KARAMELİN RÜYASI [ TAMAMLANDI ]

2.4

#Bilal Sonses - İki kelime 

Bölüm ithafı en çok hoşuma giden güldüren yorumun sahibine gidiyor. :) Kız ben seni yerim *-* 

@Ahsenaltnts

Gelecek bölüm yine en güzel yorum sahibesine gidecek. :) 

OY VERMEYEN BİZDEN DEĞİLDİR. 

KEYİFLİ OKUMALAR. 

Saatlerdir burada oturmuş Fırat'ın yanına girmek için cesaret toplamaya çalışıyordu. Efdal'le iletişime geçtiği günden beri içinde Ahsen'e karşı büyüttüğü intikam duygusunun bunları doğuracağını görememişti. Başlarda Efdal'in sadece Ahsen'e zarar vereceğini düşünse de bu düşüncesi Fırat'ın kaza süsü verilmiş olayını duyduğunda kendine kızmıştı. Efdal Yalın'ın bu kadar tehlikeli biri olabileceği aklına gelmemişti hiç. Şimdiyse buraya Fırat'a ondan haber getirmişti.

Her ne kadar bir cümleden oluşsa da onun sonunu getirebileceğin bilmiyordu. Yerinden kalkıp hastaneye yürüdü. Giriş kapısından geçip asansöre bindi. Yoğun bakımın olduğu kata gelince ayakları sanki yolu biliyormuş gibi ona doğru sürükledi kendini. Kimsenin olmayışından faydalanıp yoğun bakım kapısından girdi. Odaya hakim olan soğuk ilk adımda bedenine doldu.

Birkaç adımda yanındaydı işte. Ömrünü adadığı. Bir damla sevgisini hissetmek için kırk takla attığı adam önünde boylu boyunca yatıyordu. Baştan ayağa süzdü yaralı bedenini. Çizikler solmaya yüz tutmuş varlığını sürdürüyordu suratında. "Ben geldim, Fırat." Varlığı umurunda olmazdı hiçbir zaman farkındaydı. Dolan gözlerini kırpıp birkaç berrak su damlasının akmasına izin verdi. "Bu seni sevindirmez biliyorum ama sana haber getirdim.

Eğilip dudaklarını bilinci kapalı adamın kulağına yaklaştırdı.

"Efdal Yalın Ahsen'i almaya geliyor Fırat. Ve sen buna engel olamayacaksın."

Geri çekilip odadan dışarı çıktı. Karşısında gördüğü suret tüm sinir hücrelerini havaya yükseltmişti. Girerken fark etmediği kız şuan ayaklanmış ona bakıyordu. Gözleri camekana kaydığında dudaklarından dökülenlere aldırmadı. İçeriden yükselen seslere aldırmamak için dişlerini sıkıp adımlarını sürdürdü.

Ahsen'in yanından geçip gitti.

Ahsen korkuyla etrafına bakındı. Kimsecikler yoktu. "Yardım edin!" feryadı dudaklarından dökülüp duvarlara çarptığında koridorun başından koşarak gelen doktor ve hemşireler bir bir odaya doldu. Gözleri de gözyaşlarıyla dolmaya başlamıştı çoktan. Kötü düşünmek istemese de hayat hep en kötüyü koymuştu önüne. Şu an kötünün kötüsünü görmek üzereydi. Doktorlar Fırat'ın heybetli bedenine elektro şok cihazıyla yaşam vermeye çalışırken izlemek acı veriyordu.

"Lütfen, odunumsu. Lütfen beni yalnız bırakma." Tırnaklarını avucuna batırıp son gücüyle etine geçirdi acılarını. Tırnak diplerinde gizlenen acı bedenine karışıyordu. "Ahsen," Ayla Hanımın tükenmek üzere olan sesi duyuldu koridorda. Gözlerini Fırat'tan çekip onlara baktı. Sanki herkes hissetmiş gibi buraya toplanmıştı. Hıçkırarak Ayla Hanım'ın kollarına sığındı. Susmaya yemin etmiş gibi açılmayan dudaklar ortamı daha fazla geriyordu. "Ayla teyze, o.. O sanırım dayanamayacak,"

"Şşşş, ağlama kızım, Fırat bizi bırakmayacak," saçlarına değen dudaklarla acısını içli içli çekti burnuna. Ayla hanım yüreğine düşen sızıya inat ayakta kalmaya çalışıyordu. Böyle durumlarda hep Fırat'a sığınırdı o. Şuan Fırat için kime sığınacağını bilememiş kollarında güzel kızın kendisine sığınmasına izin vermişti. Güçlü olmak hiç bu kadar zorlamamıştı onu.