Chapter 42
Clarissa Annalyn's POV
Agad kong pinaupo ang customer sa isang sulok.
"Here is our menu, please call me whenever you have decided on what to order." -ako
"Any beverage will do."
Pumunta ako sa counter at nag-order ng iced tea, pagbigay sakin agad akong bumalik sa customer at binigay ito.
"Is there anything else you would like to order?" -ako
"Yes. I would like to speak to you."
"Ma'am, pasensya na po kayo, pero, madami po kasi kaming customers sa ngayon. Kailangan ko na pong magtrabaho..." -ako
"I already talked to your manager, and she says it's okay."
Umupo ako sa harap niya.
"Fine. So, what do you want to talk about, tita Sylvia?" -ako
"Tungkol sa maghahawak ng kumpanya after your father." -Tita Sylvia
"Tita, hindi mo po ba alam kung ilang beses ko na pong tinanggihan ang offer na yan sakin?" -ako
"Grandfather wants you to handle the company for the mean time. Kahit ang daddy mo, gusto ikaw. Susubukan mo lang daw naman eh." -Tita Sylvia
"For the mean time? What does that mean?" -ako
"Ikaw muna ang maghahawak ng kumpanya hangga't wala pa sa tamang edad si Ivan." -Tita Sylvia
"Ivan? Who's Ivan?" -ako
"..... Kapatid mo siya. Anak namin ng daddy mo. He's one year old." -Tita Sylvia
Hindi ko alam kung matutuwa o malulungkot ako sa narinig ko.
Matutuwa, dahil, finally, may kapatid na ako na alam kong kadugo ko talaga; o malulungkot dahil, wala pa ngang kamalay-malay si Ivan sa mundo, planado na ang mga dapat at hindi dapat gawin.
"So ang plano niyong gawin ay; ako muna ang magpapatakbo ng kumpanya. At kapag nasa tamang edad na si Ivan siya na ang tuluyang magmamana neto?" -ako
"Yes." -Tita Sylvia
"Bakit hindi nalang si Michelle? She's only one year younger than me... Tsaka, diba bawal hawakan ng isang babae ang buong kumpanya? Yun ang unang-unang rule sa kumpanya diba?" -ako
"For the mean time lang naman. Tsaka ayaw ng daddy mo. Even grandfather doesn't. Gusto nila ikaw." -Tita Sylvia
"Then, please tell them na ayokong hawakan ang kumpanya." -ako
"Annalyn, please. Para nalang sa kapatid mo." -Tita Sylvia
"Excuse me for being rude. Pero, hindi mo man lang ba naisip na AYAW KO? Hindi mo man lang ba naisip na; baka paglaki ni Ivan ayaw niya din hawakan ang kumpanya? Ikaw bilang INA ng KAPATID KO; hindi mo man lang ba naisip na baka may ibang gustong gawin ang kapatid ko? Hindi mo man lang ba naisip na baka mahirapan siya kasi ayaw ni-"
*pak*
Napahawak nalang ako sa pisngi ko dahil sinampal niya ito ng pagka-lakas-lakas.
Napatingin yung ibang co-workers at customers samin.
BINABASA MO ANG
I was wrong
Roman d'amour"love does not exist in this world. the only thing that exists in this world is pain." yan ang pinaniniwalaan ng bida natin sa story na ito. simula palang nung bata siya, nakatatak na yan sa isip niya. . . . . . . pero, love nga kaya ang hindi niya...
