mr. Styles

Part 53

"Χρονια πολλα Jess" ουρλιαζει ενα πληθος απο ατομα και εγω αφηνω την ανασα τρομου που κρατουσα. Κοιταζω πονεμενα το ποδι που χτυπησα στο τραπεζι και δινω ενα πλαγιο χαμογελο.

Ισιωνω το σωμα μου και καθαριζω τον λεμο μου πριν εμφανιστει ο Zayn με μια τουρτα στα χερια του. Τον κοιταζω εκπληκτη μην πιστευοντας σε αυτο που βλεπω. Τριβω τα ματια μου και αμεσως μετα τα γουρλωνω μιας και η εικονα μπροστα μου παραεμεινε η ιδια. Χωρις να το καταλαβω δυνατη μουσικη εισχωρήσε στα αυτια μου και ενα ανεξέλεγκτο χαμογελο απλωθηκε στα χειλια μου. Αυτη την φορα ομως δεν ηταν ψευτικο. Ενιωθα καθε κομματι μου να πλημμυριζει απο αληθινή χαρα.

Εκαναν κατι τετοιο για εμενα; Για εμενα; Ενα γελιο βγηκε απο το στομα μου και ενιωσα μικρο παιδι. Τα σκληρα συναισθηματα μου χαθηκαν και μπορουσα να πω οτι τα ματια μου βουρκωσαν. Εγινα τοσο ευσυγκίνητη μονο απο ενα χρονια πολλα. Δεν θυμωμουν ουτε η ιδια τα γενεθλια μου. Δεν ηθελα να τα θυμαμε καν, αλλα τωρα αισθανομαι οτι η καρδια μου ανεπνευσε για λιγο στην ευτυχια.

"Χρονια πολλα ομορφη" επανελαβε ο Zayn πιο σιγανα απο τους αλλους. Το πληθος ειχε αραιωσει και χωρις να το καταλαβω τα φωτα ηταν ηδη χαμηλωμενα με προβολεις και τα κερακια της τουρτας για μονο φωτισμο. 

"Ε-ευχαριστω" του λεω. Το χαμογελο σαν να εχει καρφιτσωθει πανω στα χειλια μου δεν λεει να φυγει. Φυσαω ολα τα κερακια.

"Δεν κανει τιποτα. Εκανες ευχη; " με ρωταει. Δεν εκανα. Δεν εχουν νοημα οι ευχες. Οι ευχες μας δινουν ψευτικες ελπιδες για το μελλον. 

Αφηνει την τουρτα σε ενα απο τα τραπεζακια και με πλησιαζει για μια συντομη αγκαλια.Ειχα καιρο να νιωσω μια αγκαλια. Η αγκαλια του Zayn ηταν παντα ζεστη και προστατευτικη.

Με αφησε και κοιταξε γυρω του. Το χαμογελο μου χαθηκε μολις θυμηθηκα κατι.

"Zayn;"

"Ναι;" λεει δυνατα κοιταζοντας με κατω απο τη δυνατους ρυθμους της μουσικης.

"Ποιος σου ειπε οτι εχω σημερα γενεθλια;" δεν θυμαμε να του το εχω πει. Αν και ξερω ηδη την απαντηση σε αυτη την ερωτηση θελω να σιγουρευτω. Ο λεμος μου στεγνωσε στην ιδεα οτι ο Harry μπορει να βρισκεται τριγυρω.

"Νομιζω ξερεις ηδη ποιος" λεει με ενα πονηρο χαμογελο ολο νοημα.

"Ειναι εδω;" τον ρωταω δισπιστα.

Με κοιταει και ανασηκωνει τους ωμους του. Δεν ξερει;

"Γενικα ποιοι ειναι εδω που να ξερω;" συνεχιζω την ερωτηση μου.