Dounia...

Deel 57

Vroeg in de ochtend word ik wakker gemaakt door Issam.
"Wat is er Issam? Waar ga je naartoe?" Vraag ik vermoeid.
"Ik ga weg voor een weekje" even later dringen de woorden tot me door.
Ik spring rechtop en kijk hem vragend aan. "Wacht! Geef me 5 minuten"

Ik spurt naar de badkamer waar ik mijn gezicht was en vervolgens mijn tanden poets. Ook was ik mijn haren snel. Ik wikkel mijn haar in een grote handdoek en ren terug naar de kamer.

"Oké Issam waar ga je naartoe? Laat je me alleen?"
"Ik ga naar je broer in Parijs en kom volgende week terug"
"Kan Fernando niet gaan?" Vraag ik teleurgesteld. Hij moet lachen van mijn reactie waardoor zijn kuiltjes tevoorschijn komen. "Een weekje is zo voorbij en ik zal je elke dag bellen oké?"
"Beloofd?"
"Beloofd!" Ik liep met Issam naar onder waar ik een ontbijtje maakte voor hem.

"Het is echt raar dat ik zo close met je ben geworden in zo een korte periode!" Vertel ik Issam waarna hij knikt. "Als ik met je praat lijkt het of ik je al heel lang ken" zegt hij vervolgens.

Hij kijkt op zijn horloge en staat op. 
"Ik moet denk ik maar eens vertrekken!" We lopen samen naar de gang waar hij zijn schoenen aantrekt en zijn weekendtas opraapt. Hij geeft me een knuffel wat wel jaren lijkt de duren en laat me dan los.
Ik geef hem een wangkusje en volg elke stap die hij zet. Issam heeft echt een mooie ass! Het is raar dat ik dit zeg maar toch is het zo. Voordat hij instapt draait hij zich om en zwaait nog eens.

Net als hij de poort uit wil rijden zie ik Zaki binnenrijden.
Ik laat de deur openstaan en wacht tot hij binnenkomt.

"Salaam Mounia, dit is mijn vrouw Samira" wauww ! Ik heb nog nooit zo een mooie vrouw gezien. Ze straalt gewoon als ze lacht!

Ik gaf haar de gebruikelijke kusjes en liet ze binnen.
"Mijn kinderen zijn naar school en ze is al hoogzwanger dus is het niet erg als ze hier blijft als ik kom werken?"
"Neee is helemaal niet erg! Eindelijk vrouwlijk gezelschap"

Samira had zin in couscous dus heb ik couscous gemaakt. Ik breng het bord naar de tafel en al snel zitten Zaki en Fernando aan tafel. En zo eten we gezellig samen.

Als ik de tafel heb opgeruimd plof ik neer naast Samira en Zaki. Het is ondertussen al 16:00 uur. Wat vliegt de tijd toch voorbij.

Ik herinnerde me dat mijn maandstonden voorbij waren dus besloot ik een douch te nemen.

*na de douch etc.*

Mijn telefoon rinkelde en ik zag dat ik een gemiste oproep had van Issam. Ik opende mijn macbook en belde hem op facetime.

Na een uur gepraat te hebben moest hij afleggen. Het is nu 19u en Samira en Zaki zijn al door. Nu zijn alleen Ferdi en ik er nog. Zo saai! Als er meerdere mensen zijn is het fijner, zoals mijn broers en neven ofso.

"Mounia Stephanie gaat naar de kermis bij het strand met een vriendin wil je meegaan?"
"Lijkt me leuk!"
"Opschieten dan!"

Na een uur in de kermis te hebben gewandeld met Stephanie en ene Andrea, ben ik echt kapot!

Ik loop naar Ferdi, die met zijn broertje bezig is. Echt zo een schatje is zijn broertje!

"Ferdi gaan we wat eten ofso?"
"Ja roep jij Stephanie even?"

Ik zocht Stephanie door de kermis en vond haar bij de botsauto's. Waar alle jongens waren. Ik zag haar met een jongen in een botsauto.

In een andere zag ik Andrea. Door de luide muziek kon je me niet horen dus besloot ik te wachten.
"Jij bent Mounia toch?" Hoorde ik naast me.

Een getinte jongen met een grote bos krullen staat lachend naar me te staren.
"Ja dat ben ik waarom?"
"Ik ben Issam zijn vriend Dylan, had jou gezien in de snack.?"
"Ooh aangenaam"

En zo had ik een kort gesprekhe met Dylan een amerikaanse jongen die in Frankrijk woont.

Ik riep Stephanie en ze negeerde me terwijl ze een andere kant opliep. Dus deze doet highclass omdat ze bij een jongen is?

Wel dom dat ze dat doet in de beurt van haar broer. Mohiem haar probleem.

"Stephanie had geen honger zei ze"
"Oké dan zijnwe"

Ik maakte een snap van mijn kapsalon en stuurde het naar Issam op snap.

Zaki blijft deze nacht thuis bewaken dus Samira en haar kinderen blijven allemaal slapen. Lekker gezellig tochh.

Als we de kindjes hebben laten slapen ploffen we op de bank neer. Ik maak wat snackjes klaar, waar Samira zin in heeft en zet een film op.

Tijdens de film krijgt Samira erge krampen in haar buik. Ik help haar opstaan naar de badkamer maar ondertussen zie ik water op de grond vallen.
"Samira wat is dat" ze begint te schreeuwen en gaat achterover zitten.
"MOUNIA HAAL ZAKI!!" schreeuwt ze half huilend.

Ik ren op me sokken naar de kelder. "ZAKI SAMIRA HAAR WATERS ZIJN GEBROKEN!!! ZE GAAT BEVALLEN DENK IK"

Zaki rent op zijn snelst naar boven toe. Ze raapt Samira op en rent naar zijn auto. Ik volg ze en Zaki zegt snel dat ik Ferdi moet bellen en op de kinderen moet letten.

Ik bel Ferdi op en hij is al on his way. Ik hoor de kinderen huilen en neem een spurtje naar boven.
Ik troost ze en zet ze terug in bed.

Ik hoor de voordeur dichtgaan en ik sluip voorzichtig naar de trap. Stilletjes ga ik naar onder, ik voel mij echt in een film. En als ik Ferdi zie haal ik opgelucht adem.

Hij kijkt mij emotieloos aan en gaat naarde kelder, waar de camerabeelden zijn. Er zijn camera's in het huis maar die gaan pas aan als iemand binnen is geraakt. Zijn of haar bewegingen worden gevolgd door een sensor waardoor de camera aangaat.

1 week later...
Samen met Zaki ben ik op bezoek bij Samira in het ziekenhuis. Zaki was me vanmorgen komen halen en toen zijn we boodschappen gaan doen en Zaki zijn huis gaan poetsen omdat Samira vandaag naar huis mag.

Samira heeft een super schattige meid gekregen tbarkellah' genaamd Imane. Ik pak alles in wat meegenomen moet worden en Zaki brengt het naar de auto.