KARAMELİN RÜYASI [ TAMAMLANDI ]

1.3

Playlist

#Duman- Seni kendime sakladım

#Can Bonomo- Tastamam

#The Weeknd- Can't Feel My Face

#Charlie Puth- Suffer

#Emre Aydın-Sen Gitme

Son olarak ufak bir değişiklik. Artık Hande yok BİLGE var gençler. Bilge'ye selam verin. Hande ismi pek cazip gelmiyor Sarp'la yanyana gelince.

BÖLÜM İTHAFI: Benim gibi YS mağduru Sena. *Öpücükemojisi* Sena bu günlerde benim neşe kaynağım. Onun kitabım hakkında ki fikirleri, destekleyici düşünceleri bir nebzede olsa mutlu ediyor beni. Merih hastası ve psikopat bir okur. Seni çok seviyorum Sena. İyi ki varsın. :) 

Bu arada kitabım için instagram hesabı açılmıştır. Linke profilimden ulaşabilirsiniz. 

**

Bilge ile buluşmasının ardından içine sinen huzurla şirkete dönmüş, kendini işine vermişti. Bütün gün projelerle, ihalelerle uğraşırken meşgul olan zihni, bulduğu her boşlukta kalbine girmek için çıldıran sarışını hatırlıyordu. Tuhaf bir şekilde ne zaman aklına gelse gülümserken buluyordu kendini. Çalışma saati dolmuş, şirkette kimse kalmamıştı. Saatlerdir burada bir projeler bir Bilge arasında mekik dokuyordu zihni. Bilgisayarını kapatıp ayağa kalktı. Masanın sağ köşesinde duran küçük sepetten arabasının anahtarını aldı. Cep telefonunu da alıp pantolonun cebine koydu. Adımlarını hareket ettirip mini askıdan ceketini  alıp giyindi üzerine. Kapıya doğru yürürken ışığı kapatıp çıktı odasından. Başlarda burayı yadırgasa da baba Karahan'ın vasiyetini okuyunca istemeden Karahan'lardan biri gibi hissetmişti kendisini. O günden sonra bu şirketi ayakta tutacağına yemin etmiş canla başla çalışmıştı.

Asansöre yürürken cep telefonunu çıkarıp mesaj gelmiş mi kontrol etti. Sarışın mesaj atmamıştı üzerinde durmadı. Arkadaşlarıyla birlikte bir doğum günü kutlaması yapacağını biliyordu. Tüm ısrarlarına rağmen kutlamaya katılmayı reddetmişti. Cep telefonunu ceketinin iç cebine tıkıp asansörün çağrı düğmesine bastı. Zemin katta olan asansör bir kaç dakikada gelmişti bulunduğu kata. Açılan kapılardan içeri süzülüp sırtını aynaya yasladı. Zemin kata ulaşmak için beklerken zihni yine gözüne sokmuştu Bilge'yi. Konuşma sırasında kurduğu cümle geldi aklına istemeden gülümsedi. "Ben ikimizin yerine de severim," sıcak gülümsemesi aklına gelen anılarla soldu. Bir kaç yıl önce hayatını verebilecek kadar sevdiği kızda böyle değil miydi? O da böylesine aşık değil miydi Sarp'a. Defalarca sana aşığım kelimesini telaffuz eden dudakları başka bir adama zevkle dokunmamış mıydı?

Tamda bu sebeple o kızdan sonra kimseye güvenememişti Sarp. Ela gittikten sonra güven duygusunun kepenklerini indirip bir daha kimse için açmamıştı o dükkanı. Zemin kata indiğinde çıktı asansörden. Güvenlik görevlisi Cemil amca yerinde oturmuş çay içiyordu. Yanından geçerken içten bir tebessümle iyi geceler dileyip şirketten ayrıldı. Sabah Bilge'yle buluşmak için çıktığından dönüşte arabasını otoparka değil şirketin önünev park etmişti. Arabasına yürürken aklında hala Bilge vardı. O Ela gibi değildi. Bunu hissedebiliyordu. En basitinden gözleri, soğuk renk tonuna rağmen sıcacık bakıyordu. Samimi biriydi hem. Aksi olsa Ahsen uzak dururdu en başta. Bilge'nin kalbinden etrafa yayılan sıcaklığı ruhunun derinliklerinde hissedebiliyordu. Gözleri arasına samimiyet dolu bakışlar inşa ederken bedeni ve ruhuna ait ne kadar yıkıntı varsa iyileştiriyordu. Arabaya binip kontağı çevirdi. Hareket ettiğinde ufak bir tebessüm yayıldı yüzüne. Araba kullanmak keyif veriyordu. Evine giden yolu takip ederken telefonuna gelen bildirim sesiyle gülümsedi. Bu mesaj sarışından gelmiş olabilirdi. Telefonunu çıkarıp gelen mesaja tıkladı. Yabancı bir numaradan gelen ses kaydı kaşlarının çatılmasına neden oldu. Kulaklarına dolan tanıdık sesle arabayı sağa çekti. Duydukları sinir hücrelerini etkileşime geçirirken Ahsen'in artık bakire olmadığını duymak gerçekten sinir bozucu bir hal almıştı. Böyle bir hatayı nasıl yaptığına anlam veremedi. Hoş Ahsen'in erkeklerle ilgili davranışlarının çoğuna anlam veremiyordu. Bekaret gibi önemli bir kavramı sıradan biriyle çürüttüğüne inanamıyordu.