Ο Τελευταίος Εφιάλτης [Παύση Ανανεώσεων!]

Κεφάλαιο 13

«Όχι, δεν μπορεί.» μουρμούρισε και ύστερα στράφηκε προς το μέρος του. «Κάποιο λάθος έχει γίνει. Δεν είμαι εγώ αυτή που ψάχνετε. Δεν μπορεί να είμαι βρικόλακας ούτε μπορεί να εξαρτώνται ζωές από εμένα! Εγώ δεν γνωρίζω τίποτα για όλα αυτά, ούτε θεωρώ τον εαυτό μου ικανή να ανταπεξέλθω σε αυτά που νομίζετε ότι εγώ μπορώ να κάνω.» έκανε παύση. «Δεν ανήκω εδώ!»

Η φωνή της έτρεμε όσο προσπαθούσε με τα λόγια της να πείσει τον εαυτό της πως όλα όσα ζούσε μάλλον αφορούσαν κάποιο άλλο άτομο το οποίο δεν μπορούσε να ήταν εκείνη. Ένιωθε σαν οι τέσσερις τοίχοι του δωματίου της να την περιόριζαν σε μία φυλακή που μόνη της με το μυαλό της είχε δημιουργήσει, καθώς ένιωθε εγκλωβισμένη και χωρίς ελευθερία. Χρειαζόταν κάτι ή κάποιον να την καθησυχάσει και είχε αναποθέσει τις ελπίδες της στον Ράιαν, αφού ήταν το μόνο γνωστό της πρόσωπο, όμως αυτό δεν της φαινόταν η καλύτερη ιδέα.

Έκανε να σηκωθεί όρθια, αλλά εκείνος την πρόλαβε, πιάνοντάς τα χέρια της μέσα στα δικά του και κοιτάζοντάς την μέσα στα μάτια της με ένα περίεργο βλέμμα που υποδείκνυε θλίψη, αγωνία και κουράγιο ταυτόχρονα. «Άκου...» είπε. «Αν ήξερες τι μπορείς να κάνεις ίσως να πίστευες στον εαυτό σου πολύ περισσότερο από ότι πιστεύεις τώρα, όμως εγώ δεν μπορώ να σε βοηθήσω σε αυτό, όπως και κανένας, γιατί κανένας δεν γνωρίζει μέχρι πού μπορείς να φτάσεις. Κανένας δεν γνωρίζει τι πρόκειται να γίνει από εδώ και στο εξής, αλλά ο σκόπιμος ερχομός σου εδώ συνεπάγεται με κρίση των γνώσεων που είχαμε μέχρι τώρα, και αν υπάρχει στιγμή που πρέπει να δείξεις τον πιο δυνατό εαυτό σου, τότε αυτή η στιγμή ξεκινάει εδώ και τώρα.»

Η Έμιλι κούνησε απελπισμένη το κεφάλι της και κοίταξε το λευκό μάρμαρο στο πάτωμα. «Αν είναι έτσι όπως τα λες, τότε θέλω να ξέρω.» είπε σχεδόν ψιθυριστά. «Θέλω να ξέρω τι μου συνέβη και γιατί συνέβη σε εμένα, όταν υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι εκεί έξω!»

«Δεν μπορώ να σου δώσω πλήρη απάντηση, γιατί δεν υπάρχουν σαφείς απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα, τα οποία -πίστεψέ με- όλοι μας έχουμε.» της απάντησε κάπως θλιμμένα και απομάκρυνε τα χέρια του από τα δικά της, κρύβοντάς τα το ένα μέσα στη χούφτα του άλλου. «Αυτό που σου συνέβη, όπως συνέβη σε όλους μας, είναι ότι εγώ, που χρονικά προηγούμαι από εσένα, κλίθηκα να σε 'κάνω' βρικόλακα, γιατί αυτό ήταν το πεπρωμένο μου και γιατί αυτό ήταν και το δικό σου πεπρωμένο επίσης.» συνέχισε. «Και με την άφηξή σου εδώ 'κλείνει ο Κύκλος των Βρικολάκων', πράγμα το οποίο πρακτικά σημαίνει πως δεν θα υπάρξουν άλλοι βρικόλακες και πως τώρα έρχεται η ώρα που θα αποκαλυφθεί το σχέδιο του Κόμη.»