Mijn pad.

Deel 24

Ik kwam binnen in het hotelkamer en het eerste wat ik deed was Tarik mijn ring laten zien. "Eindelijk makker, het werd wel een beetje tijd hé!" lachte hij naar Souf. "Hoe gaat het met Amani? En wanneer keren we eigenlijk terug? Ik mis mijn ouders, mijn bed, Nuria.." Na een paar weken te vluchten begon ik wel wat heimwee te krijgen naar mijn thuis, maar het was daar niet veilig want ik weet dat mijn (echte) broer me daar zou vinden. Ik moet me nu geen zorgen meer maken want ik heb een schat van een broer die me altijd beschermt en mijn verloofde die mij nooit uit het oog zal verliezen. En toch had ik nog altijd dat klein beetje schrik dat ik weer in een nachtmerrie moet gaan leven. "Het gaat goed met Amani. We vertrekken morgen want ik heb het hier maar voor 4 dagen geboekt. Ik heb trouwens ook met mama gebeld, ik heb haar verteld dat ik je heb meegenomen voor een beetje quality time in Nederland. Dat heb ik haar gewoon verteld omdat ik niet wilde dat ze in paniek ging slaan. Stel dat ik zei dat we op de vlucht waren.. Maar! Ik wil wel dat als we aankomen dat je haar alles gaat vertellen. Ik zal daar natuurlijk bij zijn." ratelde Tarik maar door. Ik heb alles goed opgevangen en ging akkoord.

Ik ging naar de badkamer en spoelde de zeelucht van me af. Mijn haar deed ik in een hoge knot en ik wilde net gaan slapen tot Tarik in mijn suite kwam. "Wat is er?" vroeg ik hem terwijl ik op mijn bed ging zitten. "Ik wil dat je morgen even gaat nagenieten. Je moet om 10u klaarstaan want dan krijg je bezoek." zei hij. Ik stond versteld. Bezoek? Maar van wie dan?

Hij begon te lachen. "Ga maar slapen, slaaplekker." zei hij. Hoezo laat hij mij hier achter met al die vragen? Ach, het is wat het is. Ik hoop wel op een fijne en aangename gezelschap. Net toen ik mij omdraaide, hoorde ik de deur openschuiven. "Jaaa Tarik?" vroeg ik. "Oh heb je liever dat Tarik binnenkomt? Ik zal hem anders gaan halen hoor.." hoorde ik Soufiane zeggen. Ik draaide me terug om en toverde automatisch een glimlach op mijn gezicht. "Nee, ik had gewoon niet gedacht dat je zou komen." Lachte ik het momentje weg. "Wat brengt jou hier, mijn prins op het witte paard?" vroeg ik hem. "Ik wou je gewoon zien. Ik krijg niet genoeg van je." fluisterde hij in mijn oren. Ik kreeg het er helemaal warm van. "Straks ben je mij nog beu!" zei ik sarcastisch maar misschien toch gemeend. "Nee nooit, nooit! Dat is niet mogelijk. Maar schat, ga maar lekker slapen. Het wordt een lange dag morgen." zei hij terwijl hij met zijn hand door mijn haren ging. Dat mocht hij altijd blijven doen, ik hield er niet normaal veel van als hij door mijn haar ging. Hij drukte nog een kus op mijn voorhoofd en wenste me goedenacht. Hoe hard ik ook mijn best deed, ik kon de slaap niet vatten. Ik bleef maar glimlachen en draaien. Maar voor ik het besefte was ik weg, ver in dromenland.

8:00u. Mijn wekker ging. Als ik mijn wekker niet had opgezet, dan zou ik pas om 12u opgestaan zijn. Ik friste me op in de douche, schminkte mijn eigen heel lichtjes en trok een zwarte broek aan met een beige hemd en een lichtblauwe halsketting. Klaar! Nog even iets grabbelen om te eten en klaar is kees.
Op een gegeven moment werd er op de deur geklopt. Ik deed open. Mijn ogen schoten wijd open, ik was verrast maar zo blij. "Nuria! Wat doe jij hier!" riep ik terwijl ik haar in mijn armen nam.

"Hey meid! Hoe gaat het met je?" vroeg ze me. Ik voelde me natuurlijk meer dan gelukkig. "Heel goed! Kom toch binnen!" sleurde ik haar mee de living in. "Hier, wat fruitsap en koffiekoeken. Je zal vast honger hebben." zei ik tegen haar. Ik ging tegenover haar zitten en ik staarde haar aan. Niet te geloven dat Nuria hier is, ik was gisteren nog over haar bezig! "Maar hoe? Wanneer? Vertel!" wilde ik weten. "Tarik vertelde Amani dat ze mij moest zeggen waar je was. Ik moest je komen verrassen omdat je een vriendin nodig had. Maar alles lijkt precies prima te gaan!"

Na even gekletst te hebben, gingen we naar buiten. Eventjes de stad in. Ik wilde haar vertellen over mij en Soufiane maar iets zat me dwars. Ik ben niet vergeten hoe ze dingen verzweeg voor me toen Nesrine Souf probeerde 'terug te winnen'. Maar ik kon niet anders, ze heeft mijn ring opgemerkt. "Neee? Echt? Omg, wanneer?!" vroeg ze terwijl ze mijn hand vastpakte. Ik heb haar alles uitgelegd van A tot Z.
"Heb je nog contact met Nesrine?" vroeg ik haar uit een dode hoek. Ze begon te lachen. "Grappig verhaal eigenlijk.. Toen ze Soufiane nergens meer kon vinden en jou ook niet meer zag, begon ze allerlei dingen te verzinnen over jullie. Ze haalde mij ook naar beneden en toen dacht ik 'genoeg hondje gespeeld, tijd om voor mezelf en Noor op te komen.' En dan heb ik haar goed op haar plaats gezet en verteld dat ze veel mensen gaat verliezen als ze zo verder doet. Het komt er eigenlijk op neer dat ze nu helemaal alleen is." wist Nuria mij te vertellen. Ik moest lachen maar vond het langs de andere kant ook wel erg voor haar. Maar 1 ding is zeker, nooit maar dan ook nooit gaan wij terug vriendinnen worden.