Dounia...

Deel 23

Ik liep naar Chafik zijn kamer en klopte de beat die wij hebben verzonnen. Hij maakte de beat af en deed de deur open
"Wat is er" zei hij en ik keek hem met een pruillipje aan en deed mijn armen open zo van ik wil een knuffel
"Wat is er gebeurd dounia je kan me alles vertellen" we liepen naar zijn kamer en ik ging met Chafik op het bed zitten
"Oke dus als eerst ik heb bang dat weet je ondertussen al"
"Ja je mag best hier blijven dan doen we net zoals vroeger"
"Oke maar beloof dat je niet boos gaat worden na wat ik je nu ga zeggen"
"Oke ik beloof het"
"Oke dus ik heb iets met Hicham en hij is jaloers dat wij zo goed zijn"
"wacht WATTTT!??!"
"Omdat we zo goed zijn maar is normaal toch dat hij jaloers is"
"Heb je iets met Hichamm!!!??!"
"Ja" zei ik terwijl ik zo rood als een tomaat was
"Ik zie dat je echt van hem houd maar als hij 1 ding verkeerd doet ik breek al zijn botten in zijn lichaam"
"Ik hou echt zoveel van hem Chafik" en hier volgden de eerste tranen
"Waarom ween je dan, omdat je van hem houd?" Vroeg Chafik onbegrijpend
"Nee, ik had na de film bang en hij zei dat hij ging komen maar hij kwam niet. Je moet niet liegen tegen mij"
"Ben je daarom boos?"
"Maar anders was ik allang naar jou ofsoo gekomen, hij zei dat hij ging komen maar toen kwam jij en aahhh hij heeft je gezien en is zeker weeral jaloers"
"Word hij serieus om mij we zijn toch neef en nicht is hij dom nigh"
"I don't know"
"Kom we gaan naar hem"
"Neeeeeeee hij moet sorry zeggen niemand liegt tegen mij Dounia el ......"
Chafik ging weg en liet mij alleen achter. Na vijf minuten ging ik Chafik zoeken "CHAFIKKK" riep ik door de gang. En in eens word ik meegetrokken door mijn middel en een hand voor mijn mond net zoals ik bijna werd ontvoerd, maar dan in mijn huis. ik werd vastgebonden op een stoel en de licht ging aan we waren in Hicham zijn kamer en ik zag Chafik Taher en Hicham voor mij
"Wat moeten jullie?!" Chafik en Taher knikte en verlieten de kamer.
"Dounia ik weet dat je boos bent" ik liet hem niet uit praten en schreeuwde het uit
"Vuile vieze flikker wat bind je mij vast en waarom lieg je tegen mij kowed van me"
"Sorry wollah Dounia maar was jaloers toen ik Chafik bij je zag"
"WAT BEGRIJP JE NIET IK EN CHAFIK ZIJN NEEF EN NICHT. ALS JE DAT NIET KAN ACCEPTEREN KOWED DAN" en ik begon te huilen
"Ik hou van je waarom maak je me het altijd zo moeilijk" zei ik huilend. Hicham kwam naar mij en maakte me los en streelde over mijn wang
"Sorry wollah sorry Dounia Chafik heeft alles uitgelegd" en hij tilde mijn kin op en ik voelde zijn zachte warme lippen op de mijne. Hij tilde me op en ik wikkelde mijn benen rond Hicham zijn middel hij.
"Zo is het wel genoeg" zei Chafik die bij de deur stond. Ik werd zo rood als een tomaat en liet me zelf los en liep de kamer uit ik ging naar onder en zag mijn vader huilen
"Papa wat is er"
"Dounia je moeder is gestorven 1 uur geleden"
"NEEEE JE LIEGTT" hij wou me kalmeren maar ik bleef maar door draaien Taher en Walid huilde ook maar Amine niet
"EN JIJ WIL JE ZEHMA STOER DOEN DOOR NIET TE HUILEN, HET IS JE MOEDER WAT ZIT HIER STOER TE DOEN WE WETEN ALLEMAAL DAT JE WILT HUILEN" zei ik woedend tegen Amine iedereen schrok van mijn reactie
"Fuck jullie allemaal" zei ik en pakte een paar autosleutels en reed naar het ziekenhuis.
In het ziekenhuis zag ik dat ze de kabels hadden uitgetrokken. Ik barstte uit in tranen en voor ik het wist zag ik zwart voor mijn ogen.
-
Ik werd wakker in een ziekenhuis bed. Iedereen(papa,Taher,Walid,Amine,Hicham,Redouan,Chafik,Ranja) was in mijn kamer. Ik bedacht me weer dat mijn moeder er niet meer was of zou zijn en barstte alweer uit in tranen
"Treur niet zusje ze is nu bij Allah s.w.t" zei Taher om mij te kalmeren. Ik stond op en ging naar mijn moeder toe ik deed dua en reciteerde surats op tot mijn vader binnen kwam hij ging naast mij zitten en begon te praten
"Dounia ik weet dat je het moeilijk hebt nu je moeder er niet meer is en dat allemaal door mij. Dit alles is allemaal mijn schuld"
"Zeg dat niet papa als het haar tijd was dan was dat zo!" Zei ik streng tegen mijn vader hij knikte en ging weg na een tijdje liep ik terug naar mijn kamer en seinde daar de hele famillie van nederland tot aan Marokko. Ik groette iedereen en ging weer liggen, niet veel later viel ik in slaap.
*droom*
"Mama ben jij dat"
"A binti maak je geen zorgen het komt allemaal goed, blijf geloven in Allah en je zal ver geraken" op de achtergrond hoordde ik een mooie stem quran reciteren ooh zo mooi, ik werd stilletjes wakker maar mijn ogen waren nog dicht en begon mee te reciteren. We maakte het samen af en ik deed mijn ogen open en zag Hicham naast mij zitten

"Was jij aan het reciteren"

"Hahahaha zie je iemand anders dan?"

"Je kan het echt zo mooi reciteren tbarkellah" ik bloosde en speelde met mijn vingers. Hicham straalde over mijn wang tot er een dokter binnen kwam met eten. "Na het eten doen we nog een paar testen en dan mag je door gaan(in het frans natuurlijk)"
"Merci"
"Ieuww bahh ziekenhuis eten is zo viess" zei ik toen de vrouw weg was.
"Eet en drink een beetje en als je straks weg mag gaan we naar de mac okey?"
"Zeg wollah je meent deze?"
"Hahaha wollah" ik at een beetje van het eten en dronk nog een beetje
2u later.....
Ik en Hicham zijn eindelijk thuis het was een lange nacht ik was bijna ontvoerd, ik heb een horrorfilm gekeken en mijn koningin is deze nacht gestorven. Het is nu 2u snachts en er is niemand thuis, ik haalde mijn gebeden in met Hicham en ging terug naar onder. Ik dronk nog wat water en ging naar boven. Er is letterlijk niemand in huis. Hicham bracht me naar mijn kamer en zei "slaaplekker schat"
"Uhmm Hichamm..."
"Ja ik slaap wel bij je haha"
"Hoe wist je dat ik dat ging vragen"
"Op die toon vroeg je het ook in de lounge van je vader in nederland" ik bloosde en liep mijn kamer in hicham is vlug zijn pyjama aan gaan trekken en ik doe het zelfde ik pak een voetbalshort en een mickey mouse t-shirt ik deed mijn shortje aan en deed mijn blouse en hemdje uit het is hier best wel warm, ik deed mijn haar eerst in een staart en daarna deed ik mijn t-shirt aan toen ik mijn t-shirt aan had zag ik Hicham met zijn handen voor zijn ogen op het bed zitten
"Je mag ze nu wel wegdoen hoor"
"Ohhw oke" ik ging tegen Hicham aanliggen en ruste mijn hoofd op zijn borstkas
"Waar zou iedereen zijn"
"Weet niet" net toen ik bijna in slaap was gevallen hoorde ik mijn gsm afgaan ik sprinte naar de inloopkast waar ik hem had vergeten
"Hallo met wie spreek ik"
"Dounia?"
"Volgens mij vroeg ik het eerst"
"Dounia ik ben het Amine"
"Amine waar ben je waar is iedereen"
"Rustig we zijn aan het vliegveld ik,Papa,Walid en de famillie van marokko gaan naar Marokko om mama te begraven we vonden het beter dat je niet mee ging en later in de zomervakantie kan gaan. Zodat je je een beetje in bedwang kan houden,"
"M...aa..rrr" en daar viel de eerste traan
"Ik snap je Amine"
"Taher en Ranja komen ook nog terug naar huis straks"
"Oke doei ik hou van je"
"Ik ook van jou prinsess"
En hij haakte af ik veegde met mijn vingers in mijn ogen en ii verschrok Hicham stond voor mij
"Ik schrok me dood man"
"Haha sorry was niet de bedoeling maar wie was dat"
"dat was Amine ze gaan naar Marokko mijn moeder lay3ma begraven en ze vonden het beter dat k niet mee ging, maar Taher en ranja gaan ook niet mee en komen als het vliegtuig is vertrokken"
"Owwokee"
"Ik ben moee pfftt" hicham tild me op en bracht me naar het bed en kwam naast me liggen
"Hichamm eigenlijk is dit niet goed wat we aan het doen zijn, er is een matras in de kast als jij die effe pakt maak ik hem wel op"
"Hahahahahaha oke schatje"