Dounia...

Deel 59

Heel de namiddag aan zee ben ik van die rots aan het springen. Op het begin was het eng maar eigenlijk is het echt zo leuk!

"ANISS DOE NORMAAALL!" Schreeuw ik zo hard mogelijk. Ik ga huilen man dit is niet normaal!

Anis zit achter me aan met een hond. EEN FUCKING HOND! Ik hou van alle dieren maar hou honden beter uit mijn buurt!

Ik was zo hard aan het rennen dat ik niet eens door had dat ik op de straat rende. In de vlucht keek ik achterom en "AAAAH" ik ben tegen een paal aan gelopen.

Anis komt dichterbij en ik kan geen kant meer op. "Anis als je aan het spelen bent stop dan nu meteen pleasee"

Ik knipper een paar keer om de tranen in te houden maar al snel vinden ze hun weg naar beneden. Zie je wat voor een schrik ik heb voor die dieren. Trauma's meegemaakt door hun.

"Nee niet huilen! Nee kijk hij is al weg!"
"Niet dichterbij komen met die hond!"

"Ey wat doe je man? Laat haar met rust! Zie je dan niet dat ze aan het huilen is door die lelijke hond van jou" horen we niemand minder dan Issam zeggen.

"Was haar maar aan het plagen man" zegt Anis.

Ik veeg mijn tranen weg en dan barst ik in lachen uit met Anis.
"Jou kop HAHAHA" lacht Anis me uit.
"HAHAHAHA JIJ DAN TOEN IK GING HUILEN"
Issam was niets aan het begrijpen.

"Maar nooit meer doen, wollah heb tering bang van die dieren."
"Safesafee" en hij loopt weg met die hond.

"Eerst huil je en daarna ga je stuk van het lachen? Mohiem kom we gaan terug."

Issam heeft me op een heel andere plek gebracht dan terug op het strand, want ik zie alleen maar rotsen.

Hij doet zijn handen voor mijn ogen en begeleid me verder. Als ik stil sta doet hij zijn handen weg en heb ik een prachtig uitzicht! Subhan'allah dit is zo prachtig. Een waterval tussen twee rotsen maar het is echt zo een mooi uitzicht! Ik kan hier wel de hele dag naar blijven kijken.

Bewonderend kijk om mij heen.
"Dit is echt een prachtig uitzicht Issam"
We zetten ons neer op een steen en kijken voor ons uit.

"Weetje Dounia..." begint Issam. Ik kijk hem aan luister aandachtig naar wat hij te zeggen heeft.

"Ik hou echt kapot veel van jou!" Ik zie dat hij een triest voor zich uitstaart. Ik ga wat dichter bij hem zitten en pak zijn hand geruststellend vast. "Ik ook van jou issam" zeg ik zacht.

"Het was echt moeilijk voor me om zonder een vader op te groeien...
Ik vergeet echt nooit meer de dagen dat ik altijd huilend in slaap moest vallen. Weet je wat voor een pijn het doet voor kind om te zien hoe je moeder je zofel haat? Alsof ik een fout in het leven was. Ze was niet eens een praktiserende moslim. Wat ik dus ook heel erg vond. Mijn buurvrouw zorgde toch wel voor me en stuurde me naar de moskee met haar zoon.
Daar ben ik haar elke dag nog dankbaar voor hamdoulillah!" Hij stopte even en knipperde een paar x met zijn ogen.

Het leek me verstandig om niks te zeggen en hem te troosten. Ik sloeg mijn arm om hem heen en gaf hem een verwarmde knuffel.

"Hoe ik geslagen werd op gruwelijke manieren dounia! Ik zweer het jou dat ik daar tot op de dag van vandaag nog steeds een dik litteken aan heb overgehouden. Een litteken gegraveerd op mijn hart. Het enigste wat ik wou was liefde, moederliefde...
Middelbare school? Kon ik niet naartoe, simpelweg omdat me moeder al het geld uitgaf aan drank, drugs etc. Ik had geen geld om een OV-abonnement te nemen of schoolboeken te kopen. Wel mocht ik naar de moskee, om daar lessen te volgen. Een gestolen fiets was waar ik het mee deed. Toen ik wat ouder was hadden wat vrienden het over 'snel geld verdienen'. Hier dacht ik geen 2x over na en sloot me aan bij het complot. 2jaar later ontmoette ik je vader. En daar ben ik God nog elke dag dankbaar voor! Jou vader heeft me zohard gesteunt en geholpen. Later had hij alles in orde gemaakt en mocht ik bij hem gaan wonen. En daarna kwamen derest erbij." Hij ademde diep in en uit en keek me toen aan.

Ik die hem met een betraand gezicht aankeek.
"Issam ik vind dit echt erg voor je. Maar je moet weten dat als er je iets dwarszit, je altijd bij me terecht kan. Oké? Ik zal je altijd blijven steunen no matter what. Ik hou van je en zal je de liefde geven die je nooit hebt gekregen. Het doet me pijn om je zo verdrietig te zien wollah echt pijn dit"

Ik geef hem een wangkusje en knuffel hem. "Ik hou van jou dounia" zegt issam terwijl hij me bijna verpletterd met zijn knuffel.

"Issam rustig aan ja ik wil nog leven na deze knuffel." Lach ik
Hij lacht en laat me los.

Hij pakt mijn gezicht vast en kijkt me diep in me ogen aan. Weer voel ik die gekke gevoel in me maag. Wollah deze jongen doet echt iets met me man.

Hij laat zijn handen glijden naar me heupen. Ik voel mijn huid tintelen waar hij me heeft aangeraakt en ik streel zijn wang zachtjes terwijl ik mijn vingers langs zijn getrimde baardje laat gaan.

Hij komt dichterbij en kijkt me met een blik aan die gewoon onbeschrijfelijk is. Hij maakt echt gekke dingen in me los.

Hij likt zijn onderlip en blijft verlangend naar mijn lippen kijken.
En niet veel later voel ik zijn zachte lippen tegen de mijne aan gedrukt.

Wauww, gewoon zo lang geleden sinds ik een deel heb geplaatsd. En het spijt me echt oprecht! Het was gewoon de inspiratie die ik niet meer kon vinden. Mijn views daalde ook enorm, dus dacht ik van 'dit verhaal is gewoon slecht!'.
Maar ik heb gezien dat er lezers zijn die dit verhaal toch wel altijd lezen en ook altijd reageren. Een dikke S/o naar jullie die altijd reageren. Wollah door die lieve comments krijg ik gewoon zin om te schrijven. Mohiemm hier een deeltje en much love xo