mr. Styles

Part 26

Ηρθε. Σκέφτηκα.

Τα βηματα μου αργα προς την πορτα, δισταχτικα. Απο τη μια θελω να την ανοιξω και να τον αγκαλιασω και απο την αλλη οχι.

Γυρναω το πομολο της πορτας και ο χωρος μπροστα μου ξεδιπλώνεται.

Ενα μεγαλο σωμα στεκεται μπροστα μου και κοιταει το προσωπο μου σαν κατι που εχει επεθύμησει εδω και καιρο. Πρεπει και γω ετσι να τον κοιταω. Αυτα τα ματια που εχω να τα δω 2 βδομαδες μου εχουν λειψει αλλα δεν θελω να το δειξω. Προφανως κοιτανε αλλες τωρα και εγω δεν ειμαι μια απο αυτες. Ειμαι ακομα καπως εκνευρισμενη αλλα δεν μπορω να παραλειψω αυτο το σφίξιμο στο στομαχι μου.

Ειμαι περιεργη να δω τι θα μου πει. Μπορει να βρει και δικαιολογια, αλλα δεν με νοιαζει. Απλα θελω να δω τι εχει στο μυαλο του.

"Γεια" λεει αμηχανα τραβωντας τα καστανα μαλλια του προς τα πισω.

"Γεια" του λεω μονοτονα.

"Τι κανεις;" με ρωταει. Δεν μπορει να γινει πιο αβολο.

"Μπορεις να μπεις κατευθείαν στο θεμα;" του λεω.

"Να μπω;" λεει δειχνοντας μεσα.

"Ναι" απανταω.

Κανω στην ακρη για να περασει καθως με κοιταζει. Η φιγούρα του περναει την πορτα και μπενει μεσα στο χωρο. Προσπαθω να αγνοησω το ποσο ψηλος φαινεται οταν μπενει και κοιταζω το πατωμα.

Κλεινω τη πορτα και καθομαι μακρια απο το μερος που καθησε στον καναπε. Φαινεται σαν να μην εχουμε να πουμε τιποτα ενω ειναι τοσα πολλα. Τοσες μερες σκεφτόμουν και ξανασκεφτομουν τα λογια που θα του ελεγα αμα βρισκομασταν, αλλα τωρα δεν θυμάμαι λεξη. Δεν μιλαει κανενας απο τους δυο μας για μερικα λεπτα.

"Εχεις 5 λεπτα" τον ενημερωνω. Νιωθω σκυλα αλλα αυτος ειναι χειροτερος.

"Συγνωμη" λεει σιγανα. Συγνωμη; Και τι περιμενει; Με ενα συγνωμη ολα να διαγραφτουν;

"Συγνωμη τι;" του λεω.

"Γαμωτο δεν ειμαι καλος στο να λεω τετεια" μουρμουριζει.

"Harry ηρθες για να μου μιλησεις σωστα;" λεω σταυρώνοντας τα χερια μου μπροστα στο στηθος μου.

"Ναι σωστα" λεει και σταματαει να με κοιταει. Πραγματικα φαινεται μετανιωμενος για κατι. Κατι τον βασανιζει αλλα δεν μου λεει.

"Jess δεν ηθελα να δεις αυτο που εγινε, ενοω-"σταματαει. "Ενοω Jess, απλα ηταν λαθος αυτο με την Sarah."