijn scooter niet voor een tijdje?" Nou voor het eerst dat Anouar zijn scooter vertrouwd aan een ander. Ik vond het wel heel schattig. Ze keek hem met twinkelende ogen aan, maar herstelde. "Neee joh! Hoeft niet". "Jawel jawel. Wacht ik pak de sleutels", en voor ze wat kon zeggen stond ie op.

"Ewa tijger", zei ik tegen Amani. Damir werd gebeld en liep weg. "Whatsup", zei Amani. "Je straalt", "Echt? Ooh had ik niet door", zei ze onschuldig. "Jaajaa. What happened." "Kan ik vandaag hier slapen?" Vroeg ze me. "Van mij mag je. Als je je schoolspullen ook meeneemt", "yeeeyy, blijft roumaissa ook slapen dan", "DUUH", riep Roumaissa. Ze kwam echt uit der 90 graden hoek. Gek? Ze vroeg niet of Hiba ook bleef slapen.. Naja. "Ik vertel jullie straks alles in elke mini detail", "ZOO SHI BOY GECHANT", Ik gaf der een klap op der been. "Hallo we zijn niet alleen hier he". En op dat moment kwam Damir weer terug. "Noraine" "Oui", zei ik waarnaar ik me naar hem omdraaide. "Kun je even meelopen". "Ja hoor".
Sinds wanneer praat hij zo? Maar goed. Ik liep mee.

We gingen naar mijn kamer. Ik ging op bed zitten in een kleermaker zitje. Hij ging voor mij zitten. "Wat is er met Hiba en met jou? Jullie praten niet meer tegen elkaar?" Ik wilde eerst gaan ontkennen maar daar kom ik ook niet ver mee. Dus vertelde ik de waarheid.
"Klopt Damir. We hebben een kleine ruzie gehad. Maar.." "Dus ze had gelijk? Wauw!"
Gelijk in wat?? Waar heeft hij het over. "Wat bedoel je?"
"Ze vertelde me dat....."

STEMMEN LIEVERDJES!! Misschien vanavond weer een deel. Als er voor 23:00 10 stemmen zijn plaats ik nog een deel!!
Much love💜💕💜💕
Vergeet niet te reageren voor tips en deel dit verhaal als jullie dat willen🙊😳💙