When Miss Rejection and Mr. Heartbreaker Collides (Gabby/Mika Reyes Fanfic)

Chapter 20

Chapter 20

[Mika's POV]

It's been a year since my first relationship ended.  But here I am, still alive and breathing.  Tama naman pala 'yung mga sinabi ng mga ate ko sa team, walang namamatay sa broken heart.  Oo masakit, walang kasing-sakit, but you will still get through it somehow.

Akala ko noon ay mamamatay na ako sa sobrang sakit.  Walang araw na hindi ko iniyakan ang nangyari. Ang hirap pa dahil schoolmates kami at pareho pang athlete.  We constantly see each other.  Aside from that, we have a lot of common friends.  Hindi kami puwedeng mag-iwasan ng mag-iwasan na lang everyday.  For a time, I wanted to quit playing volleyball because I was having a hard time focusing on the game.  I suffered a mild depression.  Pero hindi ako pinayagan ni Coach at ni Ate Aby na magquit. They talked me out of it.  Eventually I was able to overcome the depression.  And to my surprise, I was even awarded as Best Blocker of Season 76.  The team also grabbed our 4th straight championship trophy.  Pagkatapos noon ay nagdatingan pa ang endorsements ko.  I also excelled in my academics. Naging Dean's lister pa ako, imagine that!  Ngayon ko napatunayan na totoo nga na kapag bokya ang lovelife, successful ang career or studies.  Everything has been going really well for me.  Lovelife?  It can wait.  I learned my lesson na.  Mas maraming importanteng bagay ang dapat kong unahin kesa sa love.

Siguro masuwerte rin ako dahil napapalibutan ako ng mga taong totoong nagmamahal sa akin.  I have friends and family who continuously reminded me that I am loved.  Gabby may not have loved me the way I want him to but God blessed me with people who loves me unconditionally.

"How's the busiest and prettiest volleyball player in the world?" nakangiting bati ni Jeron sa akin.

At kung unconditional love lang ang pag-uusapan, nangunguna ang taong ito sa listahan.

Kinuha niya ang mga libro ko na nakapatong sa upuan at kinalong.  Siya ang pumalit du'n sa puwesto ng mga libro ko.  Naroon ako sa Henry Sy Sr. Hall at nagpapalipas ng oras.

"Naks naman sa bati, o!  Prettiest in the world talaga?  'Wag naman.  Sa Asia lang muna.  Nakakahiya sa makakarinig eh," sakay ko sa biro niya.

Ang lakas ng tawa ni Jeron.  Naging tig-isang guhit na lang ang mga mata niya dahil sa pagtawa.

Napaka-cute talaga ng mokong na 'to!  Kaya ang daming nahuhumaling na babae, eh.

"Wow, bumenta sa 'yo 'yun?  Kung kina Kim ko sinabi 'yun, malamang basag ako," nakangiting sabi ko

"Ikaw pa!  Alam mo namang ang lakas mo sa 'kin," he gave me a meaningful look.

Bahagya akong nakaramdam ng awkwardness ngunit dinedma ko na lang.  Baka ako lang ang nagbibigay ng malisya sa mga ginagawa ni Jeron.  Lately lang kasi feeling ko nagiging extra sweet and caring siya.  Naisip ko tuloy na baka balak na naman niyang manligaw.  Pero hindi naman siguro. It's been a long time since he courted me.  Sa tingin ko naman ay naka-get over na siya sa feelings niya sa akin.  Ang tagal na rin kaya nun.  Although he never had a girlfriend since then.  Saka wala rin akong nababalitaang pinopormahan niya ngayon.  Maybe he's just like me... he's focusing on studies and sports.  Saka sobrang busy rin talaga ni Jeron dahil kabi-kabila ang endorsement deals niya.  May mga TV guestings pa siya minsan.  So probably, for him, lovelife can wait, too.

"Jeron?" tawag ko sa kaniya.

Hindi siya sumagot kaya inulit ko ang pagtawag.  "Jeron?"

I nudged him on his shoulder.  "Huyyy!  Nakanang!  Bingi-bingihan talaga?"

He smiled sheepishly before answering.  "Gusto ko lang ulit-ulitin mo ang pagbigkas sa pangalan ko.  Ang sarap pakinggan eh."

I rolled my eyes.  "Adik ka, Teng!  Nakalimutan ko tuloy ang sasabihin ko," irap ko sa kaniya.