Mijn pad.

Deel 10

Ik liep voorbij mijn moeder in de hoop dat ze me niet zou tegenhouden, maar jammer. "Noor!" riep ze. Ik zette een stap terug en draaide me om. "Ja?" vroeg ik met een vals opgezette glimlach. "Waar was je de hele dag? Nu pas thuis.. je hebt niets laten weten!" Je zag de bezorgdheid in haar ogen maar dat probeerde ze te verbergen. Ze wou een kwade moeder spelen, maar dat kon ze niet. "Het was mijn dagje niet, ik wil er niet echt over praten.." en ik liep door. "We hebben het hier nog wel over!" riep ze me nog achterna.
Ik plofte mij neer op mijn bed en zuchtte hardop. Het was een zucht van vermoeidheid, gebrokenheid, kwaadheid, blijdschap. Alles door elkaar. Ik wist niet wat ik voelde, ik wist niet wat ik moest voelen.
Zou ik Nesrine bellen? Misschien heeft ze een verklaring waarom ze me ineens de rug toekeerde.. Ja dat ga ik doen!
Na 3keer bellen nam ze eindelijk op. "Wat moet je?" zei ze. "Als je zo gaat praten hoeft het echt niet." antwoordde ik op haar. "Oke, hey Noor. Alles goed? Wat moet je?" zei ze arrogant. Ik werd zó geïrriteerd dat ik gewoon ophing. Nesrine is altijd zo'n lieve meid geweest, zo'n vriendelijk meisje dat altijd lacht.. Het lijkt net of ze twee gezichten heeft! Na al die jaren dacht ik haar degelijk te kennen, blijkbaar dus niet. Soufiane een dubbel leven he? Ik denk dat zij eerder een dubbel leven heeft. Voor elk leven een ander gezicht. Ik kan haar echt niet meer uitstaan. Ik moet al kotsen bij het horen van haar naam. Ik ben iemand die niet graag vecht, maar ik ben heel goed in de juiste woorden te gebruiken. Als ik haar zie, krijgt ze de volle lading! Of ja, misschien verdient ze dat niet. Het is beter dat ik me niet tot haar niveau verlaag.

De volgende ochtend werd ik wakker gebeld. Het was Soufiane. Ik keek hoe laat het was en zag dat het al 6.40u was. Jup, ik kom schoon te laat. Weet je wat, ik ga vandaag gewoon niet. Ik kan best wel een dagje rust gebruiken. Ik nam op. "Hey Souf" zei ik met een hese stem. "Hey lieverd, slaap je nog?" vroeg hij. Dat was dus duidelijk te horen aan mij stem. "Ja je hebt me net wakker gebeld, wist niet dat het al zo laat was. Ik ga denk ik niet naar school vandaag. Waar ben jij?" vroeg ik hem. "Op het station, was op je aan het wachten maar de trein is net voorbij dus besloot ik je even te bellen. Was wat ongerust." Ooh, hoe lief! "Nja, je gaat het niet meer halen he.." zei ik, in de hoop dat hij mijn hint begreep. Konden we allebei skippen vandaag. Hij lachte even. "Ik kom je oppikken om 10u, zie dat je klaar staat."
Ik wou nog even slapen maar werd verstoord. Nesrine belde. Ik nam op en vroeg wat er was, op een vriendelijke manier. "Ik moet met je praten, 12u parkje achter station." en ze hing op. Vreemd, heel vreemd.
Het was 9u dus ik nam een snelle, koude douche om af te koelen en trok een witte broek met een gestreepte hemdje aan. Ze hadden mooi weer voorspeld vandaag, daarom een lekker zomerse outfit. Het was 10u en ik hoorde de deurbel gaan. Ik greep nog mijn sleutels, gooide die in mijn rode tas, zette mijn Chanel zonnebril op, deed nog wat lipgloss op mijn lippen en spoot wat parfum van Ralph Lauren. Je weet wel, finishing touches.. altijd belangrijk. Helemaal klaar! Ik deed de deur open en zag Soufiane me van top tot teen bekijken met zijn mond open. Ik begon te lachen en klapte zijn mond dicht. "Niet zo gluren, jongen." zei ik met een knipoog.

Ik stapte de auto in en wachtte totdat Soufiane ook ingestapt was. "Je ziet er echt goed uit.." zei hij eenmaal hij was ingestapt. "Dankjewel schatje" zei ik verlegen. "Wat gaan we doen vandaag?" vroeg hij me. "Hmm, ik heb nieuwe kleren nodig. Kom je mee shoppen?" Dit was waarschijnlijk niet het antwoord waar hij op hoopte, maar ik was verbaasd van zijn reactie. "Ja, geen probleem! Ik moet ook nieuwe spullen kopen." Ik ben precies een klein kind die net ijs gekregen heeft wat betreft shoppen. Het maakt me gewoon zo gelukkig, het doet me al mijn zorgen verdwijnen. Net alsof shoppen mijn pijn geneest. "Oh! Bijna vergeten.. Nesrine belde me daarnet. Ze wil dat ik om 12u naar het parkje kom. We moeten dus op tijd terug zijn." hij keek me vragend aan. "Wat wil ze?" vroeg hij. "Goh ze wilde praten, meer zei ze niet." antwoordde ik. Soufiane zei dat hij meeging maar dat wilde ik niet. Straks ging hij haar afschrikken en loopt ze gewoon weg, en ik wil echt wel weten wat er aan de hand is. Als ik het niet van Soufiane te horen krijg, dan maar van Nesrine.
Ik heb na 2uur shoppen nogal veel gekocht. Een polo, een donkere jeansbroek, 2 paar schoenen, enkele juwelen en een nieuwe tas. Ik word naast verwende, rijke luis ook wel shopaholic genoemd. Daar heb ik geen problemen mee, integendeel. Het is niet zo dat ik verslaafd ben aan drugs of alcohol..
Soufiane zette me af aan het hoekje van het park. "Blijf in de auto zitten, als er iets is dan stuur ik je wel." zei ik terwijl ik de deur dichtsloeg. Ik zag Nesrine in de verte al zitten op een bank. Dezelfde bank waarop Souf me vertelde over zijn ziekte. Ik voelde de tranen al achter mijn ogen branden, maar ik kon ze nog bedwingen. Ik ging voor Nesrine staan. "Je wilde praten?" vroeg ik. Ze keek omhoog en knikte. "Kom, zet je neer.." zei ze. Dat was Nesrine met haar eerste gezicht. "Nee, ik blijf wel staan. Ik ben nogal gehaast en euh, ik heb een witte broek aan." zei ik met nogal veel streken. Ik wilde laten zien dat niets of niemand mij kapot kan krijgen. Ik wilde die sterke meid laten zien die ik doorheen de jaren bekomen ben. Ze knikte, alweer. "Ik wilde je het verhaal uitleggen van mij en Soufiane." begon ze.

"Wow wacht, er is geen 'Soufiane en jij', haal dat maar uit jouw hoofd. En dat verhaal ken ik trouwens al. Het is misschien beter als je vertelt waarom je hem opeens terug wil, nadat je hem bedrogen hebt en terwijl je wéét dat hij en ik iets hebben samen. Vertel me dàt maar." zei ik nogal furieus. Ze begon te schaterlachen. "Is het dat wat hij je vertelde? Dat ik hem bedrogen heb? Pff zielig.. Ik zal je het echte verhaal vertellen." zei ze, terwijl ze wees naar het plekje naast haar op de bank als teken dat ik moest gaan zitten. Wat is dit! Soufiane zou nooit tegen mij liegen, nooit! Ze wilt me er gewoon in luizen ja! Dat is wat ze al heel haar leven wil.
"Noor schatje, Soufiane is iemand die zijn beloftes niet nakomt en hij is geen trouwe persoon. Hij had me beloofd dat we samen gingen trouwen maar stiekem was hij bezig met andere meiden. Ik had hem een keertje betrapt met ene Loubna, een toenmalige vriendin, dus had het dan ook meteen gedaan gemaakt." zei ze. Het klonk heel overtuigend maar het klopte niet. Als zij hem betrapt heeft, waarom wil ze hem nu opeens terug? En dat heb ik haar ook meteen gevraagd. "Omdat iedereen een tweede kans verdient, weet je wel.." antwoordde ze. Wat een louche excuus. "Waarom doe je mij dit aan? Je doet net exact hetzelfde zoals die zogezegde Loubna bij je gedaan heeft. Pas nadat wij samen zijn neem je actie? Of is het wraak? Heb ik je ooit iets misdaan dan? Verwijder alles wat je van me hebt en durf me niet meer aan te spreken. Als je Souf en mij uit elkaar wil drijven, gaat je dat niet lukken. Je bent lucht geworden voor mij, je kan de hoogste boom in! Kom nog eens in de buurt van Soufiane en dan zullen we zien wat er met je gaat gebeuren." zei ik. Snel liep ik door en er ontglipte mij een traantje, ik ben echt geen agressief typetje, ik houd het altijd bij woorden. Wat als het waar is wat ze zegt? Kies ik dan een jongen boven een vriendin? Pff, welke vriendin. Ze bestaat niet meer voor mij. Maar wie kan ik nog vertrouwen, wie! Ik liep naar de auto en pakte al mijn tassen eruit en wilde te voet naar huis. Soufiane stapte uit. "Noor wat is er gebeurd? Wat heeft ze je nu weer verteld?" riep hij. Ik keek hem met betraande ogen aan.

*************************

Wat denk je dat er gebeuren zal? Er gaat sowieso iets gebeuren dat jullie totaal niet zullen verwachten, veel leesplezier!

Vergeet niet te stemmen en te reageren als je het leuk vond. ♥

Liefss, Sabrine xx