Πάθος ή Λάθος?(Ολοκληρωμενη)

Κεφαλαιο 22

ΜΑΡΚΟΣ pov.

Ελπιζω να πηρε τα τριανταφυλλα, καλεσα δεκα φορες το ανθοπωλειο για να ρωτησω αν τα παρελαβε, αλλα δεν το σηκωναν.

Σκεφτηκα να παω απο εκει, αλλα φοβομουν την αντιδραση της. Της αρεσαν; Μηπως σιχαινεται τα λουλουδια; Μηπως σιχαινεται εμενα;

Οχι,οχι Μαρκο. Σε θελει και το ξερεις, μην πτοεισαι. Θα τα καταφερεις και θα την κερδισεις.

Ομως, δεν ειναι σαν τις αλλες, ειναι ξεχωριστη και δεν την εχω χορτασει ουτε στο ελαχιστο. Θελω να την γευτω, να εξερευνησω καθε εκατοστο του κορμιου της, να μυρισω το αρωμα της, να χαθω μεσα της ως τα ξημερωματα.

Θελω να την κανω να γελα και οχι να κλαιει. Οχι πια. Θελω να της δειξω πως εχω αλλαξει και πως θα κανω τα παντα για να το δει.

Απο τις σκεψεις μου με βγαζει το τηλεφωνο μου που κουδουνιζει σαν τρελο.

"Ελα Ιακωβε, εισαι απο κατω;", ρωταω τον φιλο μου ενω ψεκαζομαι με το νεο μου αρωμα.

"Ναι μωρη κοκοτα, εδω και δεκα λεπτα! Ασε την πουδρα και κατεβα να φυγουμε!", ειρωνευεται και εγω γελαω μαζι του.

Κατεβαινω τις σκαλες βιαστικα και μπαινω στο αμαξι του κολλητου μου.

"Πωπω ποσο αρωμα εβαλες;", σχολιαζει κλεινοντας τη μυτη του και εγω του σκαω μια σφαλιαρα στον σβερκο.

Εκεινος γελαει και βαζει μπρος.

"Που με πας σημερα μωρο μου;", ρωταω σαρκαστικα ενω βαζω τη ζωνη μου.

"Βλεπω κεφακια εχουμε αποψε. Χωρισαμε ακουσα", λεει και σηκωνει το ενα του φρυδι.

"Ναι ασε, πηδιοταν με τον Στεφανο", ομολογω εγω και προσποιουμαι τον θλιμμενο.

"Δεν σε χαλασε", σχολιαζει ξανα και εγω σκαω στα γελια.

Μετα απο λιγη ωρα παρκαρουμε απεναντι απο ενα πολυ καλο και μεγαλο κλαμπ στην παραλιακη και μπαινουμε απευθειας μεσα.

Η μουσικη τρυπαει τα αυτια μου ευχαριστα, ενω τα φωτα και τα εκνευριστικα λειζερ με ζαλιζουν.

Στριμωχνομαστε με τον Ιακωβο στον κοσμο, παταμε ποδια, σπρωχνουμε ιδρωμενα κορμια, μεχρι που φτανουμε στο τραπεζι μας που μας περιμενει ο Μιχαλης με την κοπελα του.

Παραγγελνουμε ενα μπουκαλι βοτκα και καθομαστε στις ψηλες καρεκλες, παρατηρωντας τον κοσμο.

Μετα απο λιγη ωρα, αντικρυζω ενα γνωριμο ανδρικο προσωπο, ομως δεν καταλαβαινω ποιος ειναι μεχρι να πεσει πανω του ενα φως. Ο Σταυρος! Δεν το πιστευω ειναι εδω το φιλαρακι μου απο την Ευβοια.

Αλλα μια στιγμη, αν ειναι εδω ο Σταυρος, παει να πει οτι ειναι και η Δαφνη! Η καρδια μου αρχιζει να χτυπα πιο γρηγορα στη σκεψη οτι ειναι εδω και ψαχνω πιο επιμονα τα ματια της στο πληθος.

Μετα το Σταυρο, βλεπω την Κατερινα, την Ναντια μαζι με ενα ψηλο, γλυκο κοριτσι, μα η Δαφνη πουθενα.

Τι σκατα; Δεν εχει ερθει;

Ο Σταυρος, μολις με ειδε χαμογελασε πλατια και εκανε νοημα στις φιλες του να πλησιασουν στο μερος μου.

"Μαρκο αγορι μου τι κανεις εδω;", φωναζει δυνατα ο Σταυρος για να ακουστει πανω απο τη μουσικη.

"Μεγαλη ιστορια. Πως και απο δω;", ρωταω τα παιδια και εκεινοι με μια φωνη μου απαντησαν οτι εκαναν εκπληξη στην Δαφνη.

Χαμογελαω στη σκεψη μιας εκπληκτης και χαρουμενης Δαφνης, πραγμα που με κανει να ρωτησω το Σταυρο που ειναι.

"Εχει παει να χαιρετησει τον μπαρμαν που ειναι φιλος της", απανταει και με χτυπαει φιλικα στον ωμο.

Το καλο που του θελω αυτος ο μπαρμαν να μην εχει απλωσει χερι πανω της!

Τα παιδια καθονται στο διπλα τραπεζι και παραγγελνουν και αυτοι ενα μπουκαλι βοτκα.

Μετα απο λιγο, καθως ριχνω μια ματια στο πληθος για να βρω τη Δαφνη, συναντω τα εντονα βαμμενα ματια της να πλησιαζουν.

Ειναι τοσο σεξι που νιωθω τη στυση μου να μεγαλωνει!! Δεν μπορω να παρω τα ματια μου απο πανω της.

Τα ρουχα που φοραει ειναι κολλητα και αναδεικνυουν καθε εκατοστο των γοφων της και τις καλοσχηματισμενες καμπυλες της.

Οι παλμοι αυξανονται στη θεα της και νιωθω οτι θα εκραγει το παντελονι μου.

Εκεινη οταν συναντα τα ματια μου, μου χαριζει ενα ολο υποσχεσεις χαμογελο, κοιτωντας με παραλληλα τοσο προστυχα.

"Κανε κινησε ψηλε", φωναζει ο Μιχαλης απο απεναντι και με αναγκαζει να παρω τι βλεμμα μου απο πανω της.

"Λες;", ρωταω χωρις σιγουρια και εκεινος μου κλεινει το ματι επιβεβαιωτικα.

Παιρνω μια βαθια ανασα και κατευθυνομαι στο τραπεζι τους.