Mijn pad.

Deel 4

We besloten om vandaag bij elkaar te blijven tijdens de pauzes zodat we elkaar beter konden leren kennen. Hij zag me staan met de meiden in de cafetaria en kwam op me afgelopen. "Dag dames." zei hij. De meiden glimlachten alleen maar, je zag de lichtjes al in hun ogen fonkelen, bij Nesrine zelfs iets té veel.. Ik uitte een lachje en schudde mijn hoofd. "Zou ik Noor even mogen lenen van jullie?" vroeg hij. "Uhu natuurlijk! Ik dacht dat je het nooit zou vragen!" zei Nuria. Ik gaf haar een blik.
We liepen samen weg en ik verontschuldigde me van het gebeuren net. "Ach, was best wel schattig hoor." en hij sloeg zijn arm om me heen. Wat een goed gevoel! Ik voelde de rilling al over mijn lichaam heen gaan. "Gaan we op die bank zitten?" vroeg hij. Ik knikte en we zetten ons neer. We konden over alles lachen en praten, het klikte gewoon tussen ons. "Dus Souf, vertel eens iets dat ik écht moet weten over je? Bijvoorbeeld, euh, krijg je snel gevoelens voor iemand of ben je meer iemand met een machogedrag?" vroeg ik. Hij keek me schokkend aan, die vraag had hij vast niet verwacht. Ja, ik moest het gewoon weten. Ik moet weten met wat voor iemand ik hiermee te maken heb. "Noor, als ik gevoelens krijg voor een meisje, dan is het menens." zei hij doodserieus. "Dus je hebt nog nooit een vriendin gehad?" wilde ik weten. "Jawel, 1 keertje. We hadden een relatie van twee jaar lang." en hij keek naar de grond, alsof hij iets wilde verbergen en het over iets anders wilde hebben. En toch drong ik verder aan. "Wat is er gebeurd tussen jullie? Waarom is het gedaan?" vroeg ik uit nieuwsgierigheid. "Ze is er vandoor gegaan met een ander. Maar genoeg over mij! Let's talk about you, honey!" Oehh, die honey klaarde hem gewoon. Ik voelde mijn wangen al rood worden. "Wat wil je weten?" vroeg ik, hopend dat hij niet te ver in het verleden wilde graven.

We keken elkaar diep in de ogen aan toen hij plots een vraag stelde. "Wat is het ergste dat je ooit al gedaan hebt?" vroeg hij me. "Wat? Bedoel je op crimineel vlak?" hij keek me met grote ogen aan. "Heb je ooit iets crimineels gedaan dan??" Ik begon te lachen en schudde mijn hoofd. "Nee natuurlijk niet, gekkerd." Ik wilde van onderwerp veranderen. Als ik hem ging vertellen wat het ergste is dat ik ooit in mijn leven gedaan heb, moest ik over mijn verleden beginnen en no thanks! Dat houd ik liever voor later. Misschien. "Weet je waar ik zo graag naartoe wil?" vroeg ik hem. Hij fronste even zijn wenkbrauwen. Dat deed hij vast omdat ik geen antwoord gaf op zijn vraag. Maar wat wil je ook! Ik ken hem nog maar net een dagje, dan ga ik echt niet mijn levensverhaal aan zijn neus hangen hé. "Euh nee, zeg het eens.." zei hij. "Naar New York! Ik wil sowieso dit jaar nog gaan. Maar dan alleen.. Zonder ouders ofzo." zei ik enthousiast. Ik ben er al eens geweest maar dat is al even geleden en dat was met mijn ouders. Deze keer wilde ik enkel met de meiden gaan. Hij begon te lachen. "New York? Meen je dat? Als je nu Rome had gezegd dan sloot ik er mij bij aan. Maar NY?" Nou.. Ik nam wat afstand. Wat is er mis met NY misschien? Dé stad die nooit slaapt? Ach, ik liet het voor wat het was. "Maar misschien moet ik je vergezellen op die reis.." zei hij. Nodigde hij nu net serieus zichzelf uit? Ik uitte een lachje en stond op. "Ik zie je nog wel, Souf. Ik moet naar de les." Pff, alweer ben ik op mijn tenen getrapt! Het doet me normaal nooit iets wat mensen van mijn ideeën en gedachten vinden. Maar alles wat hij zegt is zo belangrijk. En ik ben nochtans iemand die onafhankelijk is. Als dat veranderd, wil het zeggen dat ik gevoelens heb voor iemand. Komaan Noor, je mag echt niet verliefd worden! Je kent hem niet eens!

De dag vloog voorbij. Ik kwam thuis en trof een kattebelletje op het keukeneiland. 'Papa en ik zijn wat later. Er ligt eten voor Tarik en jou in de oven. Ciao'kes xx'
Fijn. Alweer alleen thuis. Ik had voor het moment niet echt honger dus ik liep naar mijn badkamer. Ik kreeg er ene in mijn kamer omdat we vroeger altijd ruzie maakten over wie er het eerst de badkamer in mocht. Best wel handig!
Ik zette de kraan open en wachtte totdat de badkuip zich helemaal opvulde met water. Nog wat zeep en belletjes en finito! Tijd om te relaxen. Na enige tijd viel ik in slaap, zoiets kan enkel mij overkomen.
Ik hoorde iemand hard op mijn deur kloppen en ik schoot wakker. Ik schraapte mijn keel en riep "Wie is daar?" maar ik kreeg geen antwoord terug. Nu begon ik me zorgen te maken. "Tarik, als jij het bent zeg het dan! Ik ben niet aan het lachen hé." maar nog steeds kreeg ik geen antwoord terug. Ik wikkelde snel een handdoek rond mij en deed mijn haar in een knot. Voorzichtig deed ik de deur open en keek ik rond in mijn kamer. "Hallo?" zei ik met een zachte stem. Ik keek naar elke hoek van de kamer, onder mijn bed, in mijn kast, achter de deur, maar niets! Ik liep naar mijn kamerdeur en deed hem op slot. Ik greep naar mijn telefoon en belde Tarik op. Ik hoorde zijn telefoon afgaan dus ik nam aan dat hij gewoon thuis was. Hij wou me beetnemen. Ik gooide snel een abaya (Marokkaans kleed) over me heen en deed mijn deur weer open. "Tarik waar ben je? Ik weet dat je hier bent hoor, ik heb jouw telefoon heus wel gehoord!" Nog steeds geen antwoord. Nu begon ik bang te worden. Hij kon even goed zijn gsm thuis vergeten zijn hé.. Ik liep snel naar de keuken om de huistelefoon te nemen en mijn ouders te bellen, totdat ik plots een deur hoorde dichtklappen.

-----------------------

Hey hey hey!

Wat vinden jullie van dit vervolgje? Like it?

Ik sta altijd open voor berichtjes ♥

Vergeet niet te delen en te stemmen, als je wil :$

Liefss, Sabrine xx