KARAMELİN RÜYASI [ TAMAMLANDI ]

3.2 Part 1-2

İyi geceler karamellerim. İkinci part bu bölümde. Keyifle okuyun.

3.3 FINAL bölümüdür. Ve gelecek olan oylara yorumlara göre şekillenir. Ne kadar istediğinizi gösterin lütfen.

Sınır +80 vote ve yorum.

Finalde görüşmek üzere. Sizi seviyom  💕💕

Medya Arel İlteralp

Bölüm şarkısı : Majeste - Aşk dediğin

*

Acının teninde bıraktığı kesikler genelde tanıdık olurdu. Ahsen'in  yaşadığı acılar sürekli tekrar ederdi. Ama şu an karşısında duran sahne daha önce şahit olmadığı türde bir acı yüklüyordu bedenine. Dişlerini sıkarken gözünden akan yaşa engel olamadı. Hala aynı yerde duruyor gözlerini ondan çekemiyordu. Fırat dudaklarını kızdan uzaklaştırdığında kaşları çatılı bir şekilde etrafına bakındı. Bu sırada Efdal, Ahsen'in yüzünü kurulamıştı.

Çok değil bir kaç saniye sonra Fırat'ın  çikolata kahvesi gözleri sahibini buldu. Ahsen bu defa duygularını saklayacak gücü bulamamıştı damarlarında. Öyle ki Fırat ona bakarken kendini  tutamadan bir damla göz yaşı daha firar etti güzel gözlerinden. Fırat anlamsız bakışlarını Ahsen'den ayıramıyordu. Efdal ortada duran sonuca engel olmak adına elini uzattı Ahsen'e. O an yapılacak olan belliydi dövmeli güzel için. İstemeyerek de olsa parmakları Efdal'in parmakları arasına yerleşti. Hızla Fırat ve sarı kızın yanından geçip geceye karıştılar.

Dakikalardır aklında dolanan düşüncelere Efdal'in acımasız bakışları eklenirken yaşadıkları içinden çıkılamaz bir hal alıyordu. Arabaya bindiklerinden beri sesinin çıkmayışı gelecek olan her neyse onun ağırlığını belli ediyordu. Sesini çıkarmadı. Keşke Efdal'de ona uysaydı. "Gördün mü Buz parçası? Unutulman uzun sürmedi." Ahsen kulaklarını tıkama isteğine zorlukla baş kaldırdı. "Bu benim sorunum Buz parçası!" sert ve duygusuz sesi Efdal için bir anlam ifade etmemişti hiç bir zaman. Şimdi de öyle olmuştu. Genç adam duyduklarına sadece gülmüştü. "Sana bunun bir gün olacağını söylemiştim. Senin ki çok bile sabretti bence." alayvari sesi ortamda ki sinir hücrelerini sularken sessiz kalabilmek için savaştı Ahsen. Efdal'e karşı koymak zordu. "Sonunda onun benim ki olduğunu kabullendin demek." Aynı şekilde alay içeren karşılığı adamda derin bir öfke uyandırdı. "Onu öldürürüm, Buz parçası. Hemde gözümü bile kırpmadan. Seninle birlikte olup olmamasına bakmadan gebertirim. Şu an tamda bu saatte eşşek cennetini boylar! Bir daha böyle bir söylemde bulunma." konuşma şeklinde gelişen tehditleri Ahsen'in kanını dondurmuştu. Ses tonundan damlayan katran ucu sivri çengellerle batıyordu ruhuna. Karşı konulamaz bir acı bedenine sızalı bir saat olmuştu ve Ahsen buna şimdiden katlanamıyordu. Tenine dokunduğunda huzuru bulduran dudakların başka tende yaşama başladığı düşüncesi tüm bedenini sızlatıyordu. Kalbinde yaşam bulan artçı sarsıntılar gözlerine acıyı büyük kovalarla taşırken ağlamamak için direndi.

Evin önüne geldiklerinde Ahsen bu geceyi kendi evinde geçireceği için mutluydu. Onca acıya inat kendi limanında dinlenebilmek mutlu ediyordu. Efdal'e bir kere bakmadan arabadan inip kendi evine yol aldı. Adımları omuzlarına inen yükle daha da ağırdı artık. Kapıyı açıp içeri girdiğinde hareket eden tekerleklerle onunda gittiğini anladı. Odasına çıkıp üzerine penye geceliğini geçirdi. Yatağına yattığında içinde ki sıkıntı hala geçmemişti.

Telefonunu alıp saate baktı. O acı dolu anın üzerinden iki saat geçmişti. Kısa bir süre sonra bahçeden yükselen ses bilincine ok gibi düştü.

"AHSENN!"

"Fırat." umutlu fısıltısı ve parlayan gözleriyle yataktan fırlayıp pencereye koştu. Tülün arkasından sevdiğine bakarken gözleri doldu.