DOĞMAYAN GÜNEŞİM

HAYALLER...

Sabah kalkıp rutin islerimi hallettim. Tabi hallettikten sonra da direk mutfaga;
-Muck.
-ayy aslı korkuttun kızım.
-pardon annem. Tutamadım kendimi.
-ilahi aslı.
Kısa bir sessizlikten sonra annem söze başladı
-aslı!
-söyle annecim.
-şu bizim ev işi noldu.
İçtiğim sütü güçlükle yutarak;
-Şeyy.
-kötü birsey yok dimi.
-anne.
-söyle yavrum.
-Şeyy.
-aslı çıkar şu ağzındaki baklayı.
-ev veremeyeceklermis.
Annem tencerede karıştırmis olduğu sütlacı bırakıp yanıma oturdu.
-ne?
-anne..
-aslı neden vermekten vazgecmisler.
Annemin "aslı neden vermekten vazgecmisler"sozunu söylerken içim Parçalanmış tı. Ne kadar da olsa ev hayaliyle yaşıyordu. Şimdi vermeyecekleri ni duyunca gözlerin de hayallerinin yıkıldığını düşündüren gözler vardı ve o gözler şimdi bana bakıyordu.
-annem!
Ellerini avuclarimin içine alarak;
- ahmetin annesi ev konusunda yardım edilemiyecek demiş.
Buğulu gözlerini yerlerde suzerek; ağzından fısildayarak çıkan şu sözleri duydum.
-"yine yıkıldı kurulmuş hayallerim"
O sözler yüreğimi parçalarken;
-iyi misin annem?
Annem gözlerini bana cevirerek;
-hersey bitti mi?
-Hayır tabiki babam yine çalışacak şirkette ve eve maddi konuda yardım gelecek sadece ev yok..
-buna şükür.
Hayallerin den birisi gitmişti. Ama hala şükür ağzından eksilmiyordu. Anne işte.
-annem sen sütlacı na bak ben okula gidiyim.
-tamam yavrum.
Yediklerimi kaldırdıktan sonra tekrar annemi öpüp çıktım.
Arkamdan gelen sesle adımlarımı yavaşlatarak arka ma döndüm .
Bu kardeşim mustafa ydi
-Abla aaa. ..
-ne var.
-nereye?
-okula .
-okul mu? bugün okul mu var?
-ne sandın Şapsal. .
-sensin o ben okula...
-byy byy.
Gerçekten manyak ti bu çocuk. Okulun olduğu unutulur mu?sizde de oluyor mu bunlar?
Okulun kapısından girdiğimde herkes sıraya duzulmustu.
önden gelen sesle müdürün konuştuğu nu anladım.
-evet sevgili gençler! Size bir surprizimiz var.
Herkesin alkışla söyle diyerek bagirmasina mudur tekrar konuşmaya başladi.
- okulumuz için bir kamp gezisi düşünüyoruz bu kampa isteyen katılabilir süre pazartesi ne kadar salı günü yola çıkacagiz gitmek isteyenler benim odama gelip adını yazdirsinlar. İyi dersler!
Müdür konuşmayı kestiğinde herkes birbiriyle konuştu ben ise sınıfa geçmek için yürüdüm.
-aslı!
Ahmet in sesiyle arkama dönüp dinliyorum diyerek baktım.
-kampa gelmeyi düşünüyor musun?
-bilmiyorum.
-hmm gelsen..
-bilmiyorum ahmet düşünmem gerek. -Hem sen niye bu kadar gelmemi istiyorsun ki..
-se-seyy.. öylesine. .
-anladım iyi dersler ahmet!
Ahmet en son olan olaydan sonra bana farklı davranmaya başlamıştı. Daha samimi davranışlarda bulunuyordu. Buda beni şüphelendiriyordu.
.....
Ders saati bittikten sonra okulun kapısından hızlıca çıktım.
-küçük hanim!
Arkamdan gelen sesle arkama döndüm. Bu bu oydu. O gün beni evime bırakan gençti. Ve Hala adını bilmediğim.
Siyah takım elbisesiyle bana doğru yuruyordu.
-Merhaba.
Uzatılmış eli tutarak.
-siz..
-evet o benim.
-neden geldiniz?
-sizi yalnız bırakmamak için.
-öylemi.
-oyle. Benimle arabaya binmez misiniz? Evinize birakiyim.
-Şeyy. .
-Lütfen ama kirmayin beni.
-peki.
Arabaya doğru ilerlerken karşımda Duran ahmeti gördüm.
-Merhaba aslı.
Yanımda ki genç bana dönerek
- ahh biz sizinle tanismamistik. Ben rüzgar. .
Uzatılan eli tekrar tutarak
-aslı. Dedim.
Ahmet karşımda öylece durmuş bana bakıyordu. Söze rüzgar girdi.
-genci tanıyor muyuz?
-evet arkadaşım.
Rüzgar ahmet e elini uzatarak
-memnun oldum. Ben rüzgar.
Ahmet de
-ben ahmet diyerek elini sıktı .
Rüzgar;
-aslı hanim arabaya buyurmaz miydiniz?
-geliyorum. Siz Gidin.
Rüzgar önden araba ya ilerlerken ahmet benim elimden sıkı bir şekilde tutmuştu.
-yürü gidiyoruz.
-nereye ahmet bırak elimi agrıtıyorsun.
-aslı ne işin var senin bu oğlan la.
-yaa off..
-aslı cevap ver.
-yaa ahmet sen ne karisirsin ki sanane kimse kim?
Ahmet şok olmuş bir şekilde ellerini kolumdan cekerek;
-demek böyle düşünüyorsun?
-evet benim özel hayatım seni ilgilendirmez.
-özel hayat mi?
-aynen öyle. .
-hoşçakal aslı!
Yanımdan hızlı bir şekilde gitmişti. Ama şunu anladım ki ahmet e ağzımdan hiç çıkmayacak ağır laflar etmiştim. Bu sözlerle onun kalbini kirmis olabilir dim.
-aslı hadi araba seni çağırıyor.
Rüzgarın espirisi ne hiç gulmeyerek araba ya doğru ilerledim.
Arabaya bindigimde eve doğru giderken aramızda şu konuşmalar geçti rüzgârla;
-naptın bugün bakalım okulda.
-hiç. .
-dersler?
-iyi.
-aslı iyi misin?
Aslında hiç iyi değildim ahmet e söylediğim sözler aklımı burcaliyor du. Ve ahmet suan ne halde onu düşünüyordum.
-aslı baksana ileride kaza olmuş.
-ne nerde?
-bak şurda
-dursana bir dakka.
Arabayı sağa çekerek kaza yerine doğru ilerledik. Önden rüzgar koşarak gitmişti.
-iyiler mi?
-aslı koş.
Biraz daha hızlı ilerlediğimde yerde yatan biri yaşlı biri genç iki kişi gördüm. Ama iki kişiden birini gördüğümde...
-rüzgar. .
-aslı ambulans çağır.
Telefonu almıştım ama 112 yi çeviremedim çünkü yerde yatan kişiyi görünce
......
Bölüm sonu...
Oleyy en heyecanlı yerinde bırakmayı başardım. Sizce bölüm nasıldı ve kazada aslının gördüğü kişi kimdi? Bunlari yorumda belirtirseniz sevinirim. Vote vermeyi unutmayın yb de görüşmek üzere bb...