Gül'e Ait (TAMAMLANDI)

Gül'e Ait 5. Bölüm 1. kısım

İçeriden gelen seslere kulak kesilen genç adam, oturduğu yerde doğrularak Gülizar'ın ne yaptığını anlamaya çalıştı. Kalkacağı sırada ayak seslerinin yaklaştığını duyunca vazgeçerek, genç kızın yaşadığı mekanı keşfetmesini beklemeye başladı. Geçirdikleri üç günü yemek ve ihtiyaçları dışında uyuyarak geçiren kızın baya bir toparlandığını, bu aşamadan sonra dolanmasında sakınca olmadığına kanaat getirdi.

"Asaf!"

Yerinden kalkarak kapıya doğru ilerleyen genç adam, "Buradayım Gülizar, mutfakta..." derken koridorun ortasında ürkek bakışlarla etrafını izleyen kızın kendisine gülümsemesi üzerine, aynı şekilde karşılık vererek yanına doğru ilerledi. Sabah giymesine yardım ettiği eşofmanları içinde çok genç göründüğünü düşünürken, kaç yaşında olduğunu merak etti.

"Hastamız kalkmış. Kendini nasıl hissediyorsun?"

"Teşekkür ederim iyiyim."

"Sevindim. Biraz oturmak ister misin?"

"Lütfen."

"Yatmaktan sıkıldın mı Gülizar?"

"Alışkın değilim! Hayatımda hiç bu kadar dinlendiğimi hatırlamıyorum."

"Harika... Keşke böyle bir sebeple olmasaydı. Gel bakalım seni oturtalım."

"Peki!.."

Asaf'ın kenara çekilmesiyle yanından geçen genç kız, ilk defa gördüğü odaya gözü takılınca duralayarak salon olduğunu tahmin ettiği alanı incelemeye başladı. Gün ışığıyla aydınlanan mekanda krem halıyla kahverengi koltukların üzerine atılmış mavi yastıkların uyumuna hayran oldu. Karşı duvarın önünde şimdiye kadar görmediği büyüklükteki televizyona bakarken, genç adamın sesini duyunca utanarak başını çevirdi.

"Mutfakta oturmamızın sakıncası var mı?"

"Hayır! Yani fark etmez."

"Güzel, buradan."

Merakla salona bakan kızın daha rahat edeceğini tahmin ederek mutfağa yönlendiren genç adam, bahçeyi görecek şekilde oturmasına yardım ettikten sonra karşısına geçip kendisi de yerleşti. Tonu açılmaya başlayan morluklar dışında şişliklerin indiği yüzüne bakarken, konuşmak için uygun anı kollamaya, başına ne geldiğini öğrenmenin zamanının geldiğine karar verdi. Gülizar'ın yine etrafı izlemeye başladığını görünce gülümseyerek kendisine dönmesini bekledi.

'Ne kadar güzel!..'

Nereye bakacağını şaşıran genç kız, pırıl pırıl parlayan mutfak dolaplarını, bankonun üzerinde duran ne idüğü belirsiz aletleri incelerken, kalkıp dokunmamak için kendisini zor tuttu. Duygularının ifadesine yansıdığından habersiz, 'Allah'ım, bunlar da ne? O alet ne işe yarıyor acaba? Burası ne biçim bir yer böyle? Asaf burada mı yemek hazırlıyor? Ama her yer tertemiz!' diye içinden geçirdiği sırada Asaf'ın kendisini izlediğini fark edince, 'Görgüsüzlük etme Gülizar!' "Evin çok güzelmiş Asaf!" diyerek başını önüne eğdi. Engel olamadığı bir ihtiyaçla ahşap masayı okşarken, yıpranmış ellerine gözü takılınca çok çirkin göründüklerini düşürerek ani bir hareketle saklamaya çalıştı.

"Teşekkür ederim. Ne oldu Gülizar?"

"Efendim!"

"Elin! Neden elini ateşe değmiş gibi çektin?"

"Yok!" 'Ne kadar dikkatli! Gözünden hiç bir şey kaçmıyor. Şimdi ne diyeceğim?' "Eee şeyi... Kolumu tutmak için öyle, eee!"

"Yaaa! Ağrın mı var?"