mr. Styles

Part 56

Καθησε μαλακα πανω στα ποδια του και αυτος χάιδευε αργα τα μεταξενια, ξανθα μαλλια της. Ξεκουραζονταν πανω στο δροσερο γρασιδι και χαζευαν μαζι το πολυχρωμο ηλιοβασιλεμα οπου ο ηλιος χανοταν πισω απο τις πλαγιες και τα ψηλά βουνα. Τοτε του ειπε πρωτη φορα το σαγαπ-

Δεν προλαβα να ολοκληρωσω την πρόταση αυτου του ηλιθιου βιβλιου πριν το πεταξω στα σκουπιδια. Τα δακρυα μου ειχαν πλημμυρισει τα ματια μου. Μα καλα δεν βαρεθηκα να κλαιω πια; Δεν κουραστηκα; Επρεπε να θυμαμαι το προσωπο του και να αναγουλιαζω, να αηδιαζω. Οχι να κλαιω.

Τι σκατα ηθελα και το πηρα αυτο τι βιβλιο; Ηταν ενα απο τα ηλιθια μυθιστορήματα που ειχε η μητερα μου σε ενα ραφι στο σπιτι στη Νεα Υορκη. Ειναι μια απο αυτες τις ιστοριες που ολα ειναι καλα. Ο πρωταγωνιστης λιωνει για την πρωταγωνιστρια οπως κανει και αυτη. Στο τελος παραδεχονται την αγαπη τους και φιλιουνται στο ηλιοβασιλεμα. Μπουρδες. Και μετα; Μετα απο αυτο τι εγινε; Δεν χωρισαν μετα τα σαγαπω τους; Παντρευτικαν; Εκαναν παιδια; Ή μηπως και αυτη μαθαινει οτι αυτος που αγαπαει ηταν ο δολοφονος του πατερα της;

Στο μυαλο μου ξεπηδαει η ιδεα εγω και ο Harry να παντρευομασταν και να καναμε παιδια. Ενα μικρο καστανο κοριτσακι ή αγορακι με καταπρασινα ματια και τελεια ζυγωματικά. Να την/ τον επερνε ο Harry αγκαλια και- Τι μαλακιες σκεφτεσαι Jess; Με τον Harry δεν θα γινει τιποτα απο αυτα.

Αυτα τα παραμυθια φταινε. Φαντασιωνουν ανθρωπους για το τιποτα. Κανενας δεν ζει την τελεια ζωη οπως οι πρίγκιπες.

"Jess;" ακουω μια φωνη να με καλει εξω απο τη πορτα. Σκουπιζω γρηγορα τα ματια μου και επεξεργαζομαι τη φωνη.

"Jess η Melissa ειμαι" η ποια; Τι κανει εδω αυτη;

Ανοιγω τη πορτα και τη βλεπω μπροστα μου. Μαυρα εντονα μαλλια, μαυρα ματια, σκουροχρωμο δερμα. Τι κανει εδω;

"Μην ρωτας πολλα. Η μανα σου με εστειλε. Λεει φοβαται μην κανει καμια βλακεια. Εφυγες αρον αρον απο τη Νεα Υορκη." λεει λαχανιασμενη ενω πεταει τη βαλιτσα της και καθεται αναπαυτικα στο καναπε.

"Και ποιος σου ειπε οτι εγω σε θελω εδω;" λεω αποτομα. Αμεσως το μετανιωνω. Η Melissa δεν εφταιγε σε τιποτα.