KORUYUCU

25.TÜNEL

BREANNA

Çaresizliğin kokusu üzerime sinmiş olmalı.Kendimi aynada gördüğüm kız olduğuma ikna etmeye çalışıyorum.İçim paramparça ama dışarıdan görünmüyor.Özlüyorum.Ağlıyorum.Saatlerce susuyorum.Bağıra çağıra uyanıyorum uykularımdan.Yavaş yavaş tükeniyorum.Düştüm ve kurtarılmayı bekleyen küçük bir çocuk gibi, ellerim güçlü bir el arıyor.Ve en kötüsü bunu kimseye belli etmeden yaşıyorum.

Birinin beni bu karanlıktan tutup çekmesi lazım.Benim artık buradan kurtulmam lazım.Sevdiğim adama,babama,eski Breanna'ya kavuşmam lazım.Ama kimse gelemeyecek.Acı cektiğimden haberdar bile  değiller.

Bu lanet odada nefes alamıyorum.Direnmeye çalıştıkça daha fazla batıyorum.Buz gibi taştan duvatlar üzerime geliyorlar.Saplanıyorum kötülüğe ve çıkamıyorum.Yine de vazgeçmemiştim.Düne kadar hala umudum vardı.Kendime güvenim vardı.Ama daha fazla dayanamıyorum.Kendimde o gücü bulamıyorum artık.

   
1 GÜN ÖNCE

1 haftadır rol yaparak bambaşka bir kıza büründüm.Gleann ile at sürdükten sonra yaşananlar hala aklımdaydı.Kendimi o ana kaptırmıştım ve ne yapmam gerektiğinin farkına varamamıştım.İçimden geldiği gibi ağlamış,Gleann'e sarılmıştım.Ona sarılmayı istememiştim.Ama birine ihtiyacım vardı.O adam hayallerimi yıkan,beni  bu lanet kaleye hapseden adam bile olsa sarılmak gelmişti içimden.İçindeki iyiliğe inanmak istiyordum.Çünkü Gleann'in içindeki iyiliğe inanmak bana umut aşılıyor.Buradan tek çıkışım onun sayesinde olacak çünkü.Ama bu öyle yanlış bir hayaldi ki beni tarifi mümkün olmayan acılara sürükleyecek biliyorum.Beni asla buradan çıkarmayacak, eski hayatımı bana geri vermeyecek.Beni sevdiğini söylüyordu ama istediğim şey bu değil.Ben gitmek istiyorum.Kurtarılmayı beklemek istemiyorum.

Son 1 haftadır hem Gleann'in hem de Linda'nın ilgisini kendi üstüme çekmemek için mutluymuş gibi davranmayı başardım.Güldüm ve Gleann'in yaptıklarını görmezden geldim.En azından denedim.Linda'nın onca kötülüğe göz yummasını  görmezden geldim.Gleann'in şeytanın bile aklına gelmeyecek planlar yapmasını da görmezden geldim.Her şeyi buradan kaçmak için yaptım, mutfaktaki tünele ulaşmak için yaptım.Eğer o tünele ulaşırsam buradan kimsenin yardımını beklemeden kaçabilirdim.Ahırdan bir at alırım ve gidebildiğim kadar devam gider,atı sürebilidiğim kadar hızlı sürerdim. Mutlaka bana yardım edecek birileriyle karşılaşırdım sonuçta bu ülkede Damian'ı tanıyan birini bulmak hiç de zor olmazdı.

Linda bana güveniyordu.Çünkü Gleann'in üstümdeki baskısı yavaş yavaş azalıyordu.Böylece Linda da daha esnek davranıyordu.Ona odamın kapısını kilitlemeyi unutturamazdım belki ama bahçeye çıkmama izin vermesini  sağlayabilirdim.Yanımda mutlaka bir asker olsa da en azından koskoca bir gün boyunca duvarları üstüme üstüme gelen o karanlık odada hapsolmak zorunda kalmazdım.Böylece kaçmak için bir fırsatım olurdu.

Gleann ile at sürdükten sonra ona düşmanca davranmayı kesmiştim.Yapmam gereken tek şey buydu.Kendimi bir tek ben koruyabilirdim.Buradan tek çıkış yolum kendi planlarımdı.Kimse ölü olduğunu sandığı bir kızı aramayacaktı.Beni kurtarmaya gelmelerini daha fazla umut etmeyecektim.Tükendim ama vazgeçemezdim.Bu yüzden kaçış planıma tutundum.Öncelikle gaz lambasına ihtiyacım vardı.Linda'dan odamın çok karanlık olduğunu söylerek gaz lambası getirmesini istedim bana mutfakta fazladan bir tane olduğunu söyledi.Getirecekti ama unutmuştu.Bunun bir önemi yoktu zaten.Mutfakta olması, odamda duruyor olmasından daha iyiydi.Elimde gündüz vakti gaz lambasıyla dolaşıp tüm dikkatleri üstme çekmemiş olurdum.Kalenin duvarlarında meşaleler vardı.Ama yine de tünele inerken gaz lambası daha kullanışlı olacaktı benim için.

Artık bir gaz lambam olduğu için yapmam gereken tek şey kimse mutfakta yokken tünele ulaşmaktı.Bugun Gleann kalede değildi.Linda sabah erkenden kahvaltımı getirdiğinde söylemişti.Her zamanki gibi nereye gittiğinden ve ne zaman geleceğinden haberdar değildim.Ama bu benim tek şansım olabilirdi.