Ang gago kong beastfriend

Chapter 53.

LAST CHAPTER. Thank you everyone! :( :)

Chapter 53.

Olivia and I have decided to live together. Sa condo 'ko siya ngayon nakatira. It's been a month since hindi na sila umuuwi sa kanila but her mother knows that we're living together.

"Olivia, punta tayo kina Mama." Sabi 'ko sakanya.

"Huh? B-baka galit pa sila sa akin—"

"Ano ka ba 'by, 7 years na nakalipas. Naka move on na 'yung mga 'yun." I encouraged her. I kissed her forehead to erase her doubts. She's not yet over with the mistake she did. Pero ako tanggap 'ko na. Tanggap ko siya kasi mahal na mahal ko siya.

"B-but Anton, don't you think it's too early? Bago palang tayo nagkabalikan, eh. Baka hindi na nila ako tanggap para sa'yo." She pouted.

"Hindi 'yan. Ako bahala sayo, okay?"

She sighed at agad na naligo. Napansin 'ko lang, tumataba si Olivia. Hiyang sa akin. Lol. Bakit kaya ang tagal niya mabuntis?

"Baby..." Mahinang sabi niya. "Puwede bilhan mo ako dalandan?"

Napasimangot ako. Ha? Dalandan? Umaga palang ah! "Huh? Umaga pa lang! Hahapdi tiyan mo 'dun."

"Eehh. Gusto ko ng maasim." She pouted.

Oh... My.. God.

"T-teka, di kaya buntis ka?" Masayang sabi 'ko.

Parang nablanko siya. Bigla siyang nanlumo at huminga ng malalim.

"Anton..." Napakagat siya sa labi niya at halatang nagpipigil ng luha. "I'm sorry.. May aaminin ako sa'yo."

Biglang bumilis ang tibok ng puso 'ko. Putangina. Kinakabahan ako! Umupo ako sa tabi niya and held her hand.

"Ano 'yun, Olivia?" Kung ano man yun, tatanggapin ko padin siya. There's no turning back now.

Tuluyan na siyang naiyak at tumitig sakin, "I'm infertile." Umiling-iling siya.

Pakiramdam 'ko nabuhusan ako ng malamig na tubig. Parang nalaglag yung puso 'ko. Nakakalungkot...

"H-hindi tayo pwede magka-anak?"

Umiling iling siya, "Hindi.. Nagpa check up ako, nagkaroon ako ng damage sa internal organs 'ko noong nakunan ako. Ang sabi pa.. It may cause me cancer. Anton.. I can't give you children." Malungkot na sabi niya.

Nakakalungot. Nakakaawa si Olivia.

"Olivia, that's okay. As long as I have you here with me. Okay na ako. Okay? Don't worry. My love for you won't change. Tahan na.." Marahan 'kong hinimas ang likod niya at at pinasandal sa dibdib 'ko.

Okay lang naman sakin na wala kaming anak. We could adopt. Pero nakakalungkot parin isipin na hindi kami magbubunga. But as i said, basta kasama ko si Olivia e solve na ako.

Sabay kaming naligo... Ops. what i mean, nakababad siya sa bath thub habang ako ay nagsshower. As much as I want to join her in the thub, alam kong ilang padin si Olivia sakin. Nafefeel ko yun when we're making love, ayaw niya minsan magpahawak sa little via niya. Maybe because we've been away for 7 long years.

OLIVIA'S POV

When I saw how Anton's face saddened makes me want to cry more. I can't give him children. Sabi sakin ng doctor ay nadamage ang matres ko dahil nakunan na ako noon at naoverdose sa medisina. I am not capable of being a mother.