traffic lights | jaeyong

🚦|30

[story]

"Çıldırdığımı düşünüyorlar, ama yemin ederim iyiyim!"

Taeyong, kardeşine gözlerinde biriken yaşları silmesi için bir peçete uzattı ve güven verici bir şekilde konuştu.

"Jaemin, ben sana inanıyorum. Bunu hep söylüyorum."

Jaemin dudaklarını birbirine bastırarak hıçkırmamaya çalıştı ve gözyaşlarını sildi. Ardından derin bir nefes alıp oturduğu yerde doğruldu.

"Sırf aptal korkun yüzünden sana sarılamıyorum bile... Neden hâlâ buradayım? Diğerleri gibi okula gitmek, kavga etmek, gezmek istiyorum. Senin bana inanman bir şeyi değiştirmiyor ki!"

Taeyong hafifçe yutkundu ve başını salladı.

"Biliyorum meleğim. Seni yalnız bırakmamak için her gün gelmeye çalışıyorum ama yeterli olamıyorum. Sana söz veriyorum, en kısa zamanda buradan gideceğiz."

Jaemin hızlıca başını iki yana salladı.

"Hep söz veriyorsun! İnanmıyorum artık sana."

Taeyong herkesten sakındığı gülümsemesini sadece kardeşine sunmaktan çekinmezdi. Yine çekinmedi. Pozitif görünmeye çalışarak gülümsedi.

"Söz, TY Track sözü. Ama sen de bana söz ver, o zamana kadar bir delilik yapmayacaksın."

Jaemin hafifçe gülümsedi ve gözyaşlarını elinin tersiyle silip burnunu çekti.

"Söz, Nana sözü."

Taeyong yataktan kalktı, montunun düğmelerini iliklerken kardeşine baktı.

"Hava çok soğuk, dışarı çıkma olur mu? Ben Bayan Lee ve Bay Kim'i de uyardım, odanın camını fazla açık bırakmayacaklar."

Jaemin hafifçe başını salladı. Taeyong, şifonyerin üzerinde duran defteri aldı ve kardeşine uzattı.

"Eklemek istediğin bir şeyler var mı?"

Jaemin hafifçe başını iki yana salladı.

"Hayır, yok. Onu koruduğun için teşekkür ederim hyung."

Taeyong gülümsedi ve kardeşine bunun sorun olmadığını söyleyerek odadan çıktı.

Kardeşi bu deftere yaklaşık bir yıldır kendi içinde veya çevresinde yaşadıklarını yazıyordu. Taeyong ise TY Track sözü verdiği için defteri açıp içindekileri okumuyor, sadece her gün düzenli olarak defteri ona götürmeye çalışıyordu.

Tabii, defter Jaemin'de kalsa sıkıntı olabilirdi. Doktorlar Jaemin'in babasının ne kadar zengin olduğunu bildiklerinden onunla ayrı ilgileniyorlardı ve defter sıkıntı çıkarırdı.

Jaemin'in sözde ruhsal sıkıntıları sebebiyle hastaneye yatırılmış olması Taeyong'u daha zor bir duruma sokmuştu. Öz olmasa da kardeşini çok seviyordu ve onun için her şeyi yapardı, kendi sağlığını hiçe sayarak.

Taeyong hastaneden çıkar çıkmaz caddeye doğru koşmaya başladı.

Hava kararmıştı, etrafta fazla insan kalmamıştı ve dükkanlar bir sebepten ötürü erken kapanmıştı.

Caddeye varıp trafik ışıklarının yanında durduğunda etrafına bakındı.

Bugün Jaehyun yoktu.

Sert bir nefes verip ışıklara baktı. Yeşil ışık yanar yanmaz arabaların durmasıyla birlikte koşmaya başladı.

Tek isteği bir an önce eve gidip defteri saklamaktı.