Kural 1: Aşık Olma

BEBEK Mİ??

Ne zaman fiziksel bir acı yaşasam Cem Adrian'ın sözleri çınlar kulaklarımda..

Gelmiyor içinden uzatmak ellerini

Ellerin tutamıyor bir kalbi

Bir kağıt, bir kalem, bir yanmış, bir sönmüş, bir bitmiş sigara 

Gidenlere ve terkedilmeye alışan kalpler yalnız kalplerdir. Yalnızlık.. Öyle güçlüdür ki yalnız insanlar, gücü karşısında kimse duramaz. Çetenin gidişi benim en büyük yalnızlığımdı. En büyük korkumsa bu yalnızlığı Ulus'a yaşatmaktı..

Gözlerim gün ışığıyla açıldığında beyazların hakim olduğu bir odada, yumuşak bir yataktaydım. Kolumda ve başımda sargı bezleri vardı. Neredeydim ben? En son hatırladığım Ezeldi. Rüya mıydı, gerçek mi ayıramıyordum. Kapının açılma sesiyle kafamı kapıya çevirdim koyu kahverengi gözler hiç büyümüyordu. Yatakta doğrulup gözyaşlarıyla baktım küçük kardeşime. Sanki içeriye oyuncak ayısıyla girip 'ben korkuyorum' diyecekmiş gibi geliyordu fakat büyümüştü. Ezel'in mutluluk saçan gözlerine özlemle baktım. ''Uyanmışsın'' En son gördüğümde küçücük bir çocuktu. Aslında sadece benim gözümde öyleydi. ''Gel buraya kardeşime sarılmak istiyorum'' hızlı adımlarla yanıma gelip oturdu ve cılız kollarını değilde kaslı ve güçlü kollarını sardı bedenime. Bana hiç benzemeyen esmer tenini kollarımın arasında farketmemek mümkün değildi. Kardeşime değilde, çeteden herhangi birine sarılıyormuş gibi hissediyordum. Daha düne kadar yaşadığından bile emin değildim oysa. Şimdi ise, kollarımın arasındaydı. ''Seni özledim abla'' saçlarından etrafa yayılan böğürtlen kokusu yerine erkeksi ve odunsu bir koku vardı. Kokusunu içime çekip kulağına fısıldadım ''Bu kadar hasret yeter bize Ezel. Bundan sonra yanımdan ayrılamazsın'' Onu herkesden saklamak o kadar zordu ki, şimdi bu koca adamı kimseden saklamayacaktım ''Yanındayım, sonuna kadar yanındayım. Çeteyle konuştum, başına gelenleri bilmiyorlarmış. Öğrenince hemen yola çıktılar buraya geliyorlar. Abla siz herşeyi paylaşırdınız ne zaman birbirinizden bu kadar uzaklaştınız?'' gülümsedim ''Bir kaç gün oldu. Büyük hatalar yaptılar Ezel. Uzun hikaye, bir ara uzun uzun konuşuruz.'' Anlayışla kafasını salladı. ''Ulus diye birinden bahsettiler.'' kapının sesiyle. Ezel kapıyı açmak için yerinden kalktı ''Ben kapıya bakıp geliyorum. Sen kalkma yerinden'' deyip kapıdan çıktı. Kısa süre sonra evi özlediğim ses doldurdu. Kapıdan içeriye Ulus girdiğinde, yataktan kalkıp özlediğim kokunu bedenimi sarmasına izin verdim. Tamamlandığımı hissediyordum. Bu koku ilk gün ki gibi beni bilmediğim diyarlara sürüklüyor, ruhumun yaralarını sarıyordu. Onun kollarındayken acı yoktu. Tüm duyguların ete kemiğe bürünmüş haliydi Ulus.. Kolları belimi özlemle sıkarken, dudakları saçlarımın arasına öpücükler konduruyordu. ''Seni bulamamak ölüm gibiydi Araf. Defalarca öldüm ama nefes almaya devam ettim. O kadar korktum ki'' kirli sakalının üzerine bir öpücük kondurdum ''Buradayım artık merak etme'' beni kendinden ayrılıp yüzümü avuçlarının arasına aldı ''İyisin dimi?'' Ezel söze girdi ''İkisi de iyi merak etme'' ikimizde Ezel'e bakıyorduk. Ne demek istemişti? Ulus gözlerini bana çevirdi. ''Ezel sen iyi misin? İkisi derken neyi kastettin?'' Ezel güldü ''Abla senin bana söylemen daha doğru olmazmı?'' anlamıyordum. Neyi söylemem gerekiyordu? ''Ne diyosun açık konuş'' gülümsedi ''Sen de bebeğinde iyisiniz. Hamile olduğunu bana ne zaman söylücektin?'' hareket edemiyordum. Hamile mi demişti o? Kahkaha atmaya başladım ''Güzel şakaydı Ezel. Çünkü ben hamile değilim'' kaşlarını kaldırdı ''Bilmiyor muydun?'' ciddi olduğunu anlamıştım. Ulus'a baktığımda şaşkın bakışları üzerimdeydi. Yüzünde oluşan hafif tebessüm büyüdü. Ezel ''2 aylık hamilesin Araf. Seni hastahaneye götürdüğümde öğrendim bende ama merak etme o kadar ağır darbeye rağmen onu korumayı başarmışsın'' Ulus öylece gözlerime bakıyordu. Ellerim istemsiz karnıma gitti. 2 aydır benimle, içimde büyüyen küçük bir varlık vardı. Ulus beni kollarının arasına alıp kahkaha atmaya başladı ''Baba oluyorum'' bense tepkisiz öylece duruyordum. Korkuyordum, iyi bir anne olabilir miydim? Bu bana aylar önceki rüyamı hatırlatmıştı. Gülümsedim. Kafamda dönüp duran kelimeler gülümsetmişti beni. Ulus'la bir bebeğimiz olacaktı..