Mijn pad.

Deel 9

Na enkele keren smeken, stapte ik toch in. Ik zette me neer en kruiste mijn armen over elkaar. Ik keek door het raam want ik wou niet in gesprek gaan met hem, dat doet me denken aan de allereerste keer dat we naast elkaar op de trein zaten. Het enige verschil is dat wij elkaar nu wel kennen. "Noor, luister alsjeblieft.." ik keek hem met gefronste wenkbrauwen aan. "Ik doe toch niets!" Wauw, ik was echt geïrriteerd en wou gewoon weer uitstappen. Het feit dat ik van hem hou en hem een kans geef om het uit te leggen, zorgde ervoor dat ik bleef zitten. "Ik had je verteld over mijn relatie van 2 jaar lang he? Dat was met Nesrine. Toen ik zag dat je bevriend was met haar wist ik dat er problemen gingen komen. Ik wou het je vertellen, maar wist niet hoe. Nu heb ik spijt dat ik het niet eerder gezegd heb want anders zat je nu hier niet zo boos. Ze heeft Sarah (mijn zusje) verteld dat we gingen trouwen waardoor er bijna een trouwfeest plaatsvond. Dat deed zij expres, om mij te pijnigen. Weet je waarom? Ze had me bedrogen en ik kwam erachter, ik wou het gedaan maken en dan is zij tegen mijn familie gaan zeveren. Ik dacht dat ik aan haar vast zat, tot onze vaders grondig met elkaar gesproken hebben. De trouw ging niet door op voorwaarde dat ik weg bleef van Nesrine. En dat vond ik geen probleem. Nu zegt ze opeens dat ze spijt heeft van alles en mij terug wil.." legde hij uit. "Oh dus omdat zij ineens spijt heeft zogezegd wil het zeggen dat je haar een kans moet geven of wat?" ik reek mijn hand naar de deuropening om uit te stappen maar hij hield me vast. "Nee Noor, wacht! Ik wil haar helemaal geen kans geven. Toen je ons zag ruzie maken ging het daarover. Dat ik haar niet moet hebben en dat ik blij ben met jou. Niet enkel blij maar dolgelukkig! Ik wil je niet kwijt, Noor." zei hij overtuigend. "Ze verzweeg al die tijd iets voor mij. Ze was zo jaloers. Ik maak haar af! Maar jij.. Jij blijft mooi uit haar buurt! Je zoekt zelfs geen oogcontact met haar op. Je hebt me begrepen." zei ik nogal bazig tegen hem. Hij ging akkoord maar ik had echt geen zin om bij hem te blijven dus ik stapte uit. "Noor, naar waar ga je??" riep hij nog.

Ik draaide me om en riep dat ik het niet weet. Ik zou nu eigenlijk kwaad worden als hij niet achter me aan kwam lopen. Dat laat zien dat hij geen moeite wil doen voor me. Ik hoorde de deur van zijn auto dichtslaan. Dat dacht ik al.. Maar hij kwam naast me rijden en gooide de deur terug open "Kom op, stap in." zei hij. Oke, verkeerd gedacht. Wat wil je ook, ik kan niet helder nadenken als ik boos ben. Ik bukte me en vroeg naar waar we gingen. "Ver weg van hier, ik moet onze band terug rechttrekken. Stap in!" zei hij. Zo gezegd, zo gedaan.De hele rit was het stil, niet echt bepaald iets voor ons, die stilte. We kwamen aan bij een afgelegen, super groot huis. "Waar zijn we?" kwam er als eerste uit mijn mond. "I present you, our future house. Our future home." zei hij in het Engels. Alles klinkt beter in het Engels.. Ik keek met open mond. "Is dit van jou?" vroeg ik verbaasd. "Nee, van ons." ik gaf hem een knuffel. "Laten we naar binnen gaan!" zei ik enthousiast. Ik wilde de rest ontdekken. De binnenkant was net zo mooi als de buitenkant. Als je binnenkwam stond je in een grote hal, al is het interieur nogal strak, ik ben meer voor een warme en gezellige interieur zodat als je thuiskomt, je je degelijk thuis voelt en niet op kantoor. Daar ga ik later dus zeker verandering in brengen, lachte ik in mezelf. In de hal stond een lange, ronde trap die naar de slaapkamers leidde. Beneden had je dan een grote living en een open keuken. Verder had je 2 grote badkamers en een schattig terrasje in een luxueuze tuin. "Hoe kom je aan het geld?" vroeg ik hem nieuwsgierig. "Ik heb dit huis geërfd van mijn overgrootvader. Hij gebruikte dit huis om te verhuren. Na zijn dood werd dit mijn eigendom. Om geld te verdienen laat ik het soms ook verhuren tijdens de vakanties maar daar ga ik mee stoppen. Het is de bedoeling dat wij er in gaan wonen." zei hij vastberaden. "Rustig aan jongen, trouwen is euh, next level.." zei ik terwijl ik ging zitten op het terrasje in de tuin.

Hij schoof een stoel naast me en keek mij aan. "Wat als ik nu wil trouwen?" vroeg hij. Ik begon te lachen, ik had serieus een glimlach tot aan mijn oren! "Nee Souf, veel te vroeg.." zei ik. Hij keek al naar beneden. "Al zou ik niets anders willen!" voegde ik er snel aan toe. "Maar het is misschien beter dat we daar mee wachten.. Ik bedoel, Nesrine heeft wel een punt." zei ik. Hij keek me onbegrijpend aan. "Hoezo? Welk punt?" vroeg hij mij gechoqueerd. "Ze heeft me gezegd dat we elkaar nauwelijks kennen, het is toch raar dat we dan ineens gaan trouwen? Nee, ik vind het te snel gaan." zei ik zeker van mijn beslissing. Hij had vrede met mijn keuze en we hebben nog wat gelegen in het zonnetje dat fel scheen, uniek voor in februari. In de avond nam hij me naar een chique restaurant, zo ene met 5 sterren. Alles was zo duur, maar het was het geld waard! Ik heb er echt van genoten.
Het was voor we het wisten al 23.35u. Ik zag al enkele berichten van Tarik, hij vroeg waar ik was en daarna berichten met enkel vraagtekens. "Souf, het is beter als je me naar huis brengt. Het is nogal laat en ik heb thuis niets laten weten." Hij ging akkoord en zette me thuis af.
We gaven elkaar een snelle kus en ik stapte uit. Ik had niet door dat mijn moeder keek vanuit het raam.. Het liefst van al wilde ik mij gewoon omdraaien en terugkeren. Ik was echt niet voorbereid op een preek van een halfuur lang en ik had daar zeker geen zin in. Ik hoorde Souf wegrijden en ik liep mijn huis binnen. Ik probeerde zo stil mogelijk te zijn maar mijn moeder stond me al met gekruiste armen op te wachten.

******************

Vergeet niet te stemmen en te reageren als jullie het leuk vonden!

Liefss, Sabrine xx