Chapter 93
Clarissa Annalyn's POV
I went back to my office pagkagaling ko sa meeting room.
Ang tagal kasi ng pampagising ko eh. Bangag na bangag na ako.
Pero nung akala kong chocolate ang gigising sakin, nagising ang ulirat ko ng makita ko si Alex sa loob ng opisina ko't hawak-hawak ang mga results ng DNA.
"Anong ginagawa mo dito?" - ako
"Miss Anna-"
"I'm asking you!" - ako
"This is-"
"Bakit ko binabasa ang mga papeles na yan? Ganyan ka na ba kapakielamera?!" - ako
"Mi-"
"Get out." - ako
"Pero-"
"Get out while I'm still asking you politely."
She lowered her head at umalis na ng opisina ko.
I ran to my desk and read the resuts.
Positive and Negative.
"Juris, get my car. I'm not feeling well." sabi ko sa intercom.
"Yes Miss Anna."
Ibinalik ko ang mga papel sa loob ng mga envelope.
As I got to my unit, nakita ko si Dad na naghihitay sa tapat ng pintuan.
"Nak! Namiss kita." - Dad
"Sinungaling ka." tears began streaming down my face.
"Anna?" - Dad
"Sagutin mo nga ako... Talaga bang kinamumuhian niyo ako? Ayaw niyo ba talaga sakin?" - ako
"Hindi. Sinong nagsabi sayo niyan?" - Dad
Naibato ko kay Dad yung mga envelope.
"You knew! You knew all along. Anak mo ko eh! Bakit kailangan mo kong ipagtabuyan?! Bakit kailangan ganun mo ko ipagtabuyan?! Bakit kailangan mo pang palabasin na inampon niyo lang ako? Bakit hindi mo nalang sabihin sakin ng deretcho na 'Hoy, babae. Ayaw kitang anak. Lumayo ka sakin.' Bat hindi nalang ganun? Dad, mas tatanggapin ko yun eh. Pero yung ganito? ANO BANG GINAWA KO?! SAN BA KO MALI?! LAHAT GINAWA KO. AKO NA NGA YUNG LUMAYO NUNG UNA PALANG DIBA? Ganun parin ba kahirap sabihin?" hindi na ako tumigil sa kakaiyak. "Walang-wala na ko Dad. Hindi ko na alam kung san ko ilulugar yung sarili ko. Alam ko Dad, *sniff* mahirap at masakit mamatayan ng magulang.. Pero kasi *sniff* baka hindi mo alam, mas masakit kasi... *sniff* yung alam mong buhay yung magulang mo, *cough* yung nanjan lang sila oh.. *sniff* pero, putek na hindi nila maiparamdam na magulang mo sila. Ang sakit dad. Ang sakit-sakit na.. Hindi ko na kaya." sumandal ako sa pader.
I started to notice that I couldn't breathe properly...
I was hyperventilating.
Nagsimula nading mag-panic si Dad.
My knees became weak.
"Anna!"
Then I passed out.
Ganun na ba talaga ako kahirap tanggapin? Wala na nga siguro talagang magmamahal sakin.
But it is my fault.
BINABASA MO ANG
I was wrong
Romansa"love does not exist in this world. the only thing that exists in this world is pain." yan ang pinaniniwalaan ng bida natin sa story na ito. simula palang nung bata siya, nakatatak na yan sa isip niya. . . . . . . pero, love nga kaya ang hindi niya...
