[story]
"Emin misin Jaehyun?"
Jaehyun gözlerini odanın krem rengi duvarlarında gezdirdi. Derin bir nefes alıp tekrar düşündü: Bunu istiyor muydu?
"Devam edebiliriz, buna ihtiyacın var."
Jaehyun, masanın diğer tarafında oturan adama bakarak derin bir iç çekti.
"Psikoloğa gelmek için hiçbir nedenim yok. Eskiden bana yardımcı olabiliyordunuz fakat artık sadece beni dinliyorsunuz Bay Kang. Sürekli bana Taeyong'a hastalık derecesinde takık olduğumu ve ondan uzak durursam düzeleceğimi söylüyorsunuz."
Sinirlenmemek adına masanın üstünde duran kalemi eline aldı ve oynamaya başladı.
"Ben zaten düzgünüm, düzeltilmeye ihtiyacım yok. Ayrıca ondan yeterince uzağım. Sanırım artık kendimi kontrol edebilirim."
Yutkundu ve derin bir nefes aldı.
"Ben takık bir aptal değilim. Sadece o çocuk çok hoş ve ben hoş olan şeyleri seviyorum Bay Kang."
Bay Kang, gözlüklerini geriye doğru iterek ellerini masanın üzerinde birleştirdi ve başını salladı.
"Takık değil misin Jaehyun? Taeyong senin adını bile bilmiyor ve sen onun kimlik numarasına kadar biliyorsun. Bu sevgi değil, hoşlantı değil, aşk hiç değil. Bana bu şikayetten geldin. Farkında değilsin ama hiç değişmedin. O defterin bir kısmını okuman bile bunu gösterir. Bana sürekli çocuğun nereye gittiğini merak ettiğini söylüyorsun. Bu normal mi?"
Jaehyun sabır dilercesine yüzünü ovuşturdu ve başını salladı.
"İhtiyacım olduğunda uğrayacağım, tamam mı? İyi günler, Bay Kang."
Bay Kang durumdan zevk alırcasına gülümsedi ve odadan çıkan gencin arkasından seslendi.
"İyi günler, Jung Jaehyun."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
traffic lights | jaeyong
Fanfiction"Yeşil ışık yandığında, arabaların durmasıyla birlikte koşmaya başlardı." ©renvoin
