Noraine's life

Shots got fired

EEN NIEUWE DEEL!💙💙
VERGEET NIET TE STEMMEN!!☺️💕
Ik besloot toch maar een nieuwe deel te plaatsen. Omdat ik er zin in had😭💁🏻❤️
Veeel leesplezier

Aangekomen in Nederland zag ik Omar staan. Hij knikte naar mij. "Groeten wij tegenwoordig niet meer?", vraag ik. "Oh dat kan dus nog wel?", zegt hij lachend. Ik keek hem niet begrijpend aan. Ik stapte in zijn auto en we reden naar Anouar. "Hoe is het daar in New York", vraagt hij. "Druk", zei ik. En keek uit het raam. "Ik heb het gehoord van Roumaissa", zegt hij dan. Met een ruk keek ik hem aan. "Ik zeg al niks meer. Het spijt me", zegt ie snel. Ik schrik letterlijk iedereen af.. "Sorry, tis nog al gevoelig". Hij knikte. "Snap ik, maar dat geeft je niet het recht jou omgeving als zondebok te zien. Ze houden zielsveel van je. Maar je schrikt ze alleen maar af door je gedrag, zelfs ik", zegt hij voorzichtig. "Ik wil het ook niet, maar het gebeurt gewoon", "Misschien moet je even met iedereen praten. Je komt niet verder als je zo door gaat", zegt hij terwijl hij een hand op mijn been zet. "Ik wil het beste voor je, zusje". Ik knikte.

We kwamen aan en stapten allebei uit.
Ik stak mijn sleutel in het gat. "ANOUAR"!, riep ik luid. Hij kwam aanrennen en keek mij verbaasd aan. "Noraine?"
Ik lachte naar hem. Hij lachte nerveus terug. Nog nooit was er een spanning tussen mij en Anouar. En nu? Nu durft hij amper naar mij te lachen.. "Wat kom je hier doen?", vraagt hij voorzichtig, terwijl hij Omar groet.
"Ik moet met je praten". Hij knikte en we liepen naar de woonkamer. Ik nam plaats. "Wil je wat drinken?", vraagt hij. "Dit is nog steeds mijn huis gekkerd!", "oh haha ja", zegt hij nog steeds voorzichtig.

Ik liep naar de koelkast en zocht naar wat te drinken. Ik pakte een glas en schonk voor ons alledrie iets in. We gingen aan tafel zitten. "Wat was er dat je mij wilde vertellen?", vroeg hij terwijl hij een slok nam. "Ik word bedreigd", zei ik. Hij verslikte zich. "WAT!", "Rustig", "Rustig??? Hoe kan ik dat doen terwijl mijn zusje in New York wordt bedreigd!", zegt hij woedend. Omar stelde hem gerust. "Ik help jullie", zegt ie. "Ik ken wel wat mensen die haar kunnen beschermen. Zie het als lijfwachten". "Die hebben wij al", zeg ik. "Nee, Omar heeft gelijk!", zegt Anouar. "Die mannen zijn goed! En zijn zowat onzichtbaar. Je merkt hun aanwezigheid niet eens", ik knikte voorzichtig.
We bespraken nog vele dingen en Omar was even weg gegaan om te bellen.

"Anouar", hij stond op. "Ja", "ik uh.. Sorry", zei ik beschaamd. "Waarvoor?" "Alles, ik ben niet altijd de liefste geweest deze maanden. Ik merkte er niks van totdat ik uitbarstte bij Diana. Ze schrok zo erg dat ze huilend weg is gegaan. Ze is ook niet meer op werk komen opdagen. Ik besefte niet hoe gemeen ik tegen iedereen deed. Amani heeft het mij vaak genoeg duidelijk gemaakt, maar ik wilde er niks over horen", ik kreeg een brok in mijn keel. "Ik mis haar gewoon heel erg en ik mis iedereen om mij heen, maar ik heb het er zelf naar gemaakt. Ik heb de banden volgens mij zo erg verpest en dit valt niet 123 te herstellen. Maar ik wil gewoon sorry zeggen", en ik barstte in het huilen uit. Hij hield mij vast en kuste mijn voorhoofd. "Ik snap je. Ik hou nog steeds van je. En die spanning tussen ons kilde mij zo erg! Niet eens normaal tegen mijn soulmate kunnen doen is niet fijn Nor.", ik knikte beschamend. "Sorry", zei ik zacht. "Ik hou van je Speedy", "Ik ook van jou". We knuffelden elkaar stevig. Omar kwam binnen. Hij keek ons met een glimlach aan. "Is het weer goed", zegt ie. Anouar en ik keken elkaar aan en knikten beiden.

Ik liet Anouar los en besprong Omar. "Wow a dikzak, ik hoef niet dood!", zegt hij lachend. "Sorry voor mijn gedrag deze dagen", "Ben het wel van je gewend gek". De spanning was er niet meer! Heerlijk!

"Oke back to business! Die mensen van de brief", zegt Anouar. Omar had een heel plan uitgezet. Angstaanjagend, maar het zou werken. Ik moest elke dag een zendertje dragen. Die in mijn oorbel zat. We waren klaar met bespreken en ik was moe van de reis. Jetlag..

"Ik ga slapen", zeg ik. Ik gaf ze beiden een kus en ging mij klaarmaken voor bed. Ik nam een heerlijke douche en deed mijn haren in een vlecht. Ik trok een losse pyjama jurk aan en ging liggen in bed. Ik keek nog even naar appjes en zag dat ik er een paar van Hudayfha, Damir en Amani en Reda had.

Ik reageerde op iedereen behalve Damir. Hij had mij te boos gemaakt. Ik viel in een onrustige slaap met veel stress aan mijn hoofd.

......

*schietgeluiden*. Ik schrok wakker en keek wild om mij heen. Ik hoorde schoten en geschreeuw en stond snel op. Ik pakte mijn wapen en liep met een beangstig gevoel naar beneden. Ik deed de deur van mijn kamer voorzichtig open en liep naar beneden.

"HOU ZE IN LEVEN!!", hoor ik een zware mannenstem zeggen. "HET IS NIET HUN DIE WIJ WILLEN HEBBEN VERGEET DAT NIET!!" "WAAR IS DIE TRUT?!", hoor ik een ander zeggen. "PRAAT NIET ZO OVER HAAR KLOOTZAK", hoorde ik Anouar schreeuwen. Nog nooit zo woedend. Ik haalde de veiligheidsklik van mijn pistool af en liep voorzichtig naar beneden. In dit huis heb je meerdere trappen, dus nam ik de trap die niemand opmerkte.

Ik kwam beneden aan en verschool mij. Ik zag Omar en Anouar op hun knieën vastgebonden. Ik schrok mij de tering. Anouar en Omar waren helemaal mishandeld. "WAAR IS ZE!!", schreeuwde de derde man. "JULLIE KRIJGEN HAAR NIET!!", schreeuwde Omar. "Oh nee?", lachte de tweede man. Waarom kwam zijn stem mij bekend voor?? Hij richtte zijn pistool op Anouar. Mijn hart voelde ik in mijn kont.

Ik bedacht mij snel en liep naar de keuken. Ik pakte een glas en rende terug naar boven. Precies die trap die niemand opmerkte. Ik stond boven en liep naar de andere trap. Ik keek nog snel of die andere man mij zou zien, maar dat was niet het geval. Ik gooide het glas tegen de muur aan en rende zo snel mogelijk naar de andere trap. "BOVEN", hoorde ik de eerste man zeggen. De eerste man rende naar boven samen met de derde man en ik rende naar de woonkamer en sprong van achter op de man. Van Anouar en Omar had ik geleerd te vechten sinds kleins af aan. Ik wilde nog niet mijn wapen gebruiken. De man vechte terug en voor even zag ik zwart. Ik viel op de grond en ik twijfelde geen seconden en loste een kogel. Ik had een wapen die geen geluid maakte. Jullie kennen dat wel toch? De man zakte in elkaar en zo snel mogelijk maakte ik Anouar en Omar los. Dit ging met moeite. Mijn knokkels waren helemaal rood en ze deden super veel pijn. Toch bleef ik doorgaan. Ik hoorde de mannen boven. "ZE IS ER NIET!", en ik hoorde de voetstappen.

Ze waren eindelijk los!!
"Snel!!!!", zei ik en we renden naar de voordeur. Mijn hart klopte in mijn nek. En ik kreeg het benauwd. Net voordat we alledrie in de auto stapten schoten de eerste en derde man op ons. Ik reed als een gek weg. En 10 minuten later stopte ik in een bos. Ik hoorde Anouar achter mij kreunen van de pijn. "HIJ IS GERAAKT. NIET NOG EENS. NIET NOG EENS IEMAND VERLIEZEN. NIET VOOR DE TWEEDE KEER!!! ANOUAAARR!""