Dounia...

Deel 29

Onze kus werd verstoord door Taher die binnen kwam.
"Dounia moet met je praten" ik bloosde en knikte
"Ik ben onder" zei Hicham.

"Wat is er?"

"Luister sorry dat ik zo..."

Voordat hij zijn zin kon afmaken knuffelde ik hemm

"Ik zal je altijd vergeven je bent mijn broer ik hou van je"

"Ik ook van jou en ik weet dat je Ranja niet hebt geslaan ze zat dernet te bellen met haar vriendin en ik hoorde haar zeggen 'ja mijn nichtje Dounia krijgt alles wat ze wil de mooie jongens de meeste aandacht en dan heeft ze nog een mooi lichaam ze heeft echt gevulde borsten en ook big ass, ook haar lippen zijn vol echt een bitch ze voelt zich wel veel eah ze haalt mij en zijn broer uit elkaar echt een kehba tfoe' en toen ik dat hoorde was ik direct naar jou gekomen sorry dat ik je niet geloofde je bent men zusje en ik zal je altijd beschermen"

"Zei ze dat? Wollah meh dit verwachte ik van Ranja.& oohhh ik zal je ook beschermen" nadat gingen we samen naar onder en ik zag Ranja weeral in de armen van Hicham. Leert deze boy het dan echt niet?! Na een tijdje keek ik hem te lang aan en liep hij naar boven 2minuten daarna ging Ranja ook. Hmm wat zoudn ze doen ik vertrouw die bitch voor geen cent. Ik liep te trap op en bijna in het midden kreeg ik mijn bleseerde voet niet omhoog waardoor ik ging vallen. Maar al snel werd ik opgevangen door Jouad. Hij ving me langs achter op waardoor mijn voeten op de trap zijn en de rest leunde naar achter tegen jouad. Ik schaamde mij en werd zo rood als een tomato. "Dankje" zei ik en glimlachte. "Voorzichtig zijn eah"
Ik knikte en hij hielp me naar boven. Boven liep ik mijn kamer in ja eigenlijk ik liep de eerste keer ook maar een kamer in en nu zeg ik dat het mijne is, maar het is toch leeg, het lijkt alsof het van niemand is duss. Back to the point ik liep met jouad mijn kamer in en ik zag Ranja en Hicham op elkaar liggen en hevig kussen,tongen idk alles wat er bestaat. Ik zei niks en liet mijn krukken vallen daarna rende ik weg wat dus niet slim was want ik viel maar die pijn is niks vergeleken met de pijn die ik in mijn hart heb door Hicham
"Dounia ben je gek wat ren je. nu heb je je eigen pijn gedaan"
"Niks maar ook niks is vergeleken met de pijn die ik in mijn hart heb Jouad, nikss..." Ik zag medelijden en woede in zijn ogen. Maar ik zat dara te huilen op de grond Jouad tilde mij op en bracht me naar de Autoo!?!? Ik bleef huilen en schreeuwde het uit toen hij de deur van de auto sloot. Even later kwam hij met mijn weekendtas en Anouar terug
"Www...a.aarr ga..aann w wwe naartoe"
"Naar NL"
"Maar mijn famillie is hier mijn vader is er niet LAAT ME UITT STAPPEN MIJN BROERSS EN NEVEN...." En ik begon weeral te huilen als een baby toen ik rustig was maakte ik mijn zin af
"Hefekk(alsjeblieft) breng me terug, ik heb mijn moeder al verloren, mijn vader heeft me denk ik verlaten en nu moet IK mijn broers verlaten? Hefekk laat me bij mijn broerd blijven"
"Je broers zullen morgen in shaa allah komen naar NL maar nu ga je bij mijn thuis overnachten mijn moeder zal gek worden als ze je ziet hahahaha" antwoorde Anouar want vroeger ging ik dazr altijd slapen
"Net zoals vroeger bij elkaar gaan slapen en in de nacht elkaar bang maken met aisha kandisha"
"HAHAHAHAA jaah wajoww tijdenn maar we gaan vandaag fijne dag of beter gezegd nacht van maken hahahaha"
"Oke maar heb nu meer bang dan vroeger van aisha kandisha HAHAHAHHAHAAHA"
"Wollah meh je bent barkie" zei jouad
"Maar eyy kifeshh jouad rijd in dikke waggie(omslag)?"
"Nieuw a mattie, vind je em mooi"
"Jaa wajoww maar wrm family car? Hahahahahaha"
"Ejoww dounia is van zijn ouders"
Zei Anouar.
Na een uurtje gelache te hebben waren we eindelijk aangekomen.
Toen zijn moeder me zag besprong ze me
"Qoelshi Labas(alles goed) mijn dochter, Jij komt ook niet meer vaak langs eah"
"Labas hamdoulillah en sorry ghaltie(tante zeg je uit beleefdheid) ik had echt druk"
"Komkom naar binnen a benti"