mr. Styles

Part 44

Δεν απανταω, απλα ανοιγω τη πορτα και βγαζω το πληγωμενο μου σωμα στον διαδρομο του σπιτιου.

Ολα εξω ειναι καπως σκοτεινα. Τα φωτα δεν ειναι εντονα αλλα μπορω να δω. Απο τα ματια μου σταζουν δακρυα, τιποτα το πρωτοτυπο. Δεν μου εφταιγε ο Zayn για κατι απλα θελω να μεινω μονη μου. Καιρο εχω να νιωσω λιγη ησυχια, νομιζω οτι την αξιζω και με το παραπανω.

Ναι το μονο που χρειαζομαι ειναι ησυχια, λιγο χρονο με τον εαυτο μου, χωρις ψευτικους ανθρωπους. Το μονο που απομενει ειναι ο εαυτος μου που νιωθω και αυτον να με εγκαταλείπει σιγα σιγα.

Ακουω βηματα απο πισω μου, οχι βιαστικα. Δεν δινω σημασια και συνεχιζω να περπαταω ανενοχλητη. Δεν θα κατσω να μαλωσω και με τον Zayn για τον Harry ή επειδη του εσπασα οτι του εσπασα.

Περπαταω στο βαθος ενως διαδρομου που δεν εχω ιδεα που οδηγει. Κατω εχει χαλια, ακριβα χαλια και κρατανε οσο γινεται τα ποδια μου λιγο ζεστα.

"Που πας ηλιθια;" με ρωταει το διαβολακι. Τι θελει παλι; Αυτο με κατεστρεψε, αυτο με εκανε να καταληξω εδω. Αυτο και οι ηλιθιες σκεψεις του.

Τα ματια μου επικεντρώνονται στις πορτες τριγυρω μου. Ξυλινες και σκοτεινες απο το λιγο φως.

Τη δουλεια σου.

Τη δουλεια σου.

Τη δουλεια μου λοιπον. Ναι, μπορω να κοιταω μονο τη δικια μου δουλεια. Μπορω να μην λογαριαζω κανεναν τους, ειδικα αυτον. Να μην πω τιποτα, απλα να σηκωθω και να φυγω αφηνοντας τον πισω. Να μην εχει πλεον κανεναν ανθρωπο να νοιαζεται.

Δεν ξερω τι κανω ,απλα ανοιγω την πρωτη πορτα που βλεπω μπροστα μου. Ισως να φυγω απο δω; Το σπιτι μου ειναι διπλα. Ακουμπαω τα ποδια μου με τις παλαμες μου και τα χαϊδευω με απαλες κινησεις. Δεν κρυωνω απλα θελω να νιωθω τις μικρες πληγες πανω τους.

Κοιταω τον χωρο μπροστα μου, στην ακρη εχει εναν διακοπτη και τον παταω για να ανοιξει το φως στο σκιασμενο δωματιο.

Τιποτα το ενδιαφέρον. Μεσα εχει ενα κρεβατι και κατι σαν γραφειο. Πρεπει να ειναι ξενωνας. Εχει παρα πολλα δωματια μεσα σε αυτο το σπιτι, κανονικα θα ημουν τοσο περιεργη που θα ηθελα να τα κοιταξω ενα ενα , αλλα τωρα δεν θελω να κανω τιποτα απο αυτα.

Μπενω μεσα κλείνοντας τη πορτα και βηματιζοντας προς το κρεβατι στην ακρη του δωματιου. Τα παπλωματα εχουν ενα ελαφρυ μπεζ χρωμα που ταιριαζει απολυτα με τους ασπρους τοιχους. Μεσα στο δωματιο που ημουν πριν οι τοιχοι ηταν ενα σκουρο μπλε, σχεδον μαυρο, για αυτο ενιωθα σαν να πνίγομαι.