CRAFTY |Jungkook| ✓

CRAFTY -45-

Biliyorsunuz, daha önce Crafty için bir kez daha sevgililer günü özel bölüm paylaşmıştım ancak ficte 1 yıl, yaklaşık 4,5 aya denk geldi. Zaman karmaşası için üzgünüm.

Ayrıca, birkaç okuyucumuz Instagram'da parody hesap açmak istedi ve onları reddedemedim :) Young ve Jungkook artık resmi olarak Ig'de. Nicknameleri şöyle:

Young: padoyoung   Jungkook: craftyjungkook

Young ve Jungkook bu hesaplarda şirin şirin atışıyorlar. İstediğiniz taktirde gidip bir göz atabilirsiniz :)

Keyifli okumalar!

ÖNCEKİ BÖLÜMDE;
"Şimdi 3 haftadır üstünde çalıştığım göreve noktayı koyarak Busan'a geri dönüyorum. Eh, artık Seul'e bir dahaki gelişimde düğününüz için süslenirim, değil mi Young?"

Ardından annelere özgü bir sevimsizlikle kıkırdayarak minicik yurtta utancından ağzını açamayan beni, ve bana şaşkınlıkla bakan biri resmen gelecekteki kocam ilan edilmiş 6 veletle baş başa bırakıverdi.

Evet, sesim çıkmıyordu. Çünkü annem beni her zamanki gibi kendimden daha iyi tanımış, daha iyi çözümlemişti. Söylediklerini inkar etmek istiyordum, gerçekten. Öyle ki hepsi bana birbirinin aynı sinir bozucu ifadeleriyle bakarken masadaki çorba tenceresini başlarından aşağı dökerek 'YALAN! O KADIN DELİ! SAKIN İNANMAYIN!' diyerek haykırmak şu anki temel gayem olmuştu. Ancak ne kadar tepki göstereyim, atarlanırsam atarlanayım, annemin acımasızca söyledikleriyle beraber herkes bir şeyi fark etmişti:

Jeon Jungkook tüm olanlara rağmen hala kızdan hoşlanıyordu.

Ve Pa Do Young da ona karşı boş değildi.

Suratımda adi bir gülümseme, Bangtan'ın prova odasına şak diye giriverdim. Evet, bugün sevgililer günüydü. Ve ben dudağımda An'dan yürüttüğüm koyu renk ruj, gözlerimde ince bir eyelinerla beni bugün için yemeğe davet eden gönlümün prensinin yanına uçuyordum. Uçuyordum diyorum, çünkü ayağımdaki yüksek topuklu ayakkabılarla bir kadının yürümesi kesinlikle mümkün değildi. Kuşlar gibi ben de tepeden bakıyordum insanlara; özellikle 1.60 lık Kore erkeklerine. Ah, şu an hepsi benden kısaydı. Ne kadar mest olduğumu bilmem anlatabiliyor muyum?

Üyeler Run için alıştırma yapmaktaydılar. Onlara sıkıca tembihlediğim gibi daima en mükemmelini gerçekleştirmek için çabalıyorlardı, ki önceki gibi kaytarmadıkların hesaba katarsak bundan gayet memnundum. Ancak bilirsiniz, ben Pa Do Young'dım. Hoşnutluğumu asla üyelere belli etmez, hepsini daha iyi olmaları için aşağılayıp dururdum. Malum, Bangtan'dı bu. Bir yerleri kolayca kalkabilirdi.

Kapıdan içeri girdiğim an müzik sustu, üyeler ve yakışıklı dans hocaları hipnotize olmuş gibi bana baktı. Eh, diğer günlere kıyasla bugün gayet güzeldim demek ki. Bu tür bakışlara pek alışık olduğum söylenemezdi. ancak bozuntuya vermek gibi bir niyetim yoktu.

"Young."

Ekşisinden bir limon yalamışım gibi suratımı buruşturdum. Cidden, neden böyle bakıyordu bu çocuk? Tamam, bugün güzeldim ancak bu kadar abartmaya ne gerek vardı?

"Maknae."

Hayır, anladığınız üzere bugünkü buluşmanın beyaz atlı prensi o değil. Bunun için çabalamadığını söylemeyeceğim, ancak rakibinin karşısında hiçbir şeydi yaptığı. Utangaç gözler, kesik kesik kurulan kelimeler... "Yarın..." demişti. "Bir şeyler yapalım mı, Young?" Diğeri ise, tüm bu makyajın ithaf edildiği kişi ise "Yarın benimlesin," demişti. "Rezervasyonu çoktan yaptım, olumsuz yanıtı kabul etmiyorum."