Ο Τελευταίος Εφιάλτης [Παύση Ανανεώσεων!]

Κεφάλαιο 22

«Όλοι τους έτσι είναι εδώ, ή μόνο ο Ευγένιος βγήκε έτσι;» ρώτησε η Έμιλι τον Ράιαν, δοκιμάζοντας να τον ηρεμήσει με λίγο από το αποτυχημένο χιούμορ της, αφού της φαινόταν πως ήταν πολύ τσιτωμένος μετά την απρόσμενη και σίγουρα όχι επιθυμητή συνάντηση που είχαν με τον Ευγένιο στον διάδρομο πριν λίγο.

Δεν ήξερε, ούτε είχε καταλάβει γιατί, αλλά υπήρχε κάτι στον Ευγένιο που ο Ράιαν σιχαινόταν ή μισούσε και δεν ήταν σίγουρη για ποιο λόγο συνέβαινε αυτό ή ποιο γεγονός είχε δημιουργήσει τέτοια εχθρότητα μεταξύ των δύο αγοριών. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι τα αισθήματα και των δύο ήταν αμοιβαία, από ό,τι είχε καταλάβει, αφού κανένας δεν φάνηκε να χαίρεται, όταν είδαν ο ένας τον άλλον.

Συνέχισαν να περπατούν στον ίδιο ατελείωτο διάδρομο, περνώντας δίπλα από τις πόρτες όλων των δωματίων των υπόλοιπων Υποκειμένων και αυτή η διαδρομή της φαινόταν σχεδόν χαοτική. Είχε δοκιμάσει να μετρήσει τις πόρτες από τα δωμάτια που προσπερνούσαν, από το τέλος του διαδρόμου, όπου βρισκόταν το δικό της, μέχρι την αρχή του διαδρόμου, όπου θα βρισκόταν το πρώτο δωμάτιο, αλλά είχε χάσει το μέτρημα εδώ και ώρα και ακόμα δεν είχαν διανύσει όλο την απόσταση. Εξάλλου, το να μετράει πόρτες υπνοδωματίων, λίγη ώρα πριν συναντήσει για πρώτη φορά στη ζωή της τον Κόμη, για τον οποίο την προετοίμαζαν όλοι, ήταν ανούσιο και πιθανώς ηλίθιο.

«Είναι ρουφιάνος.» της απάντησε μονολεκτικά ο Ράιαν στο σχόλιο που είχε κάνει εκείνη για τον Ευγένιο. «Μην τον εμπιστεύεσαι.»

Η Έμιλι ανασήκωσε τους ώμους της. «Δεν είχα σκοπό να τον εμπιστευτώ ούτως ή άλλως.» είπε. «Εξάλλου μου φάνηκε αρκετά χαζός και ανώριμος για να ασχοληθώ μαζί του.»

«Χα! Κάθε άλλο!» αναφώνησε σχεδόν αμέσως ο Ράιαν και γέλασε με έναν τρόπο που τον έκανε να ακουστεί σχεδόν παρανοϊκός. «Κάνει τον ηλίθιο· δεν είναι στ' αλήθεια ηλίθιος!» είπε και χαμήλωσε αμέσως τον τόνο στη φωνή του. «Είναι το δεξί χέρι του Κόμη! Και δεν νομίζω ότι ο Κόμης θα διάλεγε ποτέ έναν ηλίθιο για να τον εμπιστεύεται περισσότερο από τον ίδιο του το γιο.»

Εκείνη συνοφρυώθηκε, ζυγίζοντας στο μυαλό της αυτό που της είχε πει και σταμάτησε απότομα να περπατάει στη μέση του διαδρόμου. «Στάσου!» του φώναξε. «Εννοείς πως είσαι ο γιος του Κόμη;»

Για κάποιον ανεξήγητο λόγο αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που της ήρθε στο μυαλό, μετά από αυτό που είχε πει ο Ράιαν και αμέσως μόλις την ξεστόμισε, κατάλαβε πως τελικά ήταν πολύ παράλογη για να είναι αληθινή. Ίσως είχε συνηθίσει στις απρόσμενες εκπλήξεις και γι αυτό να μην την παρεξεύνευσε η σκέψη της, οπότε θεώρησε πως δεν υπήρχε πρόβλημα στο να εκφράσει δυνατά τους παραλογισμούς του μυαλού της.