Ο Τελευταίος Εφιάλτης [Παύση Ανανεώσεων!]

Κεφάλαιο 16

«Μα, αυτό δεν γίνεται!» διαμαρτυρήθηκε ο Ράιαν. «Είναι εκτός προγράμματος! Δεν είχαμε αποφασίσει αυτό, Μάργκαρετ!»

Ο μόνος λόγος για τον οποίο η Έμιλι πίεζε τον εαυτό της να μην κάνει πίσω και να μην φοβηθεί ήταν η άνετη και καθησυχαστική στάση του Ράιαν απέναντι σε όλο αυτό, που εξαρχής εκείνη το έβλεπε με καχυποψία. Τώρα, όμως, που ακόμα κι εκείνος έδειχνε όλο και πιο αβέβαιος και σχετικά προδομένος από την απρόσμενη τροπή που είχε πάρει η κατάσταση, είχε κάθε λόγο να αισθάνεται όλο και περισσότερη δυσφορία και φόβο για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει, αφού σίγουρα το να ανταγωνιστεί εκείνον, το μόνο άτομο που μπορούσε να εμπιστευτεί, δεν ήταν στην λίστα επιθυμιών της.

«Και νομίζεις ότι με αφορά τι είχαμε συμφωνήσει;» του αντιγύρισε η Μάργκαρετ και πλησιάσε κοντά του, αρκετά κοντά ώστε η Έμιλι να φαντάζει περιττή και μάλλον ανεπιθύμητη στην Μάργκαρετ. «Εξάλλου, σε όλους αρέσουν οι απρόσμενες εκπλήξεις, έτσι δεν είναι Ράιαν;» σιγοψιθύρισε.

Η Έμιλι αναστέναξε. Δεν ήξερε πια αν θα έπρεπε να νιώθει ενοχλημένη και κτητική, ή αν θα έπρεπε να δείξει αδιαφορία και να κρατήσει το ήθος της όσο ψηλά μπορούσε, ώστε να μην φαίνεται υπερβολική και συνάμα εύκολα παρεξήγησιμη. Δεν είχε την όρεξη να αντιδράσει, ούτως ή άλλως, αφού η ενέργειά της την είχε εγκαταλήψει και μόνο ανησυχία είχε πάρει τη θέση της, αναμεμειγμένη με ένα περίεργο και πρωτόγνωρο είδος αδιαφορίας, που ίσως προερχόταν από το γεγονός ότι είχε πλέον αποδεχθεί πως μία διαμάχη με τον Ράιαν μόνο αρνητικές συνέπειες θα μπορούσε να είχε για εκείνη.

«Ίσως να μπορούσαμε να αλλάξουμε τα σχέδιά σου, έτσι Μάργκαρετ;» ρώτησε αδύναμα και σχεδόν παρακλητικά η Έμιλι. «Εννοώ,... Κοίτα πόσο παράλογο ακούγεται αυτό που σκέφτηκες... Ίσως να πρέπει να το αναθεωρήσουμε λίγο.»

Η Μάργκαρετ της χάρισε ένα υποτιμητικό χαμόγελο. «Κοίτα πόσο αδύναμη δείχνεις, μικρή! Παραλίγο να σε λυπηθώ...»

«Έχει δίκιο όμως!» φώναξε ο Ράιαν και σκούπισε τις υγρές από τον κρύο ιδρώτα παλάμες του πάνω στο παντελόνι του.

Σε κανέναν δεν άρεσε αυτή η ιδέα, αλλά η Μάργκαρετ φαινόταν να έχει διαφορετική άποψη και αυτό φάνταζε τόσο σαδιστικό και χαιρέκακο εκ μέρους της, που εύκολα και χωρίς να είναι άξιο απορίας κάποιος θα μπορούσε να την θεωρήσει ψυχασθενή. Με τα νεοφερμένα στο κάστρο μάτια της Έμιλι , η κοπέλα αυτή φάνταζε περίεργος χαρακτήρας, απρόβλεπτος, αψυχολόγητος και ίσως εγωκεντρικός, γεγονός το οποίο δεν συνέβαλε καθόλου στο να αναπτύξει θετικά συναισθήματα για εκείνη. Όμως, δεν ήθελε να δημιουργήσει πρόβλημα σε καμία από τις σχέσεις της με τους άλλους βρικόλακες, οπότε έπρεπε να προσπαθήσει να είναι όσο πιο αμέτοχη μπορούσε.