Yalın'ın Rüya'sı #Wattys2016

YR-23

Multimedia-Öykü (Hikayede kim olduğunu anlayacaksınız.)

Gönderen: Şeker Şey

Rüya ben Antalya'dayım da evimin adresini bulamadım. Sen Antalya'ya önceden de gelmiştin Hayal'i almak için. Adresi versem tarif edebilir misin?

Gönderilen: Şeker Şey

Hayır, o kadar çok bilmiyorum. Bi dakika ya. Sen 'Antalya'dayım' mı dedin?

Gönderen: Şeker Şey

Evet. Noldu ki?

Gönderilen: Şeker Şey

Yok bişey. Bay bay.

Bu mesajlaşmadan sonra sanırım kısmen barışmıştık. Ama asıl önemli olan Yalın'ın Antalya'da olmasıydı. Antalya'da ne arıyordu? Ama şimdi düşünecek daha önemli şeylerim vardı. Yarın okulların açılması gibi. Bu sefer başka planlarım vardı. Kötü kız olmayacaktım. Burada yepyeni bir hayata başlamış gibi, İstanbul'da yaşadığım her şeyi unutacaktım. Günlüğümü aldım ve yarın için planlarımı yazmaya başladım.

İlk Gün Planı (İmdat!)

-Esprili olacağım.

-Hep gülümseyeceğim.

-Eskiden olduğu gibi herkesle yakın olacağım.

-Sınıftakilerini her gün selamlayacağım.

-Derslerime çalışacağım ama inek olmayacağım.

-Herkesten iyi olduğum bir konu olacak. (Gitar olabilir bence. Şarkıda söyleyebilirim.)

-Hocalarla aram yakın olacak.

-Herkesle sohbet edeceğim.

-İyi bir sırdaş olacağım.

-Kimseye kötü davranmayacağım.

Plan bundan ibaretti. Dış görünüşümün nasıl olacağını biliyordum zaten. Her zamanki gibi. Annemin yanına gittim.

''Anne okul forması almadık.''

Annem de beni taklit ederek konuştu.

''Anne okol formoso olmodok. Kızım sen anneni saf mı sandın?'' dedi ve bir kahkaha attı. Ben de odama gittim ve heyecanla ertesi günü beklemeye başladım.

Nihayet ertesi gün geldiğinde hemen kalkıp hazırlandım. Eteğimi ve gömleğimi giydikten sonra kravatımı biraz bol bir şekilde bağladım. Saçımı düzleştirdim.

Okula geldiğimde beni müdür karşıladı. Sınıfımı söyledi. Ben de sınıfa doğru gitmeye başladım. Tam sınıfın önünde durdum. Saçımı düzelttim ve yüzüme bir gülümseme yerleştirip sınıfa girdim. İlk günden 'çekingen kız' rolüne bürünmemek için ''Günaydın,'' dedim. Ve sınıfa bir göz attım. Oturacak iki yer vardı. Biri çok şirin bir kızın yanı, diğeri ise bir erkeğin yanıydı. Kız çok tatlıydı. Yeşil gözleriyle mükemmel uyum sağlayan bakır kızılı (turuncu gibi) saçları vardı.

Kızın oturduğu yere gelip ''Oturabilir miyim?'' diye sordum.

''Tabi,'' dedi. Ben de oturdum. Çekingen bir kız değildi. Çünkü daha ben bir şey demeden o konuşmaya başladı. Daha doğrusu soru sormaya.

''Yeni misin?''

''Eski olmaktan iyidir,'' dedim ve sırıttım.

''Bu arada ben Öykü.''