Dounia...

Deel 61

Hier zijn we dan in Marokko...

Taher is naast mijn moeder allah y rahma begraven. Dit was de eerste x dat ik haar graf heb bezocht.

Mijn wereld is letterlijk ingestort.

Ik weet nog vroeger soms als ik ging slapen, huilde ik bij de gedachte dat ik ooit mijn moeder, vader of broers zou verliezen. Ik huilde letterlijk om de gedachte! Omdat ik zoveel van ze houd. Maar ik hoop dat we insha allah allemaal verenigd worden in het paradijs.

Op instagram kwam ik laatst nog een quote tegen:

Stel je deze gewoon voor. Een spontane glimlach verschijnt er op mijn gezicht als ik er aan moet denken dat we daar dan allemaal zijn, samen.

Je gaat niet begrijpen dat insta gewoon mijn gevoelens kan verwoorden als ik me slecht voel. Dan kijk ik naar zo een quote en dan denk ik van shitt zo voel ik me op dit moment. Of van die islamquotes die je laten glimlachen.

"Waar denk je aan" hoor ik naast mij.
"Aan alles wat er gebeurd is en dat wij ook dood zullen gaan, het is maar een kwestie van tijd."

Als ik naast mij kijk zie ik Walid. Hij legt zijn arm over mijn schouder en ik leun tegen hem aan.
"Walid"
"Hmm"
"Ik hou van je wollah ik hou echt veel van je. Laat me ook niet in de steek" snik ik zachtjes terwijl ik mijn armen rond hem wikkel en mijn neus in zijn shirt duw.

"Ik hou ook van jou zusje en ik zal er voor zorgen dat je niks overkomt."

"Walid jullie moeten niet denken dat ik dom ben. Ik wil dat je stopt met het drugsgebeuren en wil dat je gaat werken. Dat je je focust op je toekomst en geloof. Dat je een vrouw gaat zoeken. Je bent al 26. En ik weet zeker dat mama hetzelfde zou zeggen tegen jou."

Walid kijkt me aan met een grote glimlach op zijn gezicht.
"Ik heb een baan gevonden in Marseille. Ik wou het pas zeggen als het zeker was maar het is zeker nu."

"Ben echt blij voor je alleen nog een vrouw zoeken. Meisjes kwijlen zowat als ze je zien rondlopen, zo moeilijk zal het niet zijn om een vrouw te zoeken"

"En jij school afmaken en trouwen met issam he. Kleine meisjes worden groot. Mama zou heel trots op je zijn als ze hier was."

***

3 weken later...

We zijn back in Franca en school is bijna voorbij en dan ben ik afgestudeerd! Werd dringend tijd.

Ik heb besloten niet verder te studeren. Issam wou ook liever dat ik thuis bleef. Maar verder studeren is in de toekomst nog steeds een optie insha allah.

Over een maandje is mijn wedding. I'm getting married people!

Heb er echt zin in maar is jammer dat mijn ouders en Taher er niet bij kunnen zijn. Er is geen 1 dag voorbij gegaan zonder dat ik aan hun heb gedacht.

Walid vertelde me laatst dat mijn vader opnieuw getrouwd is met een alleenstaande moeder. Hoe the fuck kan je met iemand anders trouwen en voor andere kinderen zorgen. Like je kan niet eens voor je eigen kinderen zorgen.

"Dounia ben je klaar? Ik wacht in de auto" hoor ik issam roepen.

Ik trek snel een zwarte jeans aan met een grijze trui en mijn vans. En mijn krullen doe ik nog in een hoge staart en ren naar de auto.

Een zaal voor de trouw hebben we al en nu hebben we met de catering afgesproken.

Zo spannend! Ik ga gewoon trouwen. Dromerig kijk ik Issam aan die in de auto stapt. Ik hou echt zoveel van deze man, hij maakt me zo gelukkig. En elke keer als hij lacht smelt ik weg. Zijn karakter maakt hem gewoon perfect ! Ik hou van zijn personaliteit, hoe hij is. I love everything about him.

"Wat is er schat?" Haalt Issam mij uit mijn gedachtes.
"Ik hou van jou. Dat is er." Lachend kijkt hij me aan terwijl hij mijn kin vast pakt.
"En ik hou meer van jou habiba dyali" zegt hij en geeft me vervolgens een kusje op mijn wang.

"Waar gaan we nu naartoe?" Vraag ik nadat we met de cateraar hadden afgesproken.
"Surprise schatje"

Wanneer Issam geparkeerd heeft doet hij de deur voor me open en begeleid me verder met zijn handen voor mijn ogen.
Als hij zijn handen weghaalt zie ik een boot die er super romantisch uit ziet

Issam helpt me op de boot stappen en we zetten ons neer.
"Zo lief van je Issam wollah dit is echt zo schattig !"
"Alles om jou gelukkig te maken habiba"

Op de boot was het echt gezellig! Er was eten voorzien en voor de rest hebben we tot in de nacht gezellig zitten praten over vanalles.

Ondanks alles wat er gebeurd is ben ik Allah (swt) nog steeds dankbaar voor alles. Alles gebeurd met een reden en is Almektab. Altijd proberen er het beste van te maken en mooie momenten te koesteren. 'Fa inna ma'al 'usri Yusra'
Waarlijk na slechte tijden komen goede tijden. In een lange tijd heb ik me niet zo gelukkig gevoeld dus Alhamdoulillah voor alles.