Noraine's life

Herenigd

"Wallahi Noraine, het spijt mij heel erg!! hoe kon ik"

"Ik zal het mijzelf nooit vergeven. Dat ik mijn twee wondertjes heb moeten laten gaan. Echt waar", ik keek haar stil aan. Ik was in shock. Hoe kan ik in zo'n korte tijd zoveel mensen in ene in mijn leven laten.

"Kunnen we even naar een andere kamer gaan?", vroeg ze. Ik knikte en draaide mij om naar Damir. "Mijn make-up is uitgelopen he", hij stond op en lachte. "Je bent nog steeds mooi a fiona van mij", "saf a shrek". Hij veegde mijn tranen weg en gaf me een kus. "Je hebt mij heel wat uit te leggen he?" Ik knikte schuldig. "Is niet erg babe", zegt ie. Hij gaf mij nog een kus op mijn voorhoofd en ik liep toen mee met Assiyah. "Kan je Anouar erbij roepen", "ja is goed, moment". Ik liep weg en zocht Anouar.

Ik botste in ene tegen Jawdan aan. "Sorry", zei ik en wilde doorlopen. "Wacht", zegt hij en pakt mijn arm vast. "Kan je me loslaten. Ik zoek mijn broer", "Nee je moet me eerst wat uitleggen. Is Damir nu wel of niet jou vriend?" "Ik ben je geen verklaring schuldig Jawdan", en ik liep weg. Hij hield mij nog een keer vast. "Jawdan! Was ik niet duidelijk?" "Jawel, maar waarom doe je in ene zo?", "a lot on my mind. Zou je me nu willen laten". En weer liep ik weg.

"Anouar!!", riep ik toen ik hem zag. "Ja prinses", "kom", hij liep met mij mee. Ik liep naar Assiyah die stond te wachten op de hang boven. "Anouar. Dit is onze echte moeder", zei ik voorzichtig. Bang dat hij weer boos zal reageren. "Anouar, mijn prins", zei Assiyah. Hij had tranen in zijn ogen gekregen. "Niet huilen", zei ze en ze nam hem in zijn armen. Hij huilde het uit en ik huilde mee. "Lieverds waarom huilen jullie", ze nam mij ook in de omhelzing. "We hebben je eindelijk gevonden", zei ik snikkend. We lieten elkaar los. "Kom mee", zei ze en we liepen met haar mee naar een kamer.

We gingen zitten op een bank en Assiyah zat tegenover ons. Niemand zei wat. We waren in shock. Ik staarde haar aan en lachte automatisch. "Wat zit je nou stom te lachen, engerd", zei Anouar lachend. "Ik zie jou in haar Anouar. Echt jullie uiterlijk." Ze lachten beiden. "Zelfs jullie lach. Omg".

Assiyah was licht getint en had donker blonde krullen en had donker blauwe ogen. Of had ik dat al verteld? Achja. "En jij lijkt sprekend op je vader lieve schat", ik lachte. "Ik heb hem gezien ja. We hebben met elkaar gesproken. Het voelt zo goed om jullie weer te zien. " zei ik. Ze lachte en vroeg allerlei dingen. We antwoorden daarop en Amani hoorden we op de gang roepen. "Mama!! Halloo mama!!" "Hier a benti (mijn dochter)". Ze deed de deur open en ze zag ons. "Hello. Het feestje is beneden he. En mama wat gasten vragen om je", zei Amani moe. "Heel de tijd vragen waar je bent. Lastige mensen".

Ik besefte in ene dat Amani mijn halfzusje dus is. "OMMG AMANI" "wat?", zegt ze moe. Ik keek eerst Assiyah aan. Ze wist wat ik bedoelde en knikte. "We zijn halfzusjes", zeg ik met grote ogen op een rustige toon. Ze keek me lang aan en vervolgens besefte ze wat ik zei. "Hoe dan????" "Assiyah", zei ik en trok Anouar naast Assiyah. En ik stond aan de andere kant. "Ze keek van mij naar haar moeder en dan naar Anouar. Dit deed ze echt drie keer.
"OMMMMGGG WAT. WOW WOW NEE DIT GAAT TE SNEL", ze ging zitten. Ik zat naast haar en ze keek naar Anouar en toen weer naar Assiyah. "Ik wist het. Ik wist het gewoon. Ik had al zo een raar gevoel bij jou", zei ze toen ze Anouar aanwees. Hij lachte. "Ooh sorry he! Dat ik het zelf niet wist".

"Maar dat betekent dat jullie mijn broer en zus zijn", zei Amani blij. Assiyah knikte. "Ja lieverd", "Mama, waarom heb je mij dit nooit verteld? Dit is toch echt wel iets wat ik moest weten", zei ze sip. "Ja ik weet het Amani. Maar voor hun eigen veiligheid heb ik het niet gedaan. Je vader wist het ook pas dat ik andere kinderen had", zei ze schuldig.

"Het spijt mij echt, ik had er eerder mee moeten komen. Maar dat zou een hele risico met zich meenemen. Ik kon dat mijn eigen kinderen niet aan doen". We knikten alle 3 met begrip. "Hebben jullie je vader al ontmoet", vroeg ze erachter.

"Jaa en ik heb hem niet echt fijn verwelkomt", zei Anouar terwijl hij op zijn achterhoofd wreef. "Wat heb je gedaan?" Vroeg ze lachend. "Dat is niet grappig!! Hij sloeg hem bijna dood man!!", zei ik terwijl ik mijn eigen lach in moest houden. "HAHA echt Anouar je hebt mijn uiterlijk, maar het innerlijk is een en al je vader. Dat zie ik nu al".

"Omg mensen besef dan!!!!, ik ben gewoon jullie zusje a matties", zei Amani en ze stond op. "Oke ik vind echt dat we dit nu moeten aankondigen", zei ze waarnaar ze naar de deur liep. "Neeee", riepen we met zn drie. "Rustig! Omg waarom niet??" "Het is te onveilig", zei Assiyah. "Hoezoo?" Amani snapten het niet helemaal en ik had het verhaal nog een keer uitgelegd.

"oooooohhh", zei ze toen ik klaar was met het verhaal. "Ik ben stil", zei ze en deed alsof ze haar lippen dichtritste. Ik lachte. "Zullen we weer terug gaan? we zijn echt lang weg", "ja kom!!" Amani stond gelijk op.

"Noraine, wacht" "oke haha"
Anouar deed zijn arm om Amani. "faka zusje. Kom we gaan" Assiyah lach stuk van het lachen. "Ik zie nu al dat jullie het samen goed gaan hebben Alhamdoulilah", ik lachte. "Duuh, Amani was al een klein zusje voor mij. Onze liefde was al on fleeek!" "Haha nu je het over Liefde hebt he. Wie is die ene Calvin Klein model die beneden op jou wacht he?" Zei ze met een sneeky lach. Ik bloosde helemaal en lachte nerveus. "Damir" "jaa dat wist ik al he. Ik wil zijn status weten", "jeetje. Nu al begin je", zei ik lachend. "Hij is je vriend he. Vindt Anouar dit gewoon oke?", "jaa hahaha"

"En wie is die andere die jou heel de tijd aanstaart". Ze had het duidelijk over Jawdan. "Jawdan. Broer van Jouweria", "Ik zou maar uitkijken", "Komt goed!"
"Kom we gaan terug".

De avond verliep zo leuk. We hebben gedanst gelachen. En Roum en ik hebben goeeeedddd gegeten. "Omg Noraine mijn buik". "Ik voel me zwanger van een drieling, mijn god!, zei ik.
"A bolletjes stop met eten. Thuis is er ook nog wel wat he.", zei Damir. Ik gaf hem een klap. "We gaan niet fysiek worden he", zei Damir. "Misschien", zei ik ondeugend. Hij kneep in mijn zij. "Grapje grapje", zei ik er snel achter.
Assiyah zat met pretjesoogjes naar ons te kijken.

Het was al heel laat en we besloten te gaan. "Anouar", zei Damir en wenkte Anouar naar hem toe. "Lieverd maak je klaar ja, we wachten buiten en dan kun je afscheid nemen", ik knikte en hij gaf me een snelle kus op mijn wang.
Roum Jouweria, Manuela en ik namen afscheid van iedereen. We waren doodop. Niet normaal.
"Amani we bellen je morgen, het was super gezellig!!" Een kwartier later waren we eindelijk klaar met groeten en liepen we naar buiten. Manuela zou gewoon naar huis gaan en Khalid wilde haar wel brengen. Roumaissa zou ook naar huis gaan en Jouweria zou teruggaan met haar broer.
"Roum yallah stap in", "woef woef", zei ze tegen Anouar. Hij zou haar brengen. "Nor waar ga jij naartoe", vroeg ze. "Huis", zei ik. "Mijn huis ja", zei Damir terwijl hij zijn arm om mij heen deed. Ik keek Anouar aan. "Ja klopt, zegt ie. "Lol er wordt voor mij bepaald. "Dan ga ik bij jou slapen Anouar", zei Roumaisssa. "Wie zegt dat ik dat wil?" "Als jij eten wilt hebben ben je stil en breng je ons naar huis", hij lachte en gaf der een kleine duw. "Sukkel".
We namen afscheid en ik stapte bij Damir in. Ik was zo moe. "Je bent moe he", zegt ie terwijl hij zijn hand op mijn been zette.
We reden richting thuis. Finally

LEZERSS HEB GEWOON EEEN SNELLE DEEL VOOR JULLIE GEMAAKT. IN BEN IN HET VLIEGTUIG. EN IK ZIT NOG INTERNET TE GEBRUIKEN LOL😭❤️ geniet ervan. Ik ga zo snel mogelijk internet nemen als ik in Marokko ben in sha allaah.
Vergeeet aub niet te stemmen en geduldig te zijn voor de nieuwe delen. Ben bang dat ik namelijk geen internet heb😭😭🤓

Love u guysssss xx chaims💙