Ακουμπουσε απαλα τα μαλλια μου και τα χτενιζε με αργες και σταθερες κινησεις. Το προσωπο του ελαφρα φαινοταν κατω απο το λιγοστο φως του φεγγαριου κανοντας τον τοσο αγριο ,αλλα και ομορφο την ιδια στιγμη. Με κοιτουσε σαν να χαζευε την πιο ωραια θέα, βυθισμενος στις αμετρητες σκεψεις του.
Ηταν σαν πινακας ζωγραφικης, ηταν η τελειοτητα σε ενα μονο προσωπο. Τα δυο αυτα καταπρασινα ματια ηταν πινακας ζωγραφικης. Τα χειλια του ανοιξαν ελαφρα πηγαινουντας να πει κατι, αλλα αμεσως μετα ξαναενωθηκαν. Συνεχιζε να με καρφωνει με τα σμαραγδια του.
Ηθελα να τον ρωτησω αν με αγαπαει αλλα διστασα, ειμαι τοσο δειλή για να ξεστομισω κατι τετειο. Απλα τον κοιτουσα και τον αφηνα να με αγγιζει σαν να μην ηξερα την αληθεια, ηταν λαθος ,το πιο ωραιο μου λαθος. Γινεται να αντισταθεις σε αγγελο;
Εγυρα το κεφαλι μου και ακουμπησα τα ζουμερα χειλια του στα δικα μου. Αυτη η αισθηση ηταν το κατι αλλο. Εβαλε το μεγαλο του χερι στην ακρη της μεσης μου και με το αλλο εξερευνουσε το σωμα μου. Ενιωθα τα μακριά του δαχτυλα να κινουνται κατα μηκος του φορεματος μου. Το φιλι μας βαθαινε ολο και πιο πολυ και τραβηχτηκα ελαφρα.
"Harry;"
"Χμμ"
"Φοβαμαι"
Σηκωθηκε αργα απο το ξυλινο κρεβατι, στηριζοντας το μακρυ του σωμα με τους αγκωνες του. Τα ματια του κοιτουσαν βαθια μεσ' τα δικα μου ψαχνοντας για το αν κρυβουν αληθεια. Η αληθεια ηταν. Φοβομουν περισσοτερο απο οσο νομιζε, περισσοτερο απο οσο φανταζοταν. Κι ας ηταν γυρω μου, εγω ενιωθα φοβισμενη.
"Ειμαι γω εδω Jess, δεν χρειαζεται να φοβασαι τιποτα"
"Ειμαστε ασφαλεις εδω;"
"Ετσι πιστευω" λεει σιγανα και σταθερα.
Ο τροπος που τα χειλη του ανοιγοκλείνουν με αυτον τον ρυθμο με κανουν να θελω να τον ξαναφιλισω, αλλα δεν το κανω. Μενω σιωπηλή πιστευοντας στα λογια του ξανα. Παντα πιστευω σε αυτον αλλα, αυτο δεν με κανει να σταματησω να φοβάμαι.
Φοβαμαι οχι μονο για τον εαυτο μου,αλλα περισσοτερο για τον ιδιο. Γιατι αμα χαθει ,χαθηκα και γω μαζι του.Τον ξανακοιταξα. Δεν με κοιτουσε πλεον ,σκεφτόταν κατι. Τα ματια του εστιασμενα στο παπλωμα του κραβατιου ενω το μυαλο του ταξιδευε.
"Jess εγω-"
Ακουγεται ενας δυνατος κροτος απο τον κατω οροφο. Κοκκαλωσα στη θεση μου για μερικα δευτερολεπτα. Μετα απο λιγο ακουστηκε ενα τζαμι να σπαει και ο Harry πεταγεται προσοχη. Τρομος με κατακλύζει και νιωθω τις παλαμες μου να ιδρωνουν, τη καρδια μου να χτυπαει δυνατα.
YOU ARE READING
mr. Styles
FanfictionBut baby, our past hurts us worse than my lies. Top θεση: #1 στα Fanfiction (13/4/16) -2016© Don't copy the story.✔