Mijn pad.

Deel 22

10:00u stipt. Er werd hard geklopt op de deur. "Roomservice!" Ik zuchtte en gooide het deken over mijn hoofd heen, toch niet zo vroeg! "Slaapkop, opstaan. Het was precies gezellig vanavond." Tarik moest me zonodig plagen. Ik gooide een kussen naar zijn hoofd toe, "Laat me slapen!" riep ik chagrijnig. Hij begon te springen op mijn bed als een klein kind toen ik ineens Soufiane zijn zware stem hoorde praten met iemand. Ik schoot meteen recht. Hoe lelijk ik er ook uit mocht zien, ik wilde weten wie dat er in de living stond. Ik keek doorheen de kleine opening van mijn schuifdeur en verschoot me een ongeluk toen ik diezelfde jongen van gisteren zag staan. Door mijn onhandigheid en geklungel botste ik tegen de ene deur waardoor de andere volledig openschoof. De voorlopig onbekende jongen en Soufiane keken me gek aan. "Goeiemorgen.." zei ik nogal gênant met een korte zwaai. Ik stond meteen recht en sloot mijn deur. Ik zag Tarik lachen en gieren tot en met. "Lukt het ja?" vroeg ik hem. "Wat was dat? Tjonge jonge!" lachte hij. Ik gaf hem een valse glimlach en liep naar de badkamer.
Nadat ik een heerlijk frisse douche heb genomen, trok ik mijn grijze sweatpants van Nike aan met een witte topje. Mijn haar deed ik in een vlecht want ik wilde krullen vandaag en aangezien ik geen krultang bij de hand heb, moet het maar op deze manier. Ongemakkelijk stapte ik de living binnen. Ik zag dat Tarik weer wilde lachen maar hij kon het nog net inhouden. Ik voel me vandaag een beetje geïrriteerd en futloos maar dat zal vast wel weer over gaan. Ik zette me aan tafel en Souf schonk wat appelsiensap in m'n glaasje. Voor me lag een plateau vol croissants (mijn favoriet) en een heleboel fruit, muffins, pannenkoeken, broodjes en beleg.. Ik had al genoeg door er enkel naar te kijken.

"Wat gaan we doen vandaag?" vroeg mijn broer. Ik zag meteen de vier ogen op mij gericht. "Wat kijken jullie zo naar mij?" vroeg ik zonder emoties terwijl ik een slokje nam van mijn appelsiensap. "Jij bent de vrouw hé." zei hij. Wat flauw. "Oké, juist omdat ik een vrouw ben, geef ik jullie de kans om wat leuks te bedenken. Surprise me!" zei ik en ik ging van tafel maar nam wel mijn glas mee. Ik ging wat op het balkon staan en genoot van het uitzicht terwijl de zon bovenaan aan het opklaren was. Ik legde mijn glas neer en haalde de vlechten uit mijn haar. Yay! Leuke en zachte krulletjes, net zoals ik gewild had. Ik ging wat met mijn handen door mijn haren tot ik ineens twee armen rond mijn middel en een zachte ademhaling in mijn nek voelde. Ik kon wel door mijn knieën zakken van zwakheid, ik kan hier niet tegen. Ik draaide me om en kwam oog in oog te staan met Souf. Hij leunde wat naar voor, pakte mijn gezicht vast en gaf me een lichte kus op mijn lippen. Maar ik maakte me al snel los. We zetten ons aan een tafeltje met twee stoeltjes die op het balkon stonden. "Schat, wanneer zie je het zitten om in ons huisje te gaan wonen?" vroeg hij. Wacht! Dit meen je niet! Was dit nu net een huwelijksaanzoek? Hét huisje waar wij twee van droomden en waarvan we zeiden dat we er pas in gingen wonen als we getrouwd waren? Dit kan niet. Ik kreeg er een glimlach van en ik voelde mijn wangen al rood worden. "Dat hebben we toch al besproken.. Pas als we getrouwd zijn." zei ik heel timide. Hij knikte. "Trek snel even een jasje aan, we gaan wat leuks doen." zei hij met een knipoog. Dat belooft veel!

Ik liet mijn sweatpants en mijn topje aan maar gooide nog een zwarte leren jasje over me heen. Nog wat finishing touches zoals een ketting, oorbellen en mascara en ik was klaar. "Wat gaan we doen?" vroeg ik aan de jongens. "Je zei verras me, wacht dan maar af hé.. Het gaat wel leuk worden." lachte Tarik. Pff, zenuwen! We stapten de auto in en kwamen terecht op de autosnelweg. "Euh, waar gaan we naartoe?" maar ik werd genegeerd. Fijn. Na een halfuurtje zag ik een bord met 'Scheveningen' dus ik pakte mijn mobieltje en zocht meteen op wat er daar te doen valt. Ik ben een nieuwsgierig typetje, kan er niets aan doen.. Mijn internet wilde niet meewerken, het was net alsof het me ook wilde verrassen. Ach, gewoon even afwachten.
Ik zag al iets in de verte en kreeg al meteen schrik. Tarik parkeerde de auto en de twee jongens stapten uit. Ik bleef zitten. "Allee! Stap toch uit!" riep Tarik. "No way! Dat ga ik echt niet doen, ben je gek? Dat is wel 100 meter hoog. Kom terug naar Rotterdam!" riep ik uit schrik.

Bungeejumpen.

Ik kan alles aan behalve hoogte. "Het gaat wel leuk worden hé! Je weet dat ik hoogtevrees heb, sukkel." Zei ik en ik wilde al letterlijk in tranen uitbarsten van de stress. Ze kunnen me toch niet dwingen.. "Trouwens Soufiane! Jij gaat dat ook niet doen. Je hebt net een operatie achter de rug, ben je op je hoofd gevallen? Ik laat u niet toe om dat te doen." zei ik bazig. Maar voor ik het wist stond ik boven in een speciaal pak aan een touw samen met een man. "Niet nadenken. Probeer er van te genieten. Ik tel tot 3, oké? Dan springen we samen." probeerde de man mij gerust te stellen. "Oh God sta mij bij." fluisterde ik zo'n 10 maal. "1, 2.." en de man sprong. Waar is die 3 naartoe?? Ik gilde gewoon mijn longen uit, maar het gaf me zo'n enorme kick! Ik voelde de adrenaline doorheen mijn lichaam gieren.

*****************

Vergeet niet te stemmen als je het leuk vond!

Kusjes, Sabrine ♥