KARAMELİN RÜYASI [ TAMAMLANDI ]

2.5 KESİT

Merhaba can içlerim. :)) Sizi çok beklettim biliyorum ama şu sıralar hayatımda meydana gelen değişiklikler dolayısıyla bölüm yazacak vakit bulamadım. Ama bu eksiği bayram döneminde telafi edeceğim. Söz.. 

Sosyal medya aktifliğimi biraz arttırdım. Artık Twitter, Ask.fm, İnstagram'da yeteri kadar aktifim. Kitabın instagram hesabında karakterler ve gelecek bölümlerden kesitler atılmaya başlandı. Ayrı yeten Ask.fm'den sorulan sorulara cevap vereceğim. :)) KARAMELİN RÜYASI ve SANAL AŞK ve şahsım  hakkında merak ettiklerinizi sormaktan çekinmeyin. :)) 

Ask.fm: http://ask.fm/busradabusra

Twitter: https://twitter.com/busradabsra

İnstagram: https://www.instagram.com/busradabusra/

Facebook: https://www.facebook.com/karamel.yazar

Hikaye instagram: https://www.instagram.com/wattpad_busradabusra/

Takip etmek isterseniz buralardayım.. :)) Şimdi size ufak bir alıntıı. Gelecek bölümde görüşürüz. :))) 

Kuraklık...

Ölümle yaşam arasındayken hissedebildiğim tek kavramdı.

Neredeydim? Ne kadar süredir kapalıydı duyularım?

Buket'in kelimeleri bilincime oltayı takıp limana sürüklerken, kalbim çok geride kalmış. Konuşulanlardan anladıklarım bununla sınırlıydı. Annemin, Bigem'in geriye kalan herkesin sesini duyabiliyordum, ihtiyacım olan tek ses dışında.

Göz kapaklarıma çöken karamel kokulu tuğlalar oraya aitmiş gibi kurulmuştu yerine. Kalkmıyordu. Göz bebeklerim inadına açılmıyordu sanki. Boğazımda keskinliğini tattığım kokuyla bütünleşen bedenim hiçte kolay toparlanacağa benzemiyordu.

Uykudayken gördüklerim zihnimde tekrar sahne aldığında ilk defa öfke kontrolü yapmaya yetmeyecek kadar öfkem olduğunu fark ettim. Bedenim halsizdi. B12'nin tüm kasvetini emmişti ruhum. Artık ölüm kokmuştum.. Kokumu sevdiklerime solutmuş, onları ölüme mağlub etmiştim.

Efdal, Ahsen'i alıp götüreceğini söyleyince neler hissettim. Teker teker kazıdım hafızama. O kız benimdi ve onu benden kimse alamazdı.

Odanın kapısının çıkardığı gıcırtıyla kapalı göz kapaklarımı açmak istedim. Gelenin tek ilacım olduğunu biliyordum. Sanki kapanan gözlerimle değilde gönül gözümle görmüştüm sevdiğimi. Bir kaç adım sesinin ardından hasretini çektiğim ses tonu doldu kulaklarıma. Ağlamış olacak ki dolu doluydu kelimeleri. Onu görmeye olan açlığımla çıldırtan bir istekle çabaladım, göz kapaklarım yerinden oynamadı.

Odanın kapısı kapandığında burnuma dolan sigarayla karışık karamel kokusu ciğerlerime doldu. Ciğerlerime çektiğim koku heyecanın filizlenmesini tetiklemişti. Yatağın yanına oturuşunu duyularımla takip edip bir şeyler söylemesini bekledim. Zaten hareket edecek halim yoktu. Parmaklarım arasından tenime karışan sıcaklığı hissettiğimde benden mutlu insqn yoktu yeryüzünde. Bir kaç saniye sonra özleminden delirdiğim dudakları tenime değdi. Yatağın kenarına oturduğunda uyanmak için çabalıyordum. Saniyeler süre gelirken parmaklarım arasında hissettiğim ıslaklık tüm gücümü geri getirmişti sanki.

Parmaklarım onun gözyaşıyla buluşmanın verdiği hisle kasıldı. Göz bebeklerim hala suretini göremesede dudaklarım adını telaffuz etmek için çıldırıyordu. Parmaklarım baskısına devam ederkenl tüm bedenim acı içindeydi. Adının dudaklarımdan dökülmesi için kendimi zorladım.

"Ahsen."

Avuçları arasında duran elimi daha sıkı kavradığında gözlerimi açabilmek için çabalıyordum. Kirpiklerim acıdan birbirine karışıp tekrar aralandığında karşımda duran kız bıraktığımdan daha kötü durumdaydı.

Ömrümü yoluna sereceğim yeşilleri kırmızıya ev sahipliği etmiş rengini soldurmuştu. Aldığım nefes ciğerlerime batsa da kurdum cümlemi.

"Seni kimseye vermeyeceğim, dövmeli."

Göz yaşları sicim gibi akarken zorlukla yutkundum. Onu ağlarken görmeye dayanamıyordum. Ne kadar süredir buradayım bilmiyorum ama onu bu halde görmek içimde tarifi zor duygular oluşturuyordu. Gözlerim dolduğunda kendimi tutmak yerine serbest bıraktım. Sevdiğim kadının göz yaşına sebep olmak kendimden nefret etmeme neden olmuştu.