Mijn pad.

Deel 21

Soufiane hield de deur van het hotel voor me open en ik liep met een knikje naar binnen. Wat een heer. Toen we op de lift aan het wachten waren, hoorde ik wat luid gelach en getier. "Nou, dat vind ik helemaal toppie! Wat als jij nou strakjes even langskomt? Oh oké geweldig, houdoe!" kon ik van een telefoongesprek opvangen. Die vrouw kon gewoon niet luider praten, je hoeft toch echt niet te schreeuwen als je telefoneert. Ze denkt net dat hoe verder je van elkaar staat, hoe luider je moet praten. Ik uitte een sarcastisch lachje bij die gedachte toen ineens de deuren van de lift opengingen. Ik zag er een jongeman uitkomen gekleed in een pak van het hotel en ik kreeg het gevoel dat ik hem van ergens herkende. Hij keek wel naar beneden dus hem helemaal visualiseren was moeilijk.
Boven aangekomen verzon ik een snelle excuus om terug naar beneden te glippen. "Ik.. Euh.. Moet heel dringend.. Je weet wel, meidendingen." zei ik niet zo overtuigend. "Doe niet zo gek, hier is ook een badkamer. En wat voor 1!" zei Soufiane terwijl hij de kaart in de deur stopte. Hoe dom kon ik zijn. Een ander excuus dan maar.. "Ja maar ik heb toch wel wat dorst gekregen van dat ijsje, ik ga een flesje water halen." loog ik tegen hun beide. Tarik ging alvast naar binnen en legde al mijn tassen neer op het tweepersoonsbed die voor mij bestemd was. "Noor, wat is er? Waarom moet je zonodig naar beneden?" vroeg Soufiane terwijl hij mijn bovenarm vastgreep en diep in mijn ogen keek. Ik slikte eventjes en zei heel neutraal "Moeten? Helemaal niet hoor.." Ik maakte me van hem los en ging naar binnen. Noor, waar ben je toch mee bezig! Die jongen is waarschijnlijk niet eens de moeite waard om daarvoor helemaal terug naar beneden te gaan.

Om even die gedachte van me af te schudden, ging ik op het bed zitten en wilde ik al mijn kleren checken. Louis Vuitton. Ik haalde een klassiek, zwart kleedje uit de tas. Ik wilde hem passen dus ik sloot de schuifdeur die de verbinding was tussen mijn kamer en de living. Het was een strak kleedje die wat boven mijn knie kwam. "Knap!" zei ik tegen mezelf in de gigantisch grote spiegel. En zo ging ik verder totdat ik al de kleren gepast had. Ik legde alle zakken op het dressoir en plofte mezelf neer op het bed. "Wat een dag.." zuchtte ik. Voor ik het besefte viel ik slaap.

Ik werd wakker gemaakt door de luide grommel die mijn maag maakte. Ik heb niet meer gegeten sinds die pizza in Gouda en dat ijsje. 23:43 stond er op mijn horloge. Zou de roomservice nog open zijn? Ach, ik kan het altijd proberen hé. Eerst kijken of de jongens nog wakker zijn. Ik keek in de living, klopte op de badkamerdeur, nam een piepje op het balkon, maar geen Tarik en Souf te bespeuren. Ik belde hun op maar natuurlijk moesten hun mobieltjes hier op tafel liggen. "Als dit een soort van grap moet voorstellen, dan gaat jullie dat mooi niet lukken!" riep ik doorheen de kamers. Maar ik was alleen, ik was er zeker van. Ineens zwierde de voordeur open. Ik draaide me vluchtig om en was blij om de jongens te zien. "Roomservice!!" riep Soufiane. Ik spoelde de afgelopen 10 minuten terug af in mijn hoofd. Ik kon wel tegen de muur lopen van stomheid. "Eindelijk! Ik heb honger. Wat schaft de pot?" vroeg ik terwijl ik de zakken overnam. "Euh, Hollandse frieten?" lachte Tarik.

"Wat is dit?!" vroeg ik vol afschuw. "Oh die is voor mij! Dat is een frietje oorlog zoals ze dat hier noemen. Frietjes met pindasaus, dat moest ik echt eens geproefd hebben in mijn leven!" zei Tarik vol lust. Nadat we alles opgegeten hadden, gedroeg ik me heel netjes en raapte alles op. "Zijn jullie moe? Want ik niet meer.. Ben net wakker." vroeg ik hen. Ik zag mijn broer al geeuwen en dat nam ik aan als een bevestiging. "Jij ook?" vroeg ik aan Soufiane. Ik hoopte stiekem dat hij nee ging zeggen, dan konden we nog samen naar een film kijken. Hij schudde zijn hoofd en haalde meteen wat kussens en dekens uit zijn slaapkamer waar hij met Tarik lag. Hij legde die op de grond tegen de zetel. Ik ging zitten op de grond terwijl hij de flatscreen opzette en de verlichting tot het zachtste dempte. Er hing al snel een romantische sfeer in de lucht maar ik wilde niets verkeerd doen waar mijn broer bij is dus ik hoopte dat het gewoon bij de film bleef. Na een kwartier werd ik al moe dus ik legde mijn hoofd op zijn schoot. Hij ging wat met zijn vingers door mijn haren, haalde een lok haar vanuit mijn nek en drukte er een zachte kus in. Geen stommiteiten doen Souf, dacht ik bij mezelf. Het nam wel niet weg dat ik het niet prettig vond, integendeel! Ik kreeg er een hele rilling van. Ik pakte zijn hand en sloot hem vast. Maar ik was in 1-2-3 al weg. Het laatste dat ik voelde is dat ik werd opgetild en dat ik een kus kreeg op mijn voorhoofd.

Het lijkt vreemd maar ondanks alles ben ik echt tevreden met mijn leven. Ik heb geleerd dat wat er ook gebeurt, het gebeurt met een reden. De oorlog heeft van mij een sterk meisje gemaakt. De liefde die ik gekregen heb van mijn lieve adoptieouders, hebben ervoor gezorgd dat het oké is om mensen ook lief te hebben. De bescherming die Tarik me geeft, maakte van mij een meisje dat nergens bang voor is. Ik geloof dat wat je ook meemaakt God je er wel doorheen sleurt. Hij heeft alles voor je gepland en Hij is de Beste Planner. Daarom heb ik dus hoop dat alles weer goed komt.

**************

Vergeet niet te stemmen en te delen als je het leuk vond! ♥

Liefss, Sabrine